Υπάρχει Ολυμπιακός χωρίς αριστερό χαφ;

Διάφοροι τρελοί και φίλοι αναγνώστες, οπαδοί του Ολυμπιακού, προσπαθούν με επιστολές στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο (karpetshow@yahoo.gr) να με πείσουν ότι ο Ολυμπιακός έφερε πίσω τον Κριστιάν Λεντέσμα γιατί εξήγησα την αναγκαιότητά του: αδυνατώ να τους πείσω ότι απλώς αυτό έτυχε. Οι ίδιοι μού ζητούν να γράψω ότι πρέπει η ομάδα να πάρει ένα αριστερό χαφ.

Η στήλη κλείνει με περίπου 900 λέξεις. Σκεφτόμουν να γράψω γύρω στις εκατόν πενήντα φορές τη φράση «ο Ολυμπιακός πρέπει να αποκτήσει ένα αριστερό χαφ». Δεν ξέρω αν τελικά ο Ολυμπιακός θα αγόραζε ένα αριστερό χαφ, αλλά θα έκανα πάρα πολύ κόσμο ευτυχισμένο. Ας πούμε δύο πράγματα γι' αυτή την απαίτηση.

Είχε αριστερό χαφ ή Ανόρθωση; Χωρίς να είμαι ο μεγαλύτερος γνώστης των μυστικών της, νομίζω ότι χαφ-εξτρέμ η περσινή ομάδα του Τιμούρ Κετσπάγια δεν είχε. Αν θυμάμαι καλά, πέρυσι στο πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό ο Γεωργιανός για να μπλοκάρει τον Γκαλέτι είχε χρησιμοποιήσει σε έναν τέτοιο ρόλο τον Γιάννη τον Σκοπελίτη, ο οποίος έκανε τη δουλειά απλώς περιμένοντας τον Αργεντινό.

Πολύ δημιουργικό ήταν το αριστερό μπακ της Ανόρθωσης, ο Τζόναθαν Λεϊβακαμπέσι, ο οποίος έπαιρνε πιο πολλές επιθετικές πρωτοβουλίες ακόμα κι αν μπροστά του έπαιζαν ο Μπαρτόν ή ο Λαμπάν, οι οποίοι σε σύγκριση με τον Σκοπελίτη μπορεί να χαρακτηριστούν «παίκτες γραμμής». Γιατί το λέω αυτό; Γιατί θα έπρεπε (έστω και για μια στιγμή) να περάσει από το μυαλό όσων ζητούν επειγόντως αριστερό χαφ ότι ο Κετσπάγια μπορεί να θέλει να φτιάξει έναν Ολυμπιακό χωρίς ένα κλασικό τέτοιο: υπάρχουν διατάξεις στις οποίες ένας τέτοιος παίκτης δεν είναι απαραίτητος.

Μαρέσκα

Από τη στιγμή που ο Κετσπάγια ζητούσε τον Κάλστρομ και πήρε τελικά τον Μαρέσκα, έχω την υποψία ότι θα καταλήξει να παρουσιάσει έναν Ολυμπιακό που θα παίζει κάτι σαν 4-3-3. Πίσω βάλτε όποιους τέσσερις θέλετε. Στα χαφ θα παίζουν ο Λεντέσμα, ο Μαρέσκα και ο Ντουντού και μπροστά ο Γκαλέτι (απαλλαγμένος από την υποχρέωση των επιστροφών), ο φορ που ο Τιμούρ ζητεί και ο Ντιόγο, ο οποίος μπορεί ξεκινώντας από αριστερά να συνεργάζεται με τον Ντουντού, να βγαίνει στην πλάτη της άμυνας και να απειλεί συγκλίνοντας. Σε ένα τέτοιο σχήμα ένας αριστερός χαφ δύσκολα θα έβρισκε θέση και επειδή ο Κετσπάγια τον θεωρεί λίγο πολυτέλεια, γι' αυτό ζητεί το φορ κι ας πετυχαίνει ο Μήτρογλου γκολ συνεχώς.

Το ξέρω ότι κάποιος θα πει ότι στα μέχρι τώρα φιλικά το σχήμα ήταν πιο πολύ 4-4-2 -αυτό γίνεται για δυο λόγους: ο πρώτος γιατί δεν υπήρχε ο Μαρέσκα κι αυτό έκανε τρόπον τινά υποχρεωτική την παρουσία του Ζαϊρί ή του Οσκαρ και, δεύτερον, γιατί δεν έχει αποκτηθεί ο φορ, οπότε τι να δοκιμάσεις πέραν του προφανούς; Μην ξεχνάτε ότι η αποστολή του Κετσπάγια είναι να μοντάρει μια ομάδα για τα προκριματικά κι αυτή θα τη μοντάρει με τους παίκτες που τώρα έχει.

Ας μην ξεχνάμε και κάτι άλλο: πέρυσι ο Βαλβέρδε δοκίμαζε το σχήμα (4-2-3-1) περιμένοντας τους Ντουντού, Λέτο, Ντιόγο, που ήρθαν τον Αύγουστο, και τον Μπελούτσι, ο οποίος ήταν τραυματίας. Χωρίς αυτούς τους παίκτες η διδασκαλία του συστήματος πληρώθηκε μ' έναν αποκλεισμό από την πανέτοιμη Ανόρθωση.

Αντι - Τζόλε

Ξεφύγαμε όμως –το θέμα δεν είναι ο Κετσπάγια, αλλά η απαίτηση αγοράς του ακραίου χαφ. Επειδή αυτά που σας λέω για τη μεθοδολογία του κόουτς είναι παρά πολύ απλά, η επιμονή στην ανάγκη απόκτησης του διαδόχου του «Τζόλε» δείχνει για μένα δύο πράγματα: το πρώτο, ότι ο οπαδός του Ολυμπιακού πιστεύει σε μια θρησκεία που λέγεται «ποδόσφαιρο των άκρων».

Ισως αυτό συμβαίνει γιατί είδε την ομάδα του να ανασταίνεται αγωνιστικά όταν έπαιξε έτσι επί Μπάγεβιτς. Σίγουρα αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος είχε την τύχη να απολαύσει τον Τζόρτζεβιτς, η σφραγίδα του οποίου στο γούστο της γενιάς των οπαδών που τον είδαν να μεγαλουργεί είναι καταλυτική. Οταν για δεκατρία χρόνια καμαρώνεις τον «Τζόλε», καταλαβαίνω ότι δεν μπορείς να δεχτείς μια ομάδα που να μην έχει κάποιον που να κρατά τον ρόλο του. Στην πραγματικότητα η αναζήτηση του αντι-Τζόλε είναι η έκφραση του θαυμασμού στο πρόσωπο του αρχηγού: όλοι θα 'θελαν να γυρίσει ο χρόνος πίσω και να τον ξαναδούν είκοσι χρόνων!

Προσωρινός

Ο δεύτερος λόγος αυτής της επιμονής έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος βλέπει όχι τον Κετσπάγια, αλλά τον όποιο προπονητή του Ολυμπιακού. Η απάντηση ότι «ο Κετσπάγια προτιμά ένα φορ αντί για έναν αριστερό ακραίο» συνοδεύεται από την ερώτηση «και ποιος σου είπε εσένα ότι ο Κετσπάγια θα είναι για καιρό προπονητής του Ολυμπιακού;».

Σε αυτό το σημείο μπορεί εγώ να σηκώνω τα χέρια ψηλά και να παραδίνομαι, μια και αδυνατώ να μπω σ' αυτή τη λογική, όμως από την άλλη παραδέχομαι κιόλας ότι ο οπαδός αντιδρά με ένα ρεαλιστικό κυνισμό που χαρακτηρίζει πρώτα πρώτα το ίδιο το σωματείο: ο οπαδός, πιο πολύ και από το να δει μια ομάδα του προπονητή, θέλει στο τέλος των μεταγραφών να δει ότι έχει σχηματιστεί ένα ρόστερ που του επιτρέπει να ελπίζει ότι δεν θα προκύψουν κατά τη διάρκεια της περιόδου ορατά κενά.

Ετσι, ακόμα και όσοι δέχονται ότι το παιχνίδι του Κετσπάγια θα είναι αρκετά διαφορετικό απ' αυτό του Βαλβέρδε (ή του Μπάγεβιτς, που πάντα υπάρχει στον κώδικα της αισθητικής των οπαδών του Ολυμπιακού), στέκονται στην πιθανή ατέλεια και απαιτούν τη θεραπεία της. Το θέμα δεν είναι τι θα κάνει ο Κετσπάγια, αλλά αν ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει το 4-4-2 που του αρμόζει, έστω και με έναν άλλον προπονητή! Το πόσο, άλλωστε, μετράνε οι προπονητές του Ολυμπιακού το ξέρουμε: σε 6 από τα 11 πρωταθλήματα άλλαξαν δυο-τρεις τον χρόνο, αλλά στ' αριστερά του γηπέδου υπήρχε πάντα κάποιος που έτρεχε την μπάλα παίρνοντας τους αντιπάλους…

Χορός

Οπότε, μπαίνω κι εγώ στον χορό: ο Ολυμπιακός πρέπει να πάρει ένα αριστερό χαφ, ένα αριστερό χαφ, ένα αριστερό χαφ.

Σεβέρης

Eπειδή μεταξύ των υποψήφιων νέων μετόχων της ΑΕΚ ακούστηκε και το όνομα του κ. Νίκου Σεβέρη, θα ήθελα να σας κάνω γνωστό το βιογραφικό του, έτσι όπως μου το κοινοποίησε φίλος που εμπιστεύομαι από την Κύπρο.

«Ο κ. Νίκος Σεβέρης γεννήθηκε το 1943 και σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ της Αγγλίας. Αποτελεί σημαντική φυσιογνωμία στα οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα τόσο της Κύπρου όσο και του εξωτερικού. Διετέλεσε γενικός διευθυντής της Τράπεζας Κύπρου (Λονδίνου) κατά την περίοδο 1971-1974 και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Τράπεζας Κύπρου για πολύ περισσότερο χρόνο.

Κατά την περίοδο 1974-1986 εργάστηκε στην American Express Bank Ltd στις θέσεις του διευθυντή Marketing για Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική, γενικού διευθυντή στο Βέλγιο, Ιταλία και Λουξεμβούργο και διευθυντή Private Banking για Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική. Κατά την περίοδο 1987-1989 διετέλεσε γενικός διευθυντής και διευθυντής Επενδύσεων στην τράπεζα Banque Franck της Γενεύης.

Το 1990 ίδρυσε τη Severis SA με έδρα τη Γενεύη της Ελβετίας, με κύρια δραστηριότητα τη διαχείριση επενδυτικών χαρτοφυλακίων και την παροχή επενδυτικών υπηρεσιών. Το 1994 ίδρυσε την εταιρεία Severis & Athienitis Financial Services Ltd. Το 1996 ίδρυσε τη χρηματιστηριακή εταιρεία Severis & Athienitis Securities Ltd, στην οποία διατελεί μέχρι σήμερα πρόεδρος. Είναι μέλος διοικητικών συμβουλίων διάφορων δημοσίων και ιδιωτικών εταιρειών στην Κύπρο και στο εξωτερικό και σύμβουλος ελβετικής εταιρείας διαχείρισης χαρτοφυλακίων της μεγαλύτερης τράπεζας της Σαουδικής Αραβίας».

Φίλοι Κύπριοι επιχειρηματίες μού λένε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος παραείναι σοβαρός για να ασχοληθεί με το ελληνικό ποδόσφαιρο: κρίνοντας από το βιογραφικό του, δεν διαφωνώ.

Μου λένε, επίσης, ότι έχει έναν αδερφό που συνεργαζόταν με τον κ. Λάμπρο Χριστοφή, ο οποίος για ένα μικρό διάστημα είχε εμπλακεί με τον Απόλλωνα Λεμεσού και είχε κάποτε συζητήσει με τον Στάθη Μουτζουρούλια για να αναλάβει την Παναχαϊκή! Αυτός ο δεύτερος Σεβέρης μια τρέλα με το ποδόσφαιρο την έχει. Οποιος, όμως, άκουσε ότι θα βάλει 9 εκατομμύρια ευρώ στην ΑΕΚ μού απαντούσε «αν είναι ποτέ δυνατόν».

Ετσι έγινε η δουλειά

Πάντως, οι δουλειές της Eleven, της εταιρείας «μάνατζμεντ και λίγο απ' όλα» που ίδρυσε πριν από καιρό ο Ντέμης Νικολαΐδης, πάνε μια χαρά. Η συναυλία του Σαντάνα στο ΟΑΚΑ έκανε πάνω από 30 χιλιάδες εισιτήρια και ο γερο-ροκάς έβγαλε τα λεφτά του και με το παραπάνω. Ακόμα καλύτερα τα πάει ως μάνατζερ ο Ακης Ζήκος, ο οποίος ξεμπλόκαρε την ιστορία του Νταρίο Φερνάντες –παλιάς ποδοσφαιρικής καψούρας του Ντέμη!

Οι προηγούμενοι μάνατζερ του Αργεντινού ζητούσαν πάνω από 600.000 ευρώ από τον Ηρακλή και την ΑΕΛ, που είχαν ενδιαφερθεί. Ο Ζήκος έπεισε την Μπεϊτάρ να τον δανείσει με πολύ λίγα και κυρίως τον ίδιο να ρίξει το κασέ του, να βγάλει κοινοτικό διαβατήριο και να δεχτεί μπόνους στο συμβόλαιο. Και τον έφερε στον Αρη…