Μήπως έχει αλλάξει κάτι;

Η σύμβαση για το προπονητικό κέντρο της ΑΕΚ είναι ένα εσωτερικό θέμα των μετόχων της ΠΑΕ. Νομίζουν ότι η σύμβαση δεν είναι συμφέρουσα; Ας το δηλώσουν δημόσια και αργότερα στη γενική συνέλευση των μετόχων της ΠΑΕ και ας αποφασίσουν ό,τι νομίζουν.

Το ίδιο ισχύει με το θέμα της κυριότητας των προπονητικών κέντρων από ΠΑΕ. Αν πιστεύουν ότι οι ΠΑΕ έχουν το δικαίωμα να έχουν την ιδιοκτησία προπονητικών κέντρων και σαν παράδειγμα φέρνουν τον Πανιώνιο και την Ξάνθη, και πάλι μια δημόσια τοποθέτηση είναι απαραίτητη. Στο κάτω κάτω ο καθένας είναι υπεύθυνος για το πού τοποθετεί τα χρήματά του και αν υπάρχει παρανομία υπάρχουν δικηγόροι. Τα πάντα ανοιχτά. Οπως ακριβώς κάνει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Μέχρι στιγμής σε δηλώσεις και συνεντεύξεις έχει πει ότι αν ήξερε τι θα έβρισκε στην ΑΕΚ, δεν θα πήγαινε, ότι αν δεν γίνουν κάποια πράγματα θα φύγει και ότι ελπίζει ο Μελισσανίδης να επιστρέψει στην ομάδα. Δηλαδή ότι το μαγαζί που πήγε ήταν χειρότερο από ό,τι το περίμενε, ότι έχει δώσει διορία στα αφεντικά να το διορθώσουν αλλιώς bye, bye και ότι ακόμα καλύτερα θα ήταν να δώσουν το μαγαζί σε άλλον ιδιοκτήτη.

Με την εκτίμησή του σε προσωπικό επίπεδο για τα αφεντικά, ότι ο Νοτιάς μοιάζει καλός άνθρωπος και ότι ο Θανόπουλος δουλεύει πολύ και «θέλει να βοηθήσει». Πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ανατροπή ρόλων από την εποχή που ανακαλύφθηκε η μισθωτή εργασία. Υπάλληλος που να λέει «καλός είναι και βοηθάει» για το αφεντικό του είναι παγκόσμια πρώτη. Αλλά it takes two to tango, που λέμε και στη γλώσσα της μπάλας. Σε κάθε δημοσιογραφικό βιότοπο ο Dear All δεν παραλείπει να επαναλαμβάνει πόσο χαρούμενοι είναι που βρήκαν τρόπο να ζουν με τον Μπάγεβιτς. Θα μου πεις ότι πριν από χρόνια στην Ανδρωνιάνη μια ιθαγενής είχε πει στις συγχωριανές της: «Ανησυχούσα για τον άνδρα μου, αλλά χθες ησύχασα. Με έδειρε χθες το βράδυ».

Τέλος πάντων και επιστρέφοντας στο θέμα του προπονητηρίου, που η ΑΕΚ θα πληρώνει τα ίδια λεφτά για κάτι πιο καινούργιο αλλά ίδιου μεγέθους με τους Θρακομακεδόνες, είναι ένα ενδιαφέρον θέμα αλλά κυρίως γι' αυτούς που θα υπογράψουν τη σύμβαση. Οπως ενδιαφέρον θέμα είναι πώς μια ομάδα που ο πρόεδρός της τον Μάρτιο είχε πει ότι το μπάτζετ πρέπει να κατεβεί πέντε εκατομμύρια, που ακόμα δεν έχει πουλήσει κάποιον ακριβό παίκτη και δεν έχει πείσει τους παίκτες με τα μεγάλα συμβόλαια να τα μειώσουν, κινείται για δεξί μπακ που μίνιμουμ θα κοστίζει 600.000 και μάξιμουμ 800.000. Αν κάτι στο μεταξύ έχει αλλάξει, δεν αξίζει τον κόπο να το μάθει ο κόσμος; Και αν δεν έχει αλλάξει, δεν αξίζει επίσης τον κόπο ο κόσμος να καταλάβει ότι υποθηκεύεται το μέλλον της ομάδας; Αλλά στην ΑΕΚ μοιάζει μόνο ο Μπάγεβιτς να μιλάει επώνυμα…


Eχει απόλυτα δίκιο ο αναγνώστης G.S. που ανησυχεί όταν διαβάζει για την άψογη τεχνική του Ζαϊρί. Και όπως πολύ σωστά γράφει, τη μέρα που θα εμφανιστεί το κομμάτι του Σινάνογλου που θα μιλάει για το ταλέντο του Σοϊλέδη, θα είναι σίγουρο ότι ο Ολυμπιακός δεν πρόκειται να πάρει αριστερό πλάγιο. Οπως και σημάδι ότι δεν υπάρχει περίπτωση ο Ολυμπιακός να πάρει αριστερό μπακ είναι ο «ανανεωμένος Μπράβο». Αντίθετα, όταν γράφτηκε ότι ο Ντιόγο εμφανίστηκε παχουλός, αυτό δείχνει ότι ο Ολυμπιακός πάει για φορ.

Ο κανόνας που ισχύει για όλες τις ομάδες είναι η φράση «νέα μεταγραφή είναι ο…», όπου ακολουθεί το όνομα κάποιου παίκτη που ήταν τραυματισμένος την προηγούμενη σεζόν. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού ως «νέα μεταγραφή» θα μπορούσε να παρουσιαστεί ο Στολτίδης, αλλά τα προβλήματα στη μέση τού χάλασαν τη «μεταγραφή». Αντίθετα, στην περίπτωση του Λεοντίου στον Παναθηναϊκό, επειδή οι πραγματικές νέες μεταγραφές είναι πολλές, ούτε χρειάστηκε η επιστροφή να παρουσιαστεί σαν τέτοια ούτε ο παίκτης δοκιμάστηκε για να καλυφθεί χρόνος. Οταν ο Τεν Κάτε αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να τον χρησιμοποιήσει, δόθηκε δανεικός στην Καβάλα και φέτος θα αγωνίζεται για τον Μάκαρο.

Ομως και άλλοι παίκτες του Παναθηναϊκού δίνονται δανεικοί ή ελευθερώνονται για να πάνε σε διάφορες ομάδες, δημιουργώντας καλές σχέσεις για τον Παναθηναϊκό. Ο Σίμος, για παράδειγμα, πήγε ελεύθερος στην Καβάλα, αφού όμως πέρυσι είχε παίξει ως δανεικός. Ο Μάλαρτζ πήγε στη Λάρισα και ο Δημούτσος, που έπαιζε στον ΟΦΗ, περιμένει να ακούσει την ομάδα του προορισμού. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επειδή μια ομάδα δίνει παίκτες σε μια άλλη, με άλλον ιδιοκτήτη, θα παίρνει αποτελέσματα. Γιατί πολλές φορές μου λένε τις ιστορίες «θα το δώσουνε το ματσάκι» χωρίς να συνυπολογίζουνε τη δυσκολία που υπάρχει να δοθεί ένα ματς. Ιδιαίτερα όσο μεγαλύτερη είναι η ομάδα.

Δηλαδή τι να κάνει ο πρόεδρος ή ο προπονητής; Να μαζέψουν τους παίκτες και να τους πουν «καθίστε να χάσετε»; Να πιάσουν δυο-τρία δικά τους παιδιά και να τους πουν να μη σκιστούν; Πρώτον, είναι δύσκολο για τον παίκτη αφού όταν δεν το παλεύει, και η κερκίδα να μην το καταλάβει το παίρνουν πρέφα οι συμπαίκτες του και η μέθοδος δεν είναι η ασφαλέστερη. Εχουν γίνει ματς που οι μισοί έπαιζαν και οι μισοί καθόντουσαν και τελικά το αποτέλεσμα βγήκε υπέρ των παιζόντων. Επίσης το να πει ο πρόεδρος στον προπονητή να κατεβάσει δεύτερη ομάδα, εκτός του ότι και πάλι δεν είναι 100% foolproof, το παίρνει πρέφα η κερκίδα και αυτά πληρώνονται σε θεατές την επόμενη σεζόν.

Η επιτυχία του Παναθηναϊκού με τους δανεισμούς και τη βελτίωση των σχέσεων με τις άλλες ομάδες θα φανεί έξω από τα γήπεδα. Στις αποφάσεις της Σούπερ Λίγκας και της ΕΠΟ. Γεγονός που το καταλαβαίνεις από τα μικρά.

Οταν ο Καραγκούνης αποβλήθηκε στο ματς με τη Βασιλεία, το πρώτο πράγμα που έγινε ήταν τηλεφώνημα στον Σοφοκλή Πιλάβιο για το τι μπορεί να γίνει ώστε ο «Τυπάρας» να γλιτώσει την τιμωρία. Πριν από ένα χρόνο με τον Γκαγκάτση τέτοιο τηλέφωνο δεν μπορούσε να γίνει. Οπως και δεν θα μπορούσε να έχει πάει ο Γκαγκάτσης στο γραφείο του Πατέρα, όπως έγινε πριν από λίγο καιρό.

Αλλάξανε πολύ τα κόζα, που λένε ο Σάββας και ο γιος του, και ολόκληρο το ποδόσφαιρο το καταλαβαίνει ότι η εποχή του Κόκκαλη τελειώνει. Δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να το καταλάβει κάποιος. Μόνο ότι ο Κόκκαλης ψάχνει να βρει αγοραστές είναι σημάδι σε παράγοντες και «κοράκια» να ψάχνονται για τα νέα κουμάντα. Και δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κάποιος ότι τα κουμάντα δεν θα γίνονται από τον Παναθηναϊκό.

Μια κουβέντα έκανε το λάθος να πει ο Dear All για τα πόδια του Σισέ και παραλίγο να πάει γονατιστός στην Παιανία για να τον συγχωρήσουν όταν κατάλαβε ότι από τον Παναθηναϊκό μπορεί να του βάλουν τη φωνή. Θα γίνει πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας, όπως όμως ήταν και ο Πηλαδάκης. Καλός για να το θυμούνται τα «κοράκια», όταν η ΑΕΚ παίζει με τους μικρούς αλλά χωρίς απαιτήσεις, όταν θα παίζει με τα κουμάντα. Δεν μιλάω για φάσεις. Πέναλτι-παραμύθι πήρε πέρυσι η ΑΕΚ όταν με διαιτητή τον Βασάρα έπαιζε εναντίον του Παναθηναϊκού. Μιλάω για διάθεση. Με χάρη σφυρίζει ο διαιτητής όταν το σφύριγμα είναι υπέρ της ομάδας του κουμάντου, αλλά με θλίψη όταν είναι εναντίον του.

Οι μπουκ είναι οι σοβαρότεροι εκτιμητές των γεγονότων και είναι ενδιαφέρον πώς βλέπουν την κούρσα του πρωταθλήματος. Επειδή τον William Hill τον θεωρώ έναν από τους δύο σοβαρούς Ευρωπαίους μπουκ, μπήκα για να δω πώς παίζεται το ελληνικό πρωτάθλημα. Για πρωταθλητής ο Ολυμπιακός παίζεται με 2, ενώ ο Παναθηναϊκός με 2.50. Αρα οι άνθρωποι που περιμένουν να ζήσουν από το ποδόσφαιρο βλέπουν και φέτος Ολυμπιακό.


Aκόμα πιο ενδιαφέρον όμως έχει το πόσο αξιόπιστο βλέπει τον William Hill το ελληνικό πρωτάθλημα. Το ανώτερο στοίχημα που δεχόταν ήταν 741 ευρώ. Για να μην πιστεύετε αυτά που ακούτε: «Στήσανε το ματς και το παίξανε μισό εκατομμύριο». Δηλαδή τι νομίζετε; Μόνο ο ΟΠΑΠ είναι ξύπνιος που για να βάλει ματς, πρέπει οι μυστικοσύμβουλοι να αποφανθούν ότι δεν είναι στημένο;