Ο Δημητρός και ο παπα-Λουκάς

Ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος του Παπαλουκά ή ο Παπαλουκάς του Διαμαντίδη; Κατά κανόνα, η ετυμηγορία όσων καλούνται να τοποθετηθούν είναι: «Σημειώσατε Χ». Οταν η Wind οργάνωσε φιλανθρωπική καμπάνια με συμμετοχή των δύο αστέρων («Τα Παιδιά Νικάνε») ώστε να ενισχυθούν το Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα Παιδικής Προστασίας στον Πειραιά και το Νομαρχιακό Σύλλογο Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Καστοριάς, συνέδεσε τη συγκομιδή των χρημάτων με την αγωνιστική απόδοση του Μίμη και του Θοδωρή: 100 ευρώ για κάθε καλάθι τους στο πρωτάθλημα και για κάθε πόντο στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας.

Και κατόρθωσαν, οι αθεόφοβοι, να αναδειχθούν και εκεί ισόπαλοι! Ο Παπαλουκάς σκόραρε 106 φορές στην Α1 και έβαλε 17 πόντους στο Βερολίνο, ενώ ο Διαμαντίδης πέτυχε 113 και 10 αντίστοιχα, οπότε 123=123! Ο κουμπαράς των δύο ιδρυμάτων γέμισε με 24.600 ευρώ...

Πέρα από τα χωρατά, αξίζει να τονίζει κανείς, ξανά και ξανά, τη φιλία που δένει τα δύο μεγάλα αστέρια του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και τους υπόλοιπους της γνωστής «συμμορίας με τα γαλάζια». Το μεταξύ τους δέσιμο είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο, όσες -φυσιολογικές- τριβές και αν δημιουργούνται από τον πανίσχυρο στην Ελλάδα οπαδισμό.

Οι σεισμικές δονήσεις του Βερολίνου και των τελικών της Α1 ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα, αφού οι αθλητές, ώριμοι και κατασταλαγμένοι άνθρωποι οι περισσότεροι, τις απέδωσαν (και σωστά) στον εκνευρισμό της στιγμής και στον εγωισμό που συνυφαίνεται με το αναπόφευκτο σταριλίκι.

Προσωπικά, πρότεινα στο ψηφοδέλτιο που μου έστειλε το περιοδικό «All Star Basket» να δοθεί το κύπελλο ήθους στον Αντώνη Φώτση, για να επιβραβευτεί μια δήλωσή του, η οποία πέρασε απαρατήρητη μέσα στο ηφαίστειο του ελληνικού ημιτελικού της Ευρωλίγκας:

«Δεν ξέρω τι είπε ο Παπαλουκάς και τι έκανε ο Μπουρούσης. Ξέρω ότι μεθαύριο θα είμαστε όλοι μαζί στην Εθνική ομάδα, θα συζητάμε ήρεμα όσα έγιναν στο Βερολίνο και θα γελάμε». Αυτό το κλίμα συναδέλφωσης είναι η σημαντικότερη κληρονομιά των παιδιών της Εθνικής ομάδας προς τους επίδοξους συνεχιστές.

Το διαφημιστικό σποτάκι στο οποίο συμμετέχουν ο «Δημητρός που ήπιε το αμίλητο νερό» (Διαμαντίδης) και ο «παπα-Λουκάς με τη μαγική συνταγή» (Παπαλουκάς) είναι απολαυστικό, όχι μόνο επειδή είχαν ρέντα οι άνθρωποι που το εμπνεύστηκαν, αλλά και επειδή τονίζει το ωραίο κλίμα μέσα από το οποίο σφυρηλατήθηκαν οι πρόσφατες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας - το ίδιο που κρατάει τα μπόσικα πάνω στο παρκέ όταν ο φανατισμός των κερκίδων απειλεί να εκτροχιάσει ανεπανόρθωτα τα ντέρμπι του πρωταθλήματος.

Απομένει να μάθουμε πότε θα ξαναδούμε τον Παπαλουκά και τον Διαμαντίδη ντυμένους με την ίδια φανέλα μέσα σε γήπεδο. Ο ένας δηλώνει κουρασμένος και τραυματισμένος, ο άλλος προέρχεται από σοβαρή εγχείρηση, οπότε είναι αμφίβολη η συμμετοχή τους στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας, αυτής που τόσα τους οφείλει. Επειδή, όμως, και οι ίδιοι (ξέρουν ότι) της χρωστούν πολλά, ελπίζω ότι θα τους δούμε και φέτος αγκαλιασμένους στις επάλξεις.