Στα πάνω τους και στα κάτω τους

Υπάρχουν περίοδοι ή γεγονότα στο ποδόσφαιρο που θαρρείς ότι αποτελούν προνομιακό πεδίο εφαρμογής των κανόνων της Φυσικής. Πολλές φορές μπορεί κάποιος να δει πώς δύο μεγάλες ομάδες που ανταγωνίζονται για τα ίδια πράγματα στον ίδιο χώρο λειτουργούν συμπληρωματικά. Οταν η μία είναι στα πάνω της, η άλλη βρίσκεται σε πτωτική πορεία. Το βλέπουμε να συμβαίνει σε αρκετά πρωταθλήματα, κυρίως εκεί που ξεχωρίζουν δύο ομάδες περισσότερο από άλλες.

Στη Σκωτία η άνοδος της Σέλτικ συμβαίνει όταν η Ρέιντζερς βρίκεται σε κάθοδο και το αντίθετο. Με βάση την εικόνα που έχουμε μέχρι τώρα από τις κινήσεις των ομάδων, το βλέπουμε να συμβαίνει και στην Ισπανία. Πέρυσι τέτοια εποχή η διοίκηση της Μπαρτσελόνα ξόδευε πολλά χρήματα ανανεώνοντας μια κουρασμένη ομάδα και παράλληλα εμπιστευόταν την ομάδα στα χέρια ενός άπειρου προπονητή, του Πέπε Γκουαρντιόλα, που για χρόνια ήταν ο αγωνιστικός ηγέτης των «μπλαουγκράνα».

Το χρονικό διάστημα που ακολούθησε η Μπάρτσα έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο των τελευταίων χρόνων, με αποτέλεσμα να κατακτήσει το τρεμπλ μέσα σε απίστευτες επευφημίες. Ολο αυτό το χρονικό διάστημα η μεγάλη της αντίπαλος παρακολουθούσε από απόσταση, δείχνοντας ότι δεν είχε τη δύναμη να την ανταγωνιστεί, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από εκείνη την εντυπωσιακή νίκη της ομάδας της Καταλωνίας επί της Ρεάλ με 6-2 μέσα στο «Μπερναμπέου». Η πολύ καλή πορεία της Μπάρτσα της επέτρεψε να έχει και μεγάλα κέρδη από το μάρκετινγκ με αιχμή τον καλύτερο παίκτη του κόσμου, τον Λιονέλ Μέσι.

Διαψεύσθηκαν, έτσι, πανηγυρικά όσοι προέβλεπαν ότι η αποχώρηση του Ροναλντίνιο θα οδηγούσε σε πτώση των εμπορικών εσόδων της ομάδας. Φέτος, μέχρι τώρα, η εικόνα που έχουμε είναι τελείως διαφορετική. Η Ρεάλ περνάει στην αντεπίθεση και σαρώνει στις μεταγραφές, όπως ακριβώς έκανε ένα χρόνο πριν η Μπάρτσα, που μεχρι τώρα εμφανίζει μια παράξενη ακινησία. Βέβαια, σε μια ομάδα που έχει κάνει το τρεμπλ δεν κάνεις μεγάλες αλλαγές, αλλά όσο να ’ναι, μία-δύο καλές προσθήκες είσαι υποχρεωμένος να τις κάνεις.

Ιδίως όταν πέρυσι σου κόστισαν κάπως οι απουσίες λόγω τραυματισμού των Μέσι και Τσάβι κατά πρώτο λόγο και των Ινιέστα και Μάρκες κατά δεύτερο. Μέχρι τώρα από την πλευρά των πρωταθλητών Ευρώπης δεν έχει εντοπιστεί κάποιος ή κάποιοι μεταγραφικοί στόχοι. Ακόμα και η αθλητική εφημερίδα της Βαρκελώνης, η «Sport», που είναι η αντίστοιχη της «Marca» –η οποία δεν κρύβει την προτίμησή της στη Ρεάλ– δεν έχει ονόματα να «πουλήσει» στους φίλους της Μπάρτσα.

Την ημέρα που η Ρεάλ παρουσίαζε τον Κριστιάνο Ρονάλντο και 80 χιλιάδες άνθρωποι μαζεύονταν στο «Μπερναμπέου» –η κορυφαία αθλητική είδηση στον κόσμο εκείνη την ημέρα–, η «Sport» είχε την είδηση με μικρά γράμματα σε ένα μικρό χώρο στο κάτω μέρος της πρώτης σελίδας και πρώτο θέμα είχε ότι στην Μπαρτσελόνα αγωνίζεται ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, ο Λιονέλ Μέσι. Και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Ρεάλ σαρώνει στις μεταγραφές, αλλά και το ότι όλες της οι κινήσεις στη μεταγραφική αγορά έχουν σοβαρή επίπτωση στον τομέα του μάρκετινγκ, σε βαθμό τέτοιο που στον ανταγωνισμό με την Μπάρτσα στο συγκεκριμένο πεδίο έχει γείρει η ζυγαριά προς το μέρος της.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει φέτος και στην Ελλάδα, όπου ο ΠΑΟ είναι αυτός που κερδίζει τις εντυπώσεις και ενισχύεται ουσιαστικά στον αγωνιστικό τομέα. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι του ΠΑΟ και δείχνουν την πρόθεση ότι θέλουν να ξοδέψουν και το κάνουν. Σε αντίθεση με τον «αιώνιο» αντίπαλό τους, που έχει να αντιμετωπίσει σοβαρούς οικονομικούς «πονοκεφάλους», οι οποίοι περιορίζουν τη δυνατότητά του να ξοδέψει για ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής και να αναπληρώσει τα κενά που άφησαν οι αποχωρήσεις. Ακόμα και από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων φαίνεται η πτωτική πορεία που ακολουθούν οι μεταγραφικοί στόχοι του Ολυμπιακού. Το πώς όλο αυτό το «καλοκαίρι της υπεροχής» θα μεταφραστεί αγωνιστικά, τόσο για τη Ρεάλ όσο και για τον ΠΑΟ, θα έχουμε όλο τον χρόνο για να το ανακαλύψουμε.

Κακομαθημένα παιδιά

Το ρεπορτάζ του Μιχάλη Τσόχου χθες για το οικονομικό άνοιγμα της ΠΑΕ Ολυμπιακός ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικό. Και πολλαπλώς χρήσιμο, όχι μόνο για τους οπαδούς και τους φίλους του Ολυμπιακού, διότι έδειξε ότι η σύγχρονη πραγματικότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου είναι πολύ περισσότερο σύνθετη από την προσέγγιση πολλών οπαδών, που συνίσταται στο μότο «πρόεδρε, βάλε το χέρι στην τσέπη».

Επίσης, έδειξε ότι ο υπολογισμός των οικονομικών στοιχείων μιας ΠΑΕ δεν γίνεται με την πρακτική «τρεις το λάδι, δυο το ξίδι, πέντε το λαδόξιδο», που είναι πολύ συνηθισμένη στην οπαδική καθημερινότητα. Εδειξε, επίσης, ότι εδώ και καιρό οι οικονομικές δυνατότητες μιας ομάδας και ο σχεδιασμός που γίνεται με βάση τα οικονομικά δεδομένα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την απόδοση και κατ' επέκταση την αποτυχία ή την επιτυχία μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Συνηθίζουμε να λέμε, εν είδει αφορισμού που έχει απόλυτη ισχύ, ότι τα budgets, οι προϋπολογισμοί δηλαδή, δεν παίζουν μπάλα. Και έτσι είναι, αλλά καθορίζουν το πόσο καλή ή κακή μπάλα μπορείς να παίξεις. Βέβαια, τέτοιου είδους ρεπορτάζ σαν το χθεσινό του Μιχάλη διαβάζονται με ενδιαφέρον ή δημοσιεύονται και γίνονται πρωτοσέλιδα μόνον όταν το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκαλο.

Νωρίτερα κρίνονται «μπερδεμένα» και «αντιδημοσιογραφικά». Αν, όμως, παρακολουθούσε κάποιος την οικονομική απόδοση και συμπεριφορά του Ολυμπιακού τα τελευταία τρία χρόνια, άνετα θα καταλάβαινε από τον Μάρτιο –που είχε τελειώσει η υπόθεση «πρωτάθλημα»– ποια θα ήταν η κατάληξη φέτος το καλοκαίρι. Αυτό που συμβαίνει φέτος στον Ολυμπιακό ελπίζω να γίνει μάθημα σε όλους εκείνους τους «κακομαθημένους» οπαδούς του που πάντα μετά τις ευρωπαϊκές σφαλιάρες είχαν έτοιμη την απάντηση.

«Καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη». Η ζωή –και το ποδόσφαιρο, που είναι κομμάτι της– έχει ακριβύνει πολύ και ακόμα και η πρωτιά στο χωριό δεν κερδίζεται με άδειες τσέπες ή κουτσουρεμένα budgets. Η φετινή περίπτωση του Ολυμπιακού θέτει ένα ακόμα ζήτημα. Αυτό της διαφάνειας και της σωστής πληροφόρησης για τα οικονομικά στοιχεία των ομάδων. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο μιας άλλης κουβέντας.

Αλλα λόγια...

Αραγε αυτού του είδους την επανίδρυση του κράτους είχε υπόψη του ο πρωθυπουργός όταν προεκλογικά προσπαθούσε να πείσει για την «αγνότητα» και την «ειλικρίνεια» των προθέσεών του; Αυτό το κράτος της μίζας, των σκανδάλων, της ανικανότητας και της διαπλοκής; Της ιδιοτέλειας, του αυταρχισμού, της αδιαφορίας; Πέντε χρόνια στη διακυβέρνηση και τώρα ανακάλυψε το Υπουργείο Οικονομικών oτι υπάρχουν ιδιοκτήτες σκαφών που φοροδιαφεύγουν διότι η κυβέρνηση θέλει να παίξει επικοινωνιακά.

Και γι' αυτό βγάζει τη μαντάμ ασχέτου, την Πετραλιά, να κομπάζει στις κάμερες για την επιδότηση ενοικίου, την ώρα που το ίδιο το κράτος παρανομεί, μια και δεν τηρεί τον νόμο που προβλέπει ότι πρέπει να συνεισφέρει κάθε χρόνο με 1,2 δισ. ευρώ στον προϋπολογισμό του ΙΚΑ. Η «φιλολαϊκή» κυβέρνηση, που είναι ο εγγυητής της διαπλοκής και της αδιαφάνειας. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η λυση είναι το ΠΑΣΟΚ, που, βέβαια, είχε ανακαλύψει τα κότερα πολύ παλιότερα, αλλά για άλλους λόγους.