Αργά το βράδυ σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους της Κυψέλης. Θέση για παρκάρισμα; Ούτε για αστείο. Και είμαι σίγουρος ότι αν κάποιος προσπαθούσε να κάνει αστείο για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν θα του έβγαινε σε καλό.
Καθώς προχωρούσα λοιπόν με το κεφάλι σκυμμένο ως συνήθως (κάτι που μου δημιουργεί προβλήματα αφού σπάνια προλαβαίνω να αποφύγω τις κολόνες), η διαίσθηση μου με προειδοποίησε για μια ενδιαφέρουσα προοπτική.
Το σύννεφο καπνού που καλύπτει την διαίσθηση μου τον τελευταίο καιρό, δεν μου επέτρεπε να αισθανθώ ακριβώς το τι θα αντίκριζα όταν θα σήκωνα το κεφάλι μου. Έτσι ήμουν προετοιμασμένος για τα πάντα.
Αυτό που είδα τελικά ήταν μια επαγγελματική προοπτική που δεν είχα ποτέ στις επιλογές μου, αλλά καλύτερα σε αυτή τη ζωή να είσαι ανοικτός σε όλα τα ενδεχόμενα γιατί ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει καμιά φορά η μοίρα.
«Ενοικιάζεται» έγραφε στην κορυφή του χαρτιού που ήταν κολλημένο στην είσοδο του σκοτεινού καταστήματος. Συνέχισα να διαβάζω… «Κατάλληλο για καφεκοπτείο. Υπάρχει εξοπλισμός καφεκοπτείου».
Αμέσως σκέφτηκα ότι έπρεπε να αρπάξω την ευκαιρία και σημείωσα τον αριθμό που θα έπρεπε να καλέσω, αν ήθελα να νοικιάσω τον χώρο που είναι κατάλληλος για καφεκοπτείο και διαθέτει και εξοπλισμό καφεκοπτείου.
(Δεν πήρα όμως τηλέφωνο ποτέ και είμαι σίγουρος ότι θα το μετανιώσω.)
Φτάνοντας στο γραφείο το επόμενο πρωί συνειδητοποίησα ότι τα τελευταία 24ωρα ζούσα την μέρα της μαρμότας. Κάθε μέρα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα την ίδια ακριβώς ώρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το χειρότερο ήταν ότι σκόνταφτα και στο ίδιο ακριβώς σημείο του πεζοδρομίου λίγο πριν μπω στην δουλειά. «Γαμώ την τρέλα μου» έλεγα και συνέχιζα…
Πέρασα ως συνήθως μια βόλτα από τον δεύτερο όροφο που έχει μετατραπεί σε εργοτάξιο εδώ και λίγες ημέρες. Αφού έφτασα στα πίσω γραφεία που έχουν μείνει ανεπηρέαστα, προς το παρόν, από τα τρυπάνια και τα καινούργια καλώδια αποφάσισα ότι έπρεπε να αλλάξω δραστικά το πρόγραμμα μου και να ξεκολλήσω από τη ρουτίνα.
«Θέλει κανείς να παίξουμε βελάκια;» ρώτησα αλλά δεν πήρα καμία απάντηση. Όλοι συνέχισαν να γράφουν λες και δεν υπήρχε επόμενη μέρα. «Θέλεις κανείς να παίξουμε βελάκια;» επανέλαβα, αυτή τη φόρα πιο δυνατά.
«Σσσσσσς. Γίνεται η κλήρωση του Τσάμπιονς Λιγκ» ψιθύρισε ένας νεαρός συνάδελφός. «Και;».
«Σλόβαν Μπρατισλάβας και Σπάρτα Πράγας» απάντησε ένας άλλος νεαρός συνάδελφός (είχαν μαζί μαζευτεί πολλοί τελευταία και δυσκολευόμουν να τους ξεχωρίσω). «Α! Ωραία. Κάνουν και ομοιοκαταληξία» είπα και χτύπησα τα πόδια μου στο πάτωμα σαν να χορεύω κλακέτες.
«Σσσσσσσσς». Ένας τρίτος νεαρός συνάδελφος μου είχε πει να σωπάσω.
Όλα συνέβησαν πολύ γρήγορα από εκείνο το σημείο και μετά και μόνο αυτοί που διατήρησαν την ψυχραιμία τους θα μπορέσουν σε λίγα χρόνια να διηγηθούν το τι έγινε πραγματικά. Πάντως αυτό που θυμάμαι, είναι ότι έπιασα ένα καλώδιο στα χέρια μου και το τύλιξα γύρω από κάποιον…
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τέσσερα άτομα να με τραβάνε μακριά και εγώ να φωνάζω: «Δεν θα με πιάσετε ζωντανό, δεν θα με πιάσετε ζωντανό, δεν θα με πιάσετε ζωντανό».
«Καλά έχεις χαζέψει; Τι είναι αυτά που φωνάζεις;» μου είπε κάποιος και με επανέφερε στην πραγματικότητα αφού το μυαλό μου ταξίδευε σε σκηνές μάχης στην άγρια δύση. Ήμουν με το μέρος των ινδιάνων και συνήθως χάναμε.
«Ας μου στρίψει κάποιος ένα τσιγάρο» είπα όταν ηρέμησα λιγάκι.
Λίγο μετά, το τσιγάρο ήταν στο χέρι μου. «Έχεις κανείς φλόγιστρο;» είπα.
«Τι να έχει;»
«Φλόγιστρο»
«Τι;»
«Φλόγιστρο»
«Μίλα καθαρά ρε παιδί μου» μου είπε κάποιος.
«Φωτιά να ανάψω το τσιγάρο ρε».
«Ααααα! Αναπτήρα εννοείς»
«Ναι ναι φλόγιστρο».
Πριν μου δώσουν τον αναπτήρα μου υπενθύμισαν ότι το κάπνισμα εξακολουθεί να απαγορεύεται όποτε έπρεπε να ανέβω στο καπνιστήριο. Βαριόμουν υπερβολικά να ανέβω τα σκαλιά όμως, γι’ αυτό πήγα μέχρι την τουαλέτα.
Όταν μπήκα μέσα είδα το καπάκι της λεκάνης κατεβασμένο και όπως ο κάθε νοήμων άνθρωπος που μπαίνει σε δημόσια τουαλέτα και βλέπει το καπάκι κατεβασμένο δεν επιχείρησα να το ανοίξω. Έπρεπε δυστυχώς να ανέβω στο καπνιστήριο.
Λίγο πριν φτάσω στα σκαλιά με πρόλαβε ένας νεαρός συνάδελφος. «Είδες είδηση που έχουμε στο site;» με ρώτησε και μου έδειξε μια φωτογραφία.
«Ποιος είναι αυτός δίπλα στον Δεσύλλα;» είπα με ζωγραφισμένη την απορία στο πρόσωπο μου.
Ο νεαρός συνάδελφος έσκυψε το κεφάλι και έφυγε αφού προφανώς θεώρησε ότι θα ήταν καλύτερα να μην εμπλακεί σε μια νέα διαμάχη που θα κατέληγε με κραυγές «Δεν θα με πιάσετε ζωντανό, δεν θα με πιάσετε ζωντανό, δεν θα με πιάσετε ζωντανό».
Εγώ πάντως έμεινα με την απορία. «Ποιος ήταν αυτός δίπλα στον Δεσύλλα;». Άλλο ένα μυστήριο που περίμενε την σειρά του για να λυθεί αφού υπήρχαν πολύ πιο σημαντικά θέματα για εξέταση.
Για παράδειγμά… γιατί δεν είναι πιο ξεκάθαρες οι πινακίδες στο Μικρολίμανο και όταν επιχειρείς να φύγεις, αν δεν ξέρεις ότι πρέπει να στρίψεις αριστερά λίγο πριν τελειώσει ο δρόμος, καταλήγεις να είσαι ο μόνος που πηγαίνει αντίθετα και έχεις ένα τσούρμο αμάξια να έρχονται καταπάνω σου;
Είχαν μαζευτεί πολλά θέματα που δεν ήμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω. Έτσι έκανα αυτό που κάνω πάντα. Κατέβηκα στο υπόγειο. Στο υπόγειο εκεί όπου μπορούσα να καπνίσω άνετα. Στο υπόγειο που μπορούσα να οργανώσω τη σκέψη μου καλύτερα και να έχω βοήθεια από μερικούς φίλους.
Όταν μπήκα μέσα συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά ότι ένα air condition 9000 BTU δεν κάνει τίποτα σε χώρο μεγαλύτερο των 20τ.μ.
Έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα κόλα και κάθισα στην πολυθρόνα μου.
«Τι απασχολεί το ταλαιπωρημένο σου μυαλό;» με ρώτησε ο Jesse James, ο λούτρινος σκύλος που μιλάει.
«Μήπως ξέρεις εσύ ποιος είναι αυτός δίπλα στον Δεσύλλα;» είπα ελπίζοντας να πάρω μια απάντηση αυτή τη φορά.
«Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Βλέπω ότι κρατάς τσιγάρο και δεν το έχεις ανάψει. Θες φλόγιστρο;» είπε ο Jesse James.
«Επιτελούς και κάποιος που με καταλαβαίνει» σκέφτηκα.
«Ναι Jesse, πέτα μου το φλόγιστρο» είπα και ήπια μια γουλιά από το ουίσκι μου.
Από το ανοιχτό παράθυρο έφτασε στα αυτιά μου μια μελωδία. Ήταν ένα τραγούδι που είχα καιρό να ακούσω αλλά το απολάμβανα κάθε φορά…
*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…
Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
