Έχω αρχίσει ήδη να καταστρώνω σχέδια για τις καλοκαιρινές διακοπές μου, αγαπητέ αναγνώστη. Σκεφτόμουν φέτος να πάω στο Gonzo Island για να ξεκουραστώ, αλλά και να φιλήσω τα άγια χώματα του νησιού το οποίο σύμφωνα με το θρύλο πήρε το όνομά του από το αγόρι της καρδιάς μου, τον γλυκό Γκόντζο. Ο Γιάννης Καραλής, όμως, και η παρέα του με έκαναν να το ξανασκεφτώ. Διάβασα στο πρωτοσέλιδο της «Ωρας των Σπορ» την είδηση για τον Ραφίκ Τζεμπούρ «Νέα σενάρια για μεταγραφή του Τζεμπούρ στην Αλ Ιτιχάντ. Φήμες από Σουηδική Αραβία» και μου μπήκαν ιδέες. Η περίπτωση της εξωτικής Σουηδικής Αραβίας δεν θα ήταν καθόλου άσχημη επιλογή…
Αν οι ομορφιές της Σουηδικής Αραβίας είναι όπως τις φαντάζομαι, τότε μιλάμε για επίγειο παράδεισο, dear. Κλείνω τα μάτια και φαντάζομαι να περιπλανιέμαι στους δρόμους της, ενώ δίπλα μου περπατούν ξανθιές γυναίκες με τσαντόρ, συνοδευόμενες από σεΐχηδες με πετροδόλαρα, και μελώνω. Οσο μάλιστα σκέφτομαι ότι υπάρχει πιθανότητα να συναντήσω εκεί τον αγαπημένο μου Μίκαελ Νίλσον, τον Σουηδό με τον καλπασμό καθαρόαιμου αραβικού αλόγου, τόσο αναστατώνομαι. Στη Σουηδική Αραβία με έχει τάξει η μοίρα του Καραλή, πώς να αντισταθώ;
Εχει γίνει πολλή κουβέντα για την απόφαση του Ζαϊρί να επιλέξει τη φανέλα με το Νο11 η οποία για χρόνια ανήκε στον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που βιάστηκαν να μιλήσουν για ιεροσυλία και να ψέξουν το μελαψό αγόρι μου για την ενέργειά του αυτή. Τόσες μέρες κατάπια τη γλώσσα και την πένα μου και δεν ασχολήθηκα με την υπόθεση διότι περίμενα καρτερικά να τοποθετηθεί πρώτα επί του θέματος κάποιος ειδικός. Ευτυχώς, χθες η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα.
Ο Κώστας Πολυχρονίου έγραψε ένα εξαιρετικό άρθρο στον «Πρωταθλητή» και μου άνοιξε τα μάτια. Υστερα από μια μικρή εισαγωγή («Ο Ζαϊρί έχει όλα τα προσόντα για να σταθεί στον Ολυμπιακό και να αποδείξει πως μόνο για τουρισμό δεν έχει έρθει») ο νουνεχής Κώστας μπήκε στο ψητό: «Δεν είπε κανείς πως ο Μαροκινός θα είναι ο νέος Τζόρτζεβιτς», γράφει ο καλός μου.
Ο Πολυχρονίου έχει απόλυτο δίκιο. Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε –χωρίς να κινδυνεύσει να πέσει φωτιά και να τον κάψει- να υποστηρίξει ότι ο Μαροκινός θα είναι ο νέος Τζόρτζεβιτς. Εκτός από τον ίδιο τον Κώστα μου, φυσικά, ο οποίος δύο γραμμές πιο πάνω γράφει: «Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής (σ.σ. ο Ζαϊρί) με το τεράστιο ταλέντο που κρύβει μέσα του όχι μόνο μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό και στις δυο πτέρυγες, αλλά μπορεί και να σταθεί ακόμη και ως αντι-Τζόλε».
Προσπαθώντας να ερμηνεύσω τον διφορούμενο χρησμό του Πολυχρονίου για τον Ζαϊρί συνειδητοποίησα ότι δεν μπερδεύτηκε ο ίδιος, αλλά εμείς. Ο Κώστας δεν απεφάνθη ότι ο Μαροκινός «ή που θα γίνει ο αντι-Τζόλε ή που δεν θα γίνει», διότι η πρώτη κρίση του δεν αφορούσε τον Ζαϊρί, αλλά τον Ροναλντίνιο…
Φαίνεται ότι ο νους του καλού μου την ώρα κατά την οποία έγραφε το άρθρο άρχισε να ταξιδεύει και οι θύμησες του παρελθόντος ζωντάνεψαν μπροστά του. Δεν είναι δύσκολο να θυμήθηκε την εποχή που είδε τον Ροναλντίνιο στην τρυφερή ηλικία των 17 ετών να αγωνίζεται με τη φανέλα της Γκρέμιο (και τον πρότεινε στον Ολυμπιακό) και να λύγισε απ' τη συγκίνηση. Οταν λοιπόν έγραψε για «τον ποδοσφαιριστή με το τεράστιο ταλέντο, που μπορεί να σταθεί και ως αντι-Τζόλε», τον Ρόνι εννοούσε. Τον αγαπώ…
Στη χθεσινή «SportDay», κεχαριτωμένε, στο ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ υπήρχε η είδηση του μήνα. Με μεγάλη λύπη διαπιστώνω ότι -μετά το αθηναϊκό- και το εκκλησιαστικό κατεστημένο ξεκίνησε να πολεμά τον «Δικέφαλο του Βορρά». Η απίστευτη περιπέτεια δύο ρασοφόρων οπαδών της ομάδας το αποδεικνύει περίτρανα. Μπροστά στο δικό τους δράμα, τα μαρτύρια στα οποία υπέβαλε η Θεοφανία Παπαθωμά τον γοητευτικό Ζαλμά ήταν παιχνιδάκι…
Γράφει ο Τάσος Σταμπουλής: «Απίστευτο κι όμως ελληνικό. Οι δυο παπάδες που βρέθηκαν στην “πρώτη” του ΠΑΟΚ και παρακολούθησαν την προπόνηση με τους υπόλοιπους βρήκαν τον μπελά τους. Και οι δυο κλήθηκαν από τις μητροπόλεις τους να απολογηθούν για την παρουσία τους στο γήπεδο, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες κρατούσαν πυρσούς στα χέρια».
Mon Dieu, τι συκοφαντίες είναι αυτές; Η θεία Λουκρητία, η οποία παρέστη στην «πρώτη» της ομάδας για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αν ο Βιολίδης από κοντά είναι τόσο γοητευτικός όσο δείχνει στις φωτογραφίες, με διαβεβαίωσε ότι ο ένας τουλάχιστον απ’ τους δύο παπάδες δεν κρατούσε πυρσό στα χέρια, αλλά μια λαμπάδα με το άγιο φως, όπως βλέπεις και στο σκίτσο. Μου είπε επίσης ότι οι οπαδοί γύρω του έψαλλαν εν χορώ αρχικά το «Ω γλυκέ μου Πάμπλο, γλυκύτατέ μου Μπρούνο» και στη συνέχεια το «ΠΑΟΚ ανέστη εκ χρεών». Θα ποινικοποιήσουμε και τα απολυτίκια τώρα;
Η περιπέτεια των δύο ιερέων, όπως διαβάζω στην «Εξέδρα», έχει αναστατώσει την οικογένεια του ΠΑΟΚ, γι’ αυτό και οι οργανωμένοι της ομάδας ετοιμάζουν δυναμικές κινητοποιήσεις: «Οργανωμένοι οπαδοί του ΠΑΟΚ, που έμαθαν για όλα τα παραπάνω, ενδέχεται να εκδώσουν ανακοίνωση υπεράσπισης των δύο κληρικών οπαδών της ομάδας, ενώ δεν αποκλείεται να πάνε έξω από τη Μητρόπολη για να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν οι ομοϊδεάτες τους».
Θα πρότεινα στον φίλο μου τον Καναράκη, επειδή άλλα τα μάτια του θνητού και άλλα του ίδιου του Θεού, να αφήσει τις ανακοινώσεις και να κάνει κάτι πιο δυναμικό, αλλά και αποτελεσματικό. Να ζητήσει απ’ τον Βασίλη Γκαγκάτση να πάει ο ίδιος στον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και να του δώσει εντολή να αφήσει τους παπάδες «στας θύρας, στας θύρας» 4…
Θα σου πω εγώ μετά για πότε ο Ανθιμος θα βάλει την υπόθεση στο εκκλησιαστικό αρχείο. Υπάρχει μητροπολίτης, λατρεμένε, που θα διανοηθεί να αμφισβητήσει τις βουλές του προϊσταμένου του; Για τον Θεό μιλάμε…