Aρχηγού απόντος, ζητείται αρχηγός...

Η μία όψη του νομίσματος είναι αυτή που επικαλείται ο Θοδωρής Παπαλουκάς στη δακρύβρεχτη δήλωση με την οποία ανακοίνωσε την αποχή του από τη φετινή προσπάθεια της Εθνικής ομάδας. Ο 32χρονος άσος υπήρξε πράγματι πιστός «στρατιώτης» της τα προηγούμενα οκτώ χρόνια και έπαιξε σε όλες ανεξαιρέτως τις μεγάλες διοργανώσεις από το 2001 και μετά: δύο Ολυμπιάδες, ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τέσσερα Ευρωπαϊκά, ένα Προολυμπιακό τουρνουά. Αφθονα μπάνια έκανε μόνο το καλοκαίρι του 2002, όταν η Εθνική είχε αποκλειστεί από το Μουντομπάσκετ.

Ο Παπαλουκάς υπήρξε πρωταγωνιστής στις μεγάλες επιτυχίες της τριετίας 2005-07 και πολλές φορές σήκωσε στις πλάτες του την ομάδα. Κανένας απ' όσους παρακολούθησαν τον ημιτελικό του Βελιγραδίου με τη Γαλλία, τον ημιτελικό της Σαϊτάμα με τις ΗΠΑ και τον προημιτελικό της Μαδρίτης με τη Σλοβενία δεν πρόκειται να ξεχάσει τα κατορθώματά του. Η επιθυμία του για λίγη ανάπαυση είναι κατανοητή και σεβαστή.

Ωστόσο, το νόμισμα έχει και άλλη όψη. Ο φίλος Θοδωρής δεν είναι ένα απλό στέλεχος της Εθνικής. Είναι ο αρχηγός της.

Ο αρχηγός μιας ομάδας θα έπρεπε να σκαρφαλώνει πρώτος στα χαρακώματα και να υποβάλλει εαυτόν σε θυσίες -πόσω μάλλον όταν αυτή τον έχει ανάγκη. Η φετινή Εθνική υποφέρει από «λειψανδρία», ειδικά στην περίμετρο, ένεκα του τραυματισμού του Διαμαντίδη (του οποίου η τελική απόφαση αναμένεται) και της ανυπαρξίας εναλλακτικών λύσεων πρώτης γραμμής.

Πίσω από τον Σπανούλη και τον Ζήση υπάρχει μόνο ο ταλαντούχος αλλά πρωτόπειρος και αδοκίμαστος Νικ Καλάθης. Οι Τσαλδάρης, Καλαμπόκης είναι ικανοί περιφερειακοί, αλλά ο χειρισμός της μπάλας και η οργάνωση του παιχνιδιού δεν περιλαμβάνονται στο ρεπερτόριό τους. Ελλείψει Παπαλουκά και Διαμαντίδη, όλοι οι προαναφερθέντες έχουν σχεδόν σίγουρη θέση στη δωδεκάδα. Ο Γιόνας Καζλάουσκας δεν έχει άλλες επιλογές.

Ο Παπαλουκάς δηλώνει κουρασμένος μολονότι είχε σχεδόν 50 μέρες για να γεμίσει τις μπαταρίες του. Επικαλείται τον τραυματισμό του, αλλά πρόκειται για τον ίδιο τραυματισμό που ξεπεράστηκε μέσα σε πέντε-έξι μέρες, στη διάρκεια των τελικών της Α1. Τονίζει ότι το μυαλό του θα είναι στην Πολωνία και ότι λατρεύει την Εθνική, αλλά αποφεύγει να αναφερθεί στις υποχρεώσεις που απορρέουν από το αρχηγιλίκι. Υπενθυμίζει πόσα πρόσφερε στην ομάδα, αλλά ξεχνά πόσα οφέλη αποκόμισε ο ίδιος από τη συμμετοχή του σε αυτήν.

Αμέσως μετά τον ημιτελικό του Βερολίνου, ο Θοδωρής ξεστόμισε μια ευχή που συζητήθηκε πολύ: «Εύχομαι καλή τύχη στην ΤΣΣΚΑ. Επαιξα έξι χρόνια σε αυτή την ομάδα». Μιλούσε φυσικά ο Παπαλουκάς του Ολυμπιακού και όχι ο αρχηγός της Εθνικής, αυτός που έχει φάει ψωμί κι αλάτι με τον Διαμαντίδη, τον Φώτση, τον Τσαρτσαρή, τον Χατζηβρέττα, τον Σπανούλη. Οσο αξιέπαινη και αν είναι η ειλικρίνεια, εδώ χρειαζόταν και λίγη διπλωματία. Περίμενα, επίσης, μια δήλωση συγχαρητηρίων προς την Εθνική Εφήβων ή -ακόμα καλύτερα- μια βόλτα στο αεροδρόμιο για την υποδοχή τους. Τώρα που έχουμε αλλοδαπό προπονητή, ο αρχηγός της Εθνικής είναι το «πρόσωπο» και η «φωνή» της.

Ο προημιτελικός του Πεκίνου με την Αργεντινή μπορεί να αποδειχθεί κύκνειο άσμα για τον Παπαλουκά της Εθνικής, ειδικά αν αυτή αποκλειστεί από το Μουντομπάσκετ του 2010. Την καριέρα του στην ομάδα και τη συνεισφορά του δεν θα τις λησμονήσει ποτέ κανείς. Η θητεία του ως αρχηγού, όμως, θα ξεχαστεί γρήγορα.