Σχέσεις (Στ)οργής

Ο,τι και να πει κανείς για τα περσινά λάθη του Τεν Κάτε, τα αγωνιστικά, τα τακτικά και τα σχετικά με τη διαχείριση του υλικού του, μέσα θα είναι. Ο Ολλανδός έκανε λάθη, όπως έκανε και πολλά σωστά, τα οποία προφανώς και τον διατήρησαν στη θέση του για δεύτερη χρονιά, σπάζοντας την παράδοση των τελευταίων χρόνων, που ήθελε χρονιά και προπονητή –μερικές χρονιές και 2-3 διαφορετικούς προπονητές σε μία σεζόν, ανάλογα με την εποχή.

Καλοκαιράκι; Μπάκε, που ήταν δροσερός σαν κολόνια Coolwater. Φθινόπωρο; Γιάσμινκο Βέλιτς, με ύφος που κάνει τα φύλλα να πέφτουν μόνα τους απ' το δέντρο. Χειμώνας; Το σαγόνι του Βίκτωρα Μουνιόθ αντιστέκεται σθεναρά στο κρύο και στις κακουχίες.

Τα όσα έκανε και δεν έκανε πέρυσι ο Τεν Κάτε τα έχουμε συζητήσει τόσο πολύ που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας και τα έχουμε γράψει τόσο πολύ που έχουν βγάλει κάλους τα χέρια μας (ναι, κύριέ μου, απ' αυτό βγάλαμε κάλους, έχετε κάποια άλλη πληροφόρηση;).

Παίκτες που μία έπαιζαν και τρεις ήταν εκτός αποστολής, διαφορετικά συστήματα, 31 διαφορετικές ενδεκάδες σε 30 αγώνες, παίκτες σε άλλες αντί άλλων θέσεις, κακή αξιολόγηση αντιπάλων που θεωρήθηκαν «εύκολοι» κι έκαναν ζημιές και άλλα όμορφα. Αλλά, πέρα απ' αυτά, ο Τεν Κάτε απέτυχε να διαχειριστεί τους 30 διαφορετικούς χαρακτήρες που βρήκε στην Παιανία, να επικοινωνήσει με τους περισσότερους απ' αυτούς, να τους «κερδίσει», να κάνει κάποιους να παίξουν και γι' αυτόν, να αναδείξει έστω έναν από το πουθενά (όσο κι αν του πιστώνεται ο Σιμάο, στην πραγματικότητα ο μικρός είχε δώσει δείγματα γραφής απ' την περασμένη χρονιά).

Κάτι οι φωνές του, κάτι οι προσβολές του, οι ατάκες του για «πριμαντόνες», η στοχοποίηση των μαλλιών του Νίνη, τη μία «Λάζαρε, είσαι γίγαντας και θέλω 11 Λάζαρους», την άλλη «κεσκεσέ Λάζαρος;», αυτά και άλλα πολλά προκάλεσαν ένα κάρο προβλήματα σχέσεων και συνύπαρξης, τα οποία, παρέα με τα αγωνιστικά προβλήματα, οδήγησαν στην εικόνα και τη συγκομιδή βαθμών που όλοι καμαρώσαμε.

Αν το έργο είναι παρόμοιο φέτος, θα είναι παρόμοια και η εικόνα. Του κόουτς του πέρασε το δικό του κι αυτοί που δεν γουστάρει έμειναν εκτός ομάδας: Γκούμας, Ιβανσιτς, Κλέιτον, Μάντζιος. Αρα, έχουν πάρει άπαντες χαμπάρι ότι είναι ισχυρός, ότι έχει το απόλυτο κουμάντο κι ότι αν του κάνουν κόνξες, θα προπονούνται –στην καλύτερη περίπτωση– με την «Golden Team». Ευρισκόμενος, λοιπόν, σε θέση ισχύος, ήρθε η ώρα να χτίσει καλές σχέσεις με τους παίκτες του, τους παλιούς αλλά και τους νέους. Να τους βοηθήσει να δέσουν με τους υπόλοιπους και να νιώσουν σημαντικοί.

Ο Λέτο, για παράδειγμα, ήρθε από τον Ολυμπιακό και πρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω για να κερδίσει τους φίλους της νέας ομάδας του, μια και μέχρι και λίγες μέρες προτού υπογράψει έλεγε πως σαν το Φάληρο δεν υπάρχει άλλη τόσο ωραία περιοχή στο σύμπαν. Ο Σισέ είναι ένα ιδιαίτερο παιδί, που θέλει ειδικό χειρισμό για να μην τα κάνει όλα λίμπα. Ο Κατσουράνης είναι ένας κλειστός τύπος που ξέρει ότι οι ΑΕΚτσήδες του την έχουν στημένη στη γωνία.

Ο Μπιέρσμιρ είναι ένας 23χρονος που κατάλαβε ότι πρέπει να φανεί αντάξιος του Χένρικσεν και καλύτερος του Μέλμπεργκ κι ο Καντέ κατάλαβε πόσο πίσω τον πήγε στα μυαλά του κόσμου ένα λάθος σε ένα φιλικό. Αλλά και οι παλιοί έχουν ανάγκες: ο Μουν θέλει χρόνο για να επουλωθούν τα τραύματα που κουβαλάει –και δεν εννοώ τα σωματικά. Ο Νίνης θέλει να ξανανιώσει τη χαρά του παιχνιδιού που είχε με τον Μουνιόθ.

Ο Μάτος να διεκδικήσει επί ίσοις όροις μια ρημαδο θέση στην 11άδα, την οποία δεν έβλεπε πέρυσι όσο και να σκιζόταν στην προπόνηση. Ο Ρουκάβινα να αποδείξει ότι δεν είναι τουρίστας. Κι ο Σαλπιγγίδης ότι δικαιούται θέση βασικού, παρ' όλο που ήρθε ο Σισέ, και την αξίζει τόσο πολύ, που μπορεί να «αναγκάσει» τον κόουτς σε κάποια παιχνίδια να αλλάζει σύστημα. Κι όλοι οι άλλοι, ο καθένας με τα «θέλω» του και τα μικρά εκείνα πραγματάκια, τα οποία στον μικρόκοσμό του φαίνονται τα σημαντικότερα του κόσμου.

Αν ο Τεν Κάτε έχει διδαχθεί από τα περσινά λάθη του και είναι αποφασισμένος –παρά την όχι τρυφερή ηλικία του– να βάλει νερό στο κρασί του, κέρδος θα είναι για όλους. Για τους παίκτες, τον κόσμο, τη διοίκηση και τον ίδιο. Για την υστεροφημία του και την επιτυχία του ως πρώτος προπονητής, έστω και στην τελευταία του χρονιά στους πάγκους. Κι αν είναι πια τόσο καλή η χρονιά, μπορεί τελικά να θέλει κι άλλη μία χρονιά στους πάγκους. Κι αυτός αλλά και η ομάδα.