Λιακάδα μέσα στον χειμώνα

Η προσπάθεια της Εθνικης Γυναικών για την ιστορική υπέρβαση και το σκαρφάλωμα στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή έγινε στις εσχατιές της «γηραιάς ηπείρου», σε μια γωνιά της όπου δεν έφτασε ούτε το μάτι της κρατικής τηλεόρασης ούτε το αυτί του Ελληνα φιλάθλου. Στη Λετονία, οι κοπέλες έδωσαν τον καλό αγώνα με μοναδικούς υποστηρικτές ευάριθμους συγγενείς και φίλους. Ο μοναδικός που έκανε τον κόπο να μπει στο αεροπλάνο για την ομορφη Ρίγα ήταν ο ακούραστος Γιώργος Βασιλακόπουλος.

Στην άλλη άκρη της οικουμένης, το ελληνικό μπάσκετ ξεκίνησε από χθες μιαν άλλη πρόβα νυφικού. Η Εθνική Εφήβων, μολονότι πρωταθλήτρια Ευρώπης από τους αγώνες που έγιναν πέρυσι στην Πελοπόννησο, έπεσε στα βαθιά νερά του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος μόνη κι αβοήθητη. Στο Οκλαντ δεν ταξίδεψαν παράγοντες ούτε δημοσιογράφοι. Η ΕΡΤ βρήκε τη συνηθισμένη εύκολη δικαιολογία («δεν προβλέπεται τηλεοπτική κάλυψη από τους ντόπιους») και ματαίωσε τις μεταδόσεις μέχρι νεωτέρας.

Αν, βέβαια, επρόκειτο για ποδοσφαιρικό φιλικό του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού εναντίον ελβετικής μπιραρίας, θα αναλάμβανε η ίδια την παραγωγή. Αυτό δα έλειπε.

Στη Νέα Ζηλανδία ταξίδεψαν 3-4 «Πελαργοί», αποφασισμένοι να συνδυάσουν την καλοκαιρινή τους άδεια με ωραίο μπάσκετ, αλλά και με -χειμερινό- τουρισμό σε έναν από τους ελκυστικότερους προορισμούς της Γης. Ομολογώ ότι τους ζηλεύω. Το ταξίδι είναι φυσικά ακριβό, αλλά όχι πολύ ακριβότερο από ένα 15νθήμερο στη Μύκονο ή τη Σαντορίνη. Και ποιος χρειάζεται βουτιές αισχροκέρδειας στο χάος του «Σούπερ Παραντάις» ή σφηνάκια-μπόμπες στην κοσμοσυρροή των Φηρών όταν μπορεί να περιηγηθεί σε μία από τις πιο όμορφες χώρες του πλανήτη; Εδώ μιλάμε για ταξίδι ζωής.

Στο μεταξύ, οι θαυματουργοί 19άρηδες του ελληνικού μπάσκετ απολαμβάνουν το δικό τους ταξίδι ζωής. Πέρυσι κατέκτησαν το ευρωπαϊκό μπάσκετ με μια σειρά από μαγευτικές παραστάσεις, τις οποίες δείχνουν ικανοί να συνεχίσουν φέτος, έστω χωρίς πλεονέκτημα έδρας. Το νικηφόρο σερί με το οποίο έφτασαν ως εδώ τους έχει βοηθήσει να αισθάνονται παντοδύναμοι και να ξεπερνούν με στεγνά πόδια τις δυσκολίες ενός αγώνα.

Χθες, απέναντι στην επικίνδυνη ομάδα του Πουέρτο Ρίκο, έκαναν ένα σερί 11-0 όταν βρέθηκαν να ισορροπούν πάνω στο τεντωμένο σχοινί (87-86) και καθάρισαν το παιχνίδι, αγκαλιάζοντας έτσι την πρωτιά του ομίλου. Σήμερα, απέναντι στη φιναλίστ του περσινού μικρού Ευρωμπάσκετ, Λιθουανία, θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν ξανά το ολοκληρωτικό μπάσκετ που δίδαξαν πέρυσι στον Πύργο και την Αμαλιάδα.

Μολονότι ο τραυματισμός του Ζήση Σαρικόπουλου άφησε την ομάδα προσωρινά χωρίς ψηλό, η γνωστή συνταγή (ένας για όλους και όλοι για έναν, ομαδική δουλειά στην άμυνα και στα ριμπάουντ, κυκλοφορία της μπάλας μέχρι αυτή να φτάσει στα σωστά χέρια) λειτουργεί ως αυτόματος πιλότος και αποτελεί εχέγγυο ποιότητας.

Ο πληθωρικός Παπανικολάου είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας, ο Παππάς κρατάει στα χέρια του τα νήματα, ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς βάζει τα τρίποντα σαν Μπόμπαν, ο Σλούκας μπαλώνει όλες τις τρύπες στην περιφέρεια, ο Κασελάκης γεμίζει τις ρακέτες και σκοράρει με όλους τους τρόπους. Αυτή η εξάδα (μαζί με τον Σαρικόπουλο) μπορεί να γίνει ο πυρήνας της μεθεπόμενης Εθνικής Ανδρών. Οσο πιο γρήγορα μεγαλώσει τόσο το καλύτερο για το μπάσκετ μας.
Κι ας την έχουμε αφήσει μόνη κι έρημη στην άκρη της Γης.