Η μεγάλη αποστολή του Νίκου Μαχλά

Μου λείπει ήδη από τη Σούπερ Λίγκα ο ΟΦΗ. Μια από τις σημαντικότερες ειδήσεις του καλοκαιριού ήταν η εμπλοκή του Νίκου Μαχλά στα διοικητικά της ομάδας. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι ποδοσφαιριστές που προσπαθούν να ανακατευθούν με τα διοικητικά των ΠΑΕ, ακολουθώντας κατά κάποιον τρόπο τον Νικολαΐδη και τον Ζαγοράκη.

Πριν από τον Μαχλά είχε επιχειρήσει να αναλάβει το κουμάντο της Παναχαϊκής ο Γρηγόρης Γεωργάτος. Πρόσφατα ο Νίκος Λυμπερόπουλος είχε δηλώσει ότι όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο θα ήθελε να γυρίσει στην Καλαμάτα και να αναλάβει την τοπική «Μαύρη Θύελλα». Ο κόσμος θεωρεί «καθαρά παιδιά» τους ποδοσφαιριστές και τους ακολουθεί. Κι ο Μαχλάς αυτό το ξέρει.

Οταν ο Νικολαΐδης ανέλαβε την ΑΕΚ το 2004 εμφανίστηκε με σχέδιο. Ο Νικολαΐδης είχε χρηματοδότες, καταρτισμένους συνεργάτες και ένα σαφές πλάνο για το πώς η ΑΕΚ θα γλιτώσει από τη διάλυση –πλάνο που δεν ήταν δικό του, αλλά που χωρίς τον ίδιο δεν θα μπορούσε να εκτελεστεί. Οταν ο Ζαγοράκης αποφάσισε να γίνει πρόεδρος του ΠΑΟΚ, αυτό που αμέσως φάνηκε ήταν ότι υπήρχε ένας ολόκληρος κόσμος που περίμενε την κίνησή του.

Από τη στιγμή που ο εθνικός ήρωας «Ζαγόρ» είπε το «ναι», στην ΠΑΟΚτσήδικη Θεσσαλονίκη άλλαξε το σκηνικό: αποδείχτηκε ότι η δύναμη του λαού του ΠΑΟΚ είναι τεράστια, τόσο μεγάλη ώστε η ομάδα να χρωστάει στο Δημόσιο και να παίρνει και κρατικές χορηγίες! Και ο Νικολαΐδης και ο Ζαγοράκης έτυχαν μεγάλης προβολής και η ανάμειξή τους με τους συγκεκριμένους συλλόγους θεωρήθηκε η αρχή μιας νέας εποχής. Σήμερα που ο Νίκος Μαχλάς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη σωτηρία του ΟΦΗ, δεν υπήρξαν ούτε θεαματικά πρωτοσέλιδα ούτε προβολή του εγχειρήματος: κι όμως το εγχείρημα του Μαχλά είναι πολύ πιο δύσκολο. Και πολύ πιο σύνθετο.

Συνάντηση

Στη τελευταία συνάντηση που είχαν ο Φανούρης Βατσινάς με τον Μαχλά, παρουσία του Ευριπίδη Κουκιαδάκη και του Αριστείδη Λεβεντάκη, δύο σπουδαίων «ομιλιτών» που πήγαν και για να υπάρχουν μάρτυρες για τα όσα θα ειπωθούν, ο Βατσινάς δήλωσε διατεθειμένος να πουλήσει τις μετοχές της ΠΑΕ προς 3 εκατ. ευρώ, τα οποία θα εισπράξει σε τέσσερα-πέντε χρόνια, αρκεί να βρεθεί κάποιος να αναλάβει τα χρέη της ΠΑΕ που φτάνουν περίπου τα 3 εκατ. ευρώ.

Ο Μαχλάς προσδιόρισε τις άμεσες ανάγκες της ομάδας πολύ χαρακτηριστικά λέγοντας ότι «θα πρέπει άμεσα να βρεθούν, μέχρι τις 10 Ιουλίου, 300.000 ευρώ και μέχρι τον Σεπτέμβριο 1,5 εκατ.» και πρόσθεσε ότι «είναι πολλά τα λεφτά που χρειάζονται για να τρέξει η ομάδα» και ότι «η λευτεριά κοστίζει». Υπάρχουν άνθρωποι στο Ηράκλειο που όταν άκουσαν αυτό το απόσπασμα των δηλώσεων στα τοπικά ραδιόφωνα δάκρυσαν.

Ο Μαχλάς δεν κρύβει ότι θεωρεί πως η στιγμή αποτελεί για τον ΟΦΗ μια μοναδική ευκαιρία για να γυρίσει σελίδα και δηλώνει αισιόδοξος. Λέει ότι ήδη έχει κλείσει συμφωνίες με ποδοσφαιριστές και ότι όλα τα θέματα προχωρούν με πρώτο την επιστροφή της ομάδας στο «Γεντί Κουλέ» και την έκδοση των εισιτηρίων διαρκείας. Αλλά το θέμα δεν είναι τι λέει ο Μαχλάς, αλλά τι θα κάνει η επιχειρηματική κοινότητα του Ηρακλείου.

Θέληση

Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται: στο Ηράκλειο έφτασε η ώρα να φανεί η θέληση των τοπικών επιχειρηματιών. Αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι ένα ορατό χρέος κι ένας άνθρωπος που εγγυάται ότι θα «τρέξει» τον σύλλογο με γνώμονα την αγάπη του γι' αυτόν: ούτε δισεκατομμυριούχος είναι ούτε μπορεί να σηκώσει τον σταυρό μόνος του. Στη Β' Εθνική δεν υπάρχουν ούτε μεγιστάνες ούτε πρόεδροι που έχουν αγοράσει τις θέσεις ανόδου –ούτε πλέον αυτές κυκλοφορούν προς αγορά, όπως μερικά χρόνια πριν.

Από τη στιγμή που υπάρχουν στο πρόγραμμα και πλέι οφ, όποιος τερματίσει στις έξι πρώτες θέσεις μπορεί ή να ανέβει κατευθείαν ή να παίξει τα ρέστα του. Αλλά για να είναι ο ΟΦΗ δυνατός και αξιόμαχος, χρειάζεται συστράτευση σε πρώτη φάση του ίδιου του επιχειρηματικού κόσμου του Ηρακλείου. Οι οπαδοί θα 'ναι έτσι κι αλλιώς εκεί, αλλά αυτό δεν αρκεί από μόνο του.

Μπελάδες

Η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟΚ, όταν ανέλαβαν τις τύχες τους ο Νικολαΐδης και ο Ζαγοράκης, ζούσαν δύσκολες στιγμές, αλλά είναι τεράστια μεγέθη για το ποδόσφαιρο της χώρας μας. Η ΠΑΕ ΟΦΗ έχει χρέη και συγχρόνως το πιο θολό διοικητικό καθεστώς που συνοδεύει ομάδα στην Ελλάδα. Νομίζω ότι η πρώτη κίνηση του Μαχλά θα πρέπει να είναι να ξεδιαλύνει κι άλλο το τοπίο.

Να εξηγήσει ποια είναι τα χρέη, ποιες οι συμφωνίες με τον Βατσινά, πώς και σε τι θα διαφοροποιηθεί η ομάδα προσεχώς. Ο κόσμος δεν περιμένει θριάμβους: περιμένει αυτό που κυρίως έλειψε, δηλαδή ειλικρίνεια. Θα είναι λάθος του Μαχλά να κρύψει κάτω από το χαλάκι ό,τι σάπιο βρει και να δώσει αμνηστία σε όσους τον ΟΦΗ τον έφτασαν στη Β' Εθνική. Δεν διαχειρίζεται ένα σχέδιο ανόδου στη Σούπερ Λίγκα ούτε ένα σχέδιο εξόδου από μια διοικητική κρίση: κάνει έναν αγώνα για μια λευτεριά και χρειάζεται την πόλη μαζί του.

Αβαντάζ

Το να είσαι ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει ότι είσαι και καλός διοικητής. Ο Ντέμης απέτυχε στα αμιγώς αγωνιστικά: η τελευταία του ΑΕΚ ήταν η ακριβότερη και η πλέον ημιτελής. Ο Ζαγοράκης από την άλλη δεν πρόσθεσε τίποτε άξιο θαυμασμού στο ποδόσφαιρό μας, πέραν της συσπείρωσης του λαού του ΠΑΟΚ που περίμενε τον μεσσία του: ειδικά κάποιοι φρέσκοι (;) συνεργάτες του (κρυμμένοι πίσω από την κουρτίνα εδώ και καιρό…) προκαλούν θλίψη.

Ο Μαχλάς ανέλαβε μια μεγάλη ομάδα που βρίσκεται στη μικρή και γι' αυτό στενάχωρη Β' Εθνική. Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ εξασφαλίζουν προβολή, ο ΟΦΗ εξασφαλίζει μπελάδες. Αλλά σε σχέση με τους άλλους δύο έχει ένα τεράστιο αβαντάζ: δεν χρειάζεται επικοινωνιακές πολιτικές και κρυφούς συμβουλάτορες που σιχαίνεται ο κόσμος. Δεν έχει τίποτα να κρύψει: Του αρκεί η γλώσσα της αλήθειας για να δει όλο τον υπέροχο λαό της Κρήτης δίπλα του…

Πάρ' τον τζάμπα

Eίναι αριστουργηματική η επιστολή του φίλου αναγνώστη Αντώνη Λιάσκου:

«Αν ήμουν ο Κόκκαλης και μου έλεγαν ότι η Πόρτο έκανε πρόταση για τον Μπελούτσι, θα έπαιρνα αμέσως τηλέφωνο τον πρόεδρό της και θα του έλεγα: "Πίντο, αδερφέ μου, τον Μπελούτσι στον δίνω τζάμπα. Και σε φιλοξενώ και μια βδομάδα στη Μύκονο! Τι ζητάω για αντάλλαγμα; Να με μάθεις! Να με μάθεις να διοικώ και να κάνω αυτά τα deals! Δεκαπέντε χρόνια στο κουρμπέτι δεν ξέρω ούτε τα βασικά! Θα μου κάνεις δύο τρίωρα ιδιαίτερα την ημέρα, και κάτι θα μάθω σε μία βδομάδα!".

Σοβαρά τώρα, κοιτάω τι έχει κάνει η Πόρτο στο μεταγραφικό παζάρι μέχρι στιγμής και ζηλεύω! Εχει αγοράσει 7 παίκτες για 12,7 εκατ. Και έχει πουλήσει 8 για 48,5 εκατ. Μιλάμε για 36 εκατ. κέρδος, όσα δεν θα βγάλει ελληνική ομάδα ποτέ! Σε αυτά τα λεφτά αν βάλουμε και τα 15 εκατ. του Σισόκο, ο οποίος είχε κλείσει στη Μίλαν, αλλά η μεταγραφή χάλασε τελευταία στιγμή, αλλά και τον Μπρούνο Αλβες που είναι έτοιμος να φύγει για 20 εκατ., με πιάνει πονοκέφαλος από την πρόσθεση! Και δεν μιλάμε για Μάν. Γιουν. ή Ρεάλ, αλλά για μια ομάδα που συμμετέχει στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, το οποίο πάνω-κάτω έχει "παρόμοια" αγοραστική αξία με το ελληνικό. Φυσικά αυτό δεν είναι τύχη, αλλά σχέδιο, το οποίο λέει ότι κάθε τρία ή τέσσερα χρόνια κάνουμε μια καλή ευρωπαϊκή χρονιά και μετά πουλάμε.

Οι άνθρωποι είναι μάγοι. Αγόρασαν πριν από ένα χρόνο τον Σισόκο για 300.000 ευρώ και σήμερα τον πουλάνε 15 εκατ.! Τον Χουλκ για 6 εκατ. και σήμερα η αξία του είναι στα 17 εκατ. Ο Λούσο Γκονζάλες αγοράστηκε 6,6 εκατ. και χθες πουλήθηκε 18 εκατ. Ο Μανίς αγοράστηκε 2,2 και πουλήθηκε 16 εκατ. Ο Μποσίνγκουα 1,7 και πουλήθηκε 20,6! Ο Αντερσον 4,5 και πουλήθηκε 18,5. Ο Ντέκο 2,3 εκατ. και πουλήθηκε 21 εκατ. Ο Κουαρέσμα από 6 εκατ. πουλήθηκε 18,5!

Ο Πέπε από 1 εκατ. πουλήθηκε 30 εκατ. στη Ρεάλ! Aγόρασαν κάποτε τον Σεϊταρίδη (Αύγουστο) για 3 εκατ. και 8 μήνες μετά τον πούλησαν για 10 εκατ. Δεν το θεωρώ απίθανο να κάνουν το ίδιο και με τον Μπελούτσι. Η λίστα είναι πρόχειρη: θα έχει και άλλους. Αλλά ξέχασα. Αυτοί είναι κουτόφραγκοι και ασχολούνται με πανηγυράκια, ενώ εμείς, Αντώνη, λίγες βδομάδες πριν από τα επίσημα παιχνίδια ψάχνουμε να αυξήσουμε το μετοχικό κεφάλαιο μήπως κάνουμε καμιά μεταγραφή».

Δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα…

Μετράει η γνώμη

Μου το έλεγε ένας από τους πιο έμπειρους Ελληνες παράγοντες: «Απορώ πώς τόσο καιρό ο Ολυμπιακός ασχολείται με τη Λιόν και τον Κάλστρομ χωρίς να ζητήσει τη μεσολάβηση του μοναδικού ανθρώπου που έχει αποδείξει φέτος –και με τη μεταγραφή του Σισέ και με αυτή του Καντέ– ότι ξέρει τη γαλλική αγορά.

Αναφέρομαι στον μάνατζερ Παύλο Τοπίδη. Η απορία μου είναι τεράστια, διότι πριν από λίγο καιρό ο Δημήτρης Θεοδωρίδης και ο Γιάννης Χρυσικόπουλος είχαν ρωτήσει τον Τοπίδη αν αξίζει τα λεφτά του ο πιτσιρίκος Ρόμαν Μανιέ που τους είχε προταθεί. Θέλω να πω ότι τη γνώμη του ανθρώπου τη μετρούν πολύ».

Μήπως η ιστορία με τον Κάλστρομ γίνεται απλά για να κερδίσουμε χρόνο;