Επιτέλους, μακροπρόθεσμη πολιτική

Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να ασκούμε τη… δική μας, παράξενη φορολογική πολιτική. Ειδικά στο σώμα του αυτοκινήτου έχουν ασελγήσει όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν με προπολεμικές αντιλήψεις το αυτοκίνητο: ως μέσο πολυτελείας και όχι ως μέσο μετακίνησης, μεταφοράς προσώπων και εμπορευμάτων. Γι' αυτό και η φορολόγηση παραμένει στην αγορά, με υπέρογκους φόρους εισαγωγής (τέλη ταξινόμησης, ΦΠΑ), ενώ κατά εποχές, ανάλογα με τις δημοσιονομικές ελλείψεις, εφαρμόζονται τεκμήρια χρήσης, αυξάνονται τα τέλη κυκλοφορίας και θεσπίζονται επιπλέον φόροι (όπως τώρα με τα άνω των 1.923 κ.εκ.).

Στην Ευρώπη εδώ και αρκετά χρόνια η φορολόγηση πηγαίνει στη χρήση και όχι στην αγορά, τα τέλη κυκλοφορίας διαμορφώνονται ανάλογα με τους ρύπους και υπάρχει συγκροτημένη φορολογική πολιτική για τα οχήματα, την οποία σέβονται οι πολίτες των κρατών αυτών, διότι γνωρίζουν ότι το όχημα, το Ι.Χ., η μοτοσικλέτα, το φορτηγό, οτιδήποτε κινείται, έχει αργά ή γρήγορα ημερομηνία λήξεως. Αυτό δύσκολα μπορεί να γίνει κατανοητό στους Ελληνες, οι οποίοι θεωρούν ακόμα το Ι.Χ. επένδυση, όπως γινόταν τη δεκαετία του 1950, όταν αγόραζαν τη λεγόμενη «κούρσα».

Οι προχθεσινές ανακοινώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργου Σουφλιά, όσον αφορά το αυτοκίνητο, δείχνουν πράγματι μια αλλαγή στάσης, τουλάχιστον όσον αφορά το θέμα του περιβάλλοντος. Δίνονται ικανοποιητικά κίνητρα απόσυρσης παλαιών με βάθος τριετίας (έως το 2012), επιπλέον πριμοδότηση για αγορά καινούργιου, μπαίνουν περιβαλλοντικά τέλη κυκλοφορίας ανάλογα με τους ρύπους του οχήματος και την ηλικία του, δημιουργείται «πράσινος» δακτύλιος. Είναι η πρώτη φορά που εξαγγέλλεται μακροπρόθεσμη πολιτική και αυτό αποτελεί μεγάλο επίτευγμα για τα δεδομένα της χώρας μας, στην οποία όλα κινούνται στο σήμερα και ποτέ στο αύριο.

Μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, μόνο θετικά μπορούμε να κρίνουμε τα μέτρα, παρά τα μικροζητήματα που παρουσιάζονται. Διότι τα οικονομικά κίνητρα δεν θα βγουν από έξτρα φορολόγηση, αλλά από τις αυξημένες πωλήσεις που θα υπάρξουν. Σε μια περίοδο κατά την οποία η αγορά του αυτοκινήτου στην Ελλάδα, αν δεν γίνονταν οι εξαγγελίες, θα έφθανε έως τις 180.000 σε σχέση με τις 280.000 πωλήσεις του 2008.

Ούτε τα πρόσθετα ποσά (50 – 150 ευρώ) στα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων ηλικίας 5 έως 15 ετών είναι για φορολογικούς σκοπούς. Μόνο με αντικίνητρα μπορεί ο Ελληνας να σκεφτεί ότι δεν τον συμφέρει να κρατάει ένα παλαιό αυτοκίνητο στην κατοχή του. Διότι, εξάλλου, και ρυπογόνο είναι αλλά και λιγότερο ασφαλές με την τεχνολογία να έχει εκτοξευθεί. Ούτε πλήττονται τα λαϊκά στρώματα, διότι οι εργαζόμενοι μπορούν να χρησιμοποιούν στην καθημερινότητά τους τα μέσα μαζικής μεταφοράς και όσοι μπορούν να έχουν Ι.Χ., να το έχουν. Δεν γίνεται όλοι να διαθέτουν προσωπικό Ι.Χ. Είναι αδύνατον. Θα επανέλθω με περισσότερα.