To «ελεγχόμενο ρίσκο» του Βερπακόφσκις

H μετεγγραφή του Μάρις Βερπακόφσκις στον Εργοτέλη πρόκειται αναμφισβήτητα για την μεγαλύτερη της ιστορίας του και μία από τις πλέον ηχηρές στο καλοκαιρινό «παζάρι». Είναι απ’ αυτές που συνδυάζουν ουσία και εντυπώσεις.

Οι Κρητικοί κατάφεραν να αναπληρώσουν πολύ γρήγορα το κενό του Πάτρικ Ογκουνσότο ποντάροντας άμεσα στο «καμένο» για αρκετούς, αλλά σίγουρα όχι για όλους, «χαρτί» του Λετονού. Αν βάλει μάλιστα κανείς κάτω τα δεδομένα πρόκειται για ρίσκο, που όμως απολύτως δικαιολογημένα θα το έπαιρνε ο οποιοσδήποτε.

Πρώτα απ’ όλα, ο Βερπακόφσκις, σαν όνομα, ξεπερνά αυτό της ίδιας της ομάδας. Μπορεί να μην βρίσκεται στο “peαk” της καριέρας του, αλλά πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004 τράβηξε πάνω του τα βλέμματα του παγκόσμιου Τύπου κι εν μέρει, σε αγωνιστικό επίπεδο, δικαίωσε τις προσδοκίες στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Άλλωστε, είχε φτάσει εκεί ως πρώτος σκόρερ της εθνικής στα προκριματικά, πέτυχε ένα γκολ στα τελικά κόντρα στην Τσεχία κι έπαιξε μόνος του τη Γερμανία διασύροντας την άμυνα της σε αρκετές περιπτώσεις. Είναι ο πλέον δημοφιλής ποδοσφαιριστής στη χώρα του την οποία έτσι κι αλλιώς οδήγησε σχεδόν μόνος του στην πρώτη μεγάλη διοργάνωση σε διεθνές επίπεδο.

Στην πραγματικότητα, ο Βερπακόφσκις δεν κατάφερε ποτέ να κάνει σαιζόν όπως αυτές στη Σκόντο Ρίγα από το 2001 έως το 2003, που προκάλεσαν το… φιλολογικό έστω, ενδιαφέρον ομάδων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Καμία όμως δεν έδειξε την απαραίτητη εμπιστοσύνη στις ικανότητες του, γεγονός που τον έφερε στην Ντινάμο Κιέβου, στην οποία την πρώτη του κιόλας χρονιά αναδείχθηκε σε κορυφαίο παίκτη της από τους οπαδούς του συλλόγου στον δρόμο προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Όσοι τον θεωρούν «καμένο χαρτί» μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί τη… «δυναμική» του ελληνικού πρωταθλήματος και ποντάρουν στο γεγονός πως με την εθνική του ομάδα, γκολ απέναντι σε ανταγωνιστικό συγκρότημα έχει να πετύχει από τον Οκτώβριο του 2004 κόντρα στην Σλοβακία. Αυτά απέναντι σε….Ισλανδία, Λιχτενστάιν και Λουξεμβούργο δεν προσθέτουν τίποτα στο βιογραφικό του.

Ασφαλώς πρόκειται για ένα πιο ποιοτικό ποδοσφαιριστή από τον Ογκουνσότο, περισσότερο αποτελεσματικό μπροστά από την εστία, γρηγορότερο και γεμάτο εμπειρίες. Ακόμα και στο σκληρό κροατικό πρωτάθλημα, απ’ όπου πέρασε φορώντας τη φανέλα της Χάιντουκ και σχετικά πρόσφατα μάλιστα, την περίοδο 2007-2008, ξεχώρισε και βοήθησε αρκετά. Ο Βερπακόφσκις στα 29 του χρόνια ακόμα κι αν δεν «στέριωσε» στην Ισπανία, όπου πάντως δεν ήταν κακός, με τη Χετάφε και τη Χέρτα, μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί επένδυση για τον Εργοτέλη. Και κάθε επένδυση εμπεριέχει ρίσκο….