Την ώρα που η κλήρωση του πρωταθλήματος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και όλος ο κόσμος αγωνιούσε για το τι θα δείξουν τα μπαλάκια, σε ένα τετραώροφο κτίριο στην Καλλιθέα κάτι ύποπτο έμπαινε σε πλήρη λειτουργία.
Στο σκοτεινό υπόγειο εκείνου του τετραώροφου κτιρίου οι διεργασίες και τα τηλεφωνήματα έδιναν και έπαιρναν. Από κάπου μακριά ακούστηκε να σκούζει μια καρακάξα ενώ από το ανοιχτό παράθυρο μπήκε ένα κύμα ζεστού αέρα.
«Καταραμένη καρακάξα» σκέφτηκα την ώρα που συνειδητοποιούσα ότι η υγρασία της τελευταίες ημέρες είχε γίνει ανυπόφορη. Και η υγρασία με την κραυγή της καρακάξας είναι ένας επικίνδυνος συνδυασμός από όποια πλευρά και αν το εξετάσεις κανείς.
Η κλήρωση ολοκληρώθηκε και μπροστά από την οθόνη μου εμφανίστηκε το πλήρες πρόγραμμα του πρωταθλήματος. ΑΕΚ-Ολυμπιακός στην πρεμιέρα. Σήκωσα το ακουστικό του τηλεφώνου και πληκτρολόγησα το εσωτερικό νούμερο του νεαρού συνάδελφου. «Θέλω σε μια ώρα να μου έχεις βρει τον υπεύθυνο της κλήρωσης και να το έχεις φέρει στο γραφείο μου».
«Μα… η κλήρωση έγινε στην Αλεξανδρούπολη. Δεν προλαβαίνουμε να τον φέρουμε σε μια ώρα».
«Αν ακούσω μια ακόμα δικαιολογία θα χρησιμοποιήσω το σκαλπ σου για τασάκι» είπα με όσο πιο ευγενικό τρόπο μπορείς να πεις μια πρόταση που περιλαμβάνει μέσα ενέργειες όπως η αφαίρεση ενός σκαλπ.
«Εύγε» φώναξε η φωτογραφία του Τζερόνιμο από τον τοίχο. «Τιμάς με το καλύτερο τρόπο τις αρχαίες ινδιάνικες παραδόσεις».
«Το ξέρω Τζερόνιμο» απάντησα στον μεγάλο φύλαρχο «αλλά δεν μου πάνε καθόλου αυτά τα πολύχρωμα φτερά που φοράγατε στο κεφάλι».
«Μην ανησυχείς, μόδα είναι και γυρίζει» είπε ο Τζερόνιμο και επέστρεψε στην θέση του στον πίνακα.
Η ώρα περνούσε και ο υπεύθυνος της κλήρωσης δεν είχε έρθει ακόμα. Προσπάθησα να διασκεδάσω τον εαυτό μου ανεβαίνοντας στον δεύτερο όροφο. Ένας συντάκτης αεκτζήδικων αισθημάτων έκανε λεκτική επίθεση σε έναν «πράσινο» συντάκτη.
«Αν δεν έχετε 12 βαθμούς στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια δέστε μια πέτρα στο λαιμό σας και πηγαίνετε να πέσετε στο Φάληρο» του έλεγε σχολιάζοντας την κλήρωση του πρωταθλήματος.
Βαρέθηκα γρήγορα και επέστρεψα στο υπόγειο.
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν χτύπησε η πόρτα. Την πρώτη φορά δεν την άκουσα γιατί προσπαθούσα να χαλαρώσω ακούγοντας το πρώτο cd των Slipknot. Κατάλαβα το διστακτικό τακ-τακ την ώρα που ο Corey Taylor τραγουδούσε «Anybody else got pride? Do you wanna take my life? Maybe I'll reverse my ride
Who the hell are you? FUCK YOU».
«Ποιος είναι»; ρώτησα χαμηλώνοντας λίγο την ένταση του στερεοφωνικού. «Τον έφερα» είπε ο νεαρός συνάδελφός.
«Άντε λοιπόν τι περιμένεις; Φέρτον μέσα»
Ο υπεύθυνος της κλήρωσης ήταν δεμένος, με μια κουκούλα στο κεφάλι. «Ωραία φύγε τώρα και ότι κι αν ακούσεις μην μπεις μέσα» είπα στον νεαρό συνάδελφο που απολάμβανε μια κερασόπιτα.
Η πόρτα έκλεισε και ο υπεύθυνος της κλήρωσης σπαρταρούσε σαν το ψάρι έξω από το νερό.
«Καλησπέρα κύριε υπεύθυνε» του είπα με επίσημο τόνο στη φωνή μου.
«Βγάλε μου την κουκούλα» στρίγκλιξε σαν κοριτσάκι.
Του έριξα έναν προβολέα στο πρόσωπο και του έβγαλα την κουκούλα. Το φως τον τύφλωνε και δεν μπορούσε να με δει. «Ποιος είσαι; Τι θέλεις;».
«Τις ερωτήσεις τις κάνω εγώ» του είπα για να καταλάβει ότι το αφεντικό δεν είναι αυτός που κάθεται δεμένος σε μια καρέκλα, αλλά αυτός που είναι από πάνω του λυμένος.
Του έκανα έναν καταιγισμό ερωτήσεων. «Ποιος έφτιαξε τους κλειδάριθμους; Ποιος έβαλε τα χαρτάκια στα μπαλάκια; Ποιος σιδέρωσε το τραπεζομάντιλο στο τραπέζι που έγινε η κλήρωση». Μου απάντησε σε όλες. Επιχείρησα να τον ξαφνιάσω… «Τι ώρα είναι;» του είπα με ψαρωτικό ύφος. «Και που θες να ξέρω;» μου είπε.
Τον προειδοποίησα να μην με εξοργίσει γιατί το τέλος του θα ήταν άσχημο και στη συνέχεια του έδωσα το δικαίωμα να μου κάνει μια ερώτηση. «Τι σου αρέσει να κάνεις για να χαλαρώνεις» μου είπε. «Μήπως είσαι gay; Δεν με ξεγέλασε η μύτη μου τελικά. Φοράς κολόνια ΜΥΡΤΩ».
«Όχι όχι δεν είμαι gay. Απλά δεν μου ερχόταν τίποτα άλλο στο μυαλό»
«Ωραία. Θα σου πω τότε μ’ αρέσει να παίζω με μαχαίρια. Θες να δεις;»
Είχε φτάσει η ώρα να μπούμε στο ψητό. Τον απείλησα ότι αν ξαναγίνει κλήρωση και βγάλει ντέρμπι στην πρεμιέρα ένας σκίουρος θα απολαύσει κάποια από τα ευαίσθητα σημεία του. Φάνηκε να καταλαβαίνει ότι το εννοούσα έτσι τον άφησα ελεύθερο. Ο νεαρός συνάδελφος τον συνόδευσε μέχρι έξω με την κουκούλα στο κεφάλι, για να μην θυμάται τον τόπο της απαγωγής του.
Έκατσα στο γραφείο μου και έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα. Πήρα τηλέφωνο την φίλη μου την Ειρήνη που πάντα είχε χρήσιμες πληροφορίες για τέτοιου είδους θέματα. «Ποιος φταίει για το γεγονός ότι κάθε χρόνο στην κλήρωση βγαίνει ντέρμπι στην πρεμιέρα;».
Δεν έδειξε να προβληματίζεται ιδιαίτερα από την ερώτηση μου. «Είναι πολύ εύκολο. Ένας δαιμονικός νάνος και τρεις καλόγριες» μου είπε λες και έλεγε το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
«Και πως στο διάολο έχουν επιρροή στην κλήρωση ένας δαιμονικός νάνος και τρεις καλόγριες;» της είπα με φανερή την απορία μου. «Μονό αυτά μπορούσα να σου πω. Τα υπόλοιπα θα πρέπει να τα βρεις μόνος σου. Τώρα άσε με, με έχει πιάσει μια πίγκωση».
Επανέλαβα μπας και καταλάβω τι εννοούσε. Πάντα της άρεσε να μιλάει με γρίφους. «Πίγκωση;».
Είχε κλείσει ήδη το τηλέφωνο και δεν πήρα ποτέ απάντηση. Στράφηκα προς τον Jesse James τον λούτρινο σκύλο που μιλάει. «Ξέρεις κάτι για τον δαιμονικό νάνο και τις τρείς καλόγριες;».
«Μόνο ότι κάνουν φοβερό συνδυασμό»
«Touche» του απάντησα και ήπια μια γουλιά από το ουίσκι μου, την ώρα που στον ΣΠΟΡ FM έπαιζε το stone the crow από τους Down.
*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…
Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
