Θεόστραβος ο γιαλός

Το γελοιωδέστερο το άκουσα στο ραδιόφωνο, όταν ο παρουσιαστής, μπροστά στον φόβο ότι ο ρεπόρτερ θα έλεγε ότι ο Μπράις Μουν οδηγούσε μεθυσμένος, τον διέκοψε για να πει: «Αλλο είναι το σημαντικό. Σκοτώθηκε μια κοπέλα». Ελπίζω ότι στη συνέχεια το δελτίο θα συνεχίσει να καλύπτει τα θανατηφόρα αυτοκινητικά δυστυχήματα της Νοτίου Αφρικής, που ήταν και ο λόγος που βγήκε η είδηση στον αέρα και όχι επειδή στο δυστύχημα εμπλεκόταν ο Μουν.

Με την υπόθεση Μουν φάνηκε και η ανάγκη κάποιος να μάθει σε αυτούς που κάνουν ραδιόφωνο ότι οι ειδήσεις που διαβάζουν δεν είναι δικές τους και τα πρακτορεία αλλάζουν την είδηση με κάθε νέα πληροφορία. Στο πρώτο τηλεγράφημα, λοιπόν, από το Γιοχάνεσμπουργκ, που βρίσκεται στο ίδιο time zone με την Ελλάδα, αναφερόταν το δυστύχημα. Στο δεύτερο ότι ο παίκτης συνελήφθη. Στο τρίτο ότι μετά την κατάθεσή του έμεινε ελεύθερος και η Αστυνομία συντάσσει τον φάκελο με την αναφορά. Από εκεί και πέρα διάβαζες χθες το απόγευμα τα ελληνικά σάιτ για το δυστύχημα και πίστευες ό,τι γούσταρες.

Οτι το αυτοκίνητο έπεσε πρώτα στο δέντρο και μετά στην κοπέλα. Οτι η κοπέλα πέθανε επειδή άργησε να φτάσει το νοσοκομειακό. Οτι το νοσοκομειακό έφτασε στην ώρα του, αλλά η κοπέλα πέθανε επειδή δεν είχε ασφάλιση για να μπει σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Οτι οι γιατροί είχαν απεργία. Οτι το πρόβλημα δεν ήταν η ασφάλιση, μια και ο πατέρας του Μουν προθυμοποιήθηκε να πληρώσει το νοσοκομείο, αλλά ότι η κοπέλα ήταν ήδη νεκρή. Οτι το πρόβλημα δεν ήταν η ασφάλιση, αλλά ότι τα νοσοκομεία ήταν γεμάτα.

Οτι δεν ήταν γεμάτα, αλλά η κατάσταση της κοπέλας ήταν τόσο απελπιστική, που, όπως φαίνεται, για να μη χαλάσουν τις στατιστικές τους σε θανάτους ανά εισαγόμενο περιστατικό δεν την έκαναν δεκτή. Διάλεγες όποια εκδοχή γούσταρες. Ωρα και κέφι να είχες και θα την έβρισκες κάπου γραμμένη. Το γελοίο της υπόθεσης ήταν ότι τα Μέσα της Νοτίου Αφρικής είχαν περίπου την ίδια εκδοχή. Οταν όμως ο κάθε Λάκης του Ιντερνετ αποφασίζει να προσθέσει μια λεπτομέρεια για να φανεί ότι δεν αντιγράφει την είδηση από τον Σάκη και ο Μάκης μετά βάζει το δικό του αλλά βγάζει και κάτι άλλο για να μη φανεί ότι το έκλεψε από τον Σάκη, στο τέλος έχεις μια είδηση σαν τα μούτρα του ελληνικού Τύπου, περιλαμβανομένων των «θλιμμένων από το κάψιμο των δασών blogger, που μας κοιτάζουν στα μάτια», που έλεγε ο Σαββόπουλος.

Το θέμα, όμως, είναι η ποιότητα της ενημέρωσης. Φέρνουμε τον Ερντογάν για τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης και τσαμπουκά περνάμε και κλίμα στη συνάντηση με τον Καραμανλή. Κλείνει ο «Ελεύθερος Τύπος» και αντί να προβληματιστούμε γιατί δεν τον διαβάζανε, προβληματιζόμαστε γιατί δεν συνέχισε να βάζει λεφτά η Κυρία. Κάπου στο ψολαρμένισμα του Τύπου ο γιαλός μοιάζει θεόστραβος.


Οποτε διαβάζω το ρεπορτάζ της ΑΕΚ θυμάμαι την ιστορία με τους θριάμβους των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Που για να μην παίρνει αέρα από τις επευφημίες το μυαλό του νικητή στρατηγού, η Σύγκλητος του ανέβαζε στο άρμα ένα δούλο που στη διαδρομή προς το Καπιτώλιο του επαναλάμβανε: «Μην ξεχνάς ότι είσαι θνητός». Οταν λοιπόν διαβάζω το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, είναι σαν να περιμένω τον δούλο να μου πει «μην ξεχνάς ότι είσαι 61 ετών». Γιατί σύμφωνα με την πάγια τακτική της ελληνικής αθλητικογραφίας, που το όνομα του προσώπου δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται στην αρχή του κειμένου, γράφεται το «ο Ντούσαν Μπάγεβιτς».

Μετά «ο προπονητής της "Ενωσης"». Μετά «ο Σερβοέλληνας τεχνικός». Μετά πάμε στο κολλητιλίκι «ο Ντούσκο». Επειδή, όμως, μετά την αποχώρηση από την ΑΕΚ δεν σηκώνει τα επικά «ο πρίγκιπας του Νερέτβα» ή «ο πολυνίκης τεχνικός», ούτε όμως και μετά την επιστροφή σηκώνει τα επιθετικά «ο Κέρμιτ» και «ο προδότης», αργά αλλά σταθερά πάμε στο τελευταίο επίθετο, που με σκοτώνει, «ο 61χρονος προπονητής της ΑΕΚ». Το οποίο πέρυσι ήταν 60χρονος, πρόπερσι 59χρονος και πάει λέγοντας. Επειδή λοιπόν γεννηθήκαμε τον ίδιο χρόνο με τον Μπάγεβιτς, έχετε σκεφτεί να παίρνετε την καθημερινή αθλητική εφημερίδα και να σας μετράει τα χρόνια;

Το κόλλημα της αθλητικογραφίας με τα συνώνυμα και τους ευφημισμούς έχει εξήγηση. Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχουν τόσες πολλές λέξεις για τόσο λίγα γεγονότα. Γιατί εκτός του ότι το μίνιμουμ των σελίδων μιας ταμπλόιντ αθλητικής εφημερίδας είναι οι 64, οι σελίδες πρέπει να γεμίσουν κατά τα 2/3 με ποδόσφαιρο και από αυτές οι μισές πρέπει να καλύπτονται με το ρεπορτάζ των μεγάλων ομάδων.

Οπου για να γεμίσουν όχι μόνο συνώνυμα ανακαλύπτονται, αλλά επιστρατεύεται και το χιούμορ των προπονήσεων, που έτσι και πει ένας αμυντικός παίκτης ότι θα βάλει γκολ, η ατάκα συγκρίνεται με τις αντίστοιχες του Γούντι Αλεν και όλοι ξεκαρδίζονται στα γέλια. Αφήνοντας τον 61χρονο αναγνώστη –δεν ξέρω ο τεχνικός τι κάνει– να ψάχνεται αν το χιούμορ έχει προχωρήσει τόσο που δεν το καταλαβαίνει.

Φυσικά ορισμένα πράγματα αποδέχομαι –όπως ελπίζω να κάνετε και εσείς– ότι είναι πάνω από τις δυνατότητές μου να τα καταλάβω. Οπως τις mysterious ways που κινείται στις αναζητήσεις της η οικογένεια Ψωμιάδη. Χθες στο ρεπορτάζ της Καβάλας έπαιζε το θέμα ότι δοκιμάζεται ένα Ιάπωνας παίκτης ονόματι Νταλίνο Φουτζικάβα.

Επειδή λοιπόν η πρώτη μου ερώτηση δεν θα ήταν «τους Φουτζικάβες από την Οσάκα τι τους έχει;», και ομολογώ ότι δεν είχα ξανακούσει Φουτζικάβα να παίζει μπάλα, και επειδή τίποτα περισσότερο δεν αναφερόταν για τον άσο από τη “χώρα του Ανατέλλοντος ηλίου” –και εγώ ξέρω να γράφω συνώνυμα– κάθισα να ρίξω μια ματιά στο Ιντερνετ. «Φουτζικάβα» δεν υπάρχει. Σε κανένα ποδοσφαιρικό data bank δεν αναφέρεται άνθρωπος που να έχει παίξει μπάλα και να λέγεται Φουτζικάβα ή ακόμα και Ντανίλο. Οπότε έχουμε μια περίπτωση δόκτορος Ψωμιάδη.

Οπως ο δόκτορ Φρανκεστάιν έκοβε παλιά μοντέλα από ανθρώπους και έκανε νέα που φυσάγανε, έτσι και η οικογένεια πιθανόν να παίρνει παίκτες, να τους κόβει τα καλύτερα κομμάτια, να τα μοντάρει και να τα βγάζει στην αγορά. Η εταιρεία θα ονομάζεται Φουτζικάβα και τα μοντέλα θα είναι συνδυασμός από τα καλύτερα στοιχεία των παικτών.

Ας πούμε ότι η οικογένεια πιάνει τον Τζόρτζεβιτς και τον Χάρη Παππά, τους κόβει κομμάτια και μοντάρει το καινούργιο μοντέλο. Θα ονομαζόταν Πάντζο, έχοντας τις βολίδες σουτ του Παππά και τις θανατηφόρες κεφαλιές του «Τζόλε». Οπότε για την ώρα ας πούμε ότι ο Φουτζικάβα έχει την κινητικότητα του Φούτζι και την εγκράτεια της κάβας του Ανθίδη και ας περιμένουμε περισσότερες πληροφορίες.

Οι οποίες δύσκολα βγαίνουν από την Καβάλα. Γιατί ο Ελληνοέλληνας τεχνικός Γιάννης Παπακώστας επέστρεψε από το σεμινάριο προπονητών της Ρόδου, όπου διδάχθηκε τα μυστικά του πλάγιου άουτ και τη γοητεία της καμινάδας, αλλά μετά τα δημοσιεύματα που βγήκαν κατά την απουσία του, ότι οι Ψωμιάδηδες παραλίγο να προσλάβουν αντικαταστάτη, στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Φουτζικάβα και ξερό ψωμί. Επίσης, Μάκης και Σταύρος Ψωμιάδης τις τελευταίες μέρες ούτε που ακούγονται.

Οπότε οι θαυμαστές της οικογενείας πρέπει να βολεύονται με παλιές ιστορίες, όπως αυτή που κυκλοφορεί για το «διαζύγιο» του Big Mac με τον Allenatore Nicolo μετά το ατυχές αποτέλεσμα στην Κέρκυρα. Σύμφωνα με τον μύθο, όταν η αποστολή πήγε να πάρει τα εισιτήριά της στο γκισέ της Ολυμπιακής, ο Allenatore ανακάλυψε ότι το εισιτήριό του έλειπε, με τον Μάκαρο να τον πληροφορεί ότι πρέπει να βρει αεροπλάνο για να πάει όπου γουστάρει. Εκτός από την Καβάλα. Στην ιστορία κυκλοφορούν και επαυξημένες και βελτιωμένες εκδόσεις, στις οποίες ο Μάκαρος τρώει το εισιτήριο του Αllenatore, ενώ οι φανατικοί τον έχουν να τρώει και τις βαλίτσες.


Ολα αυτά βέβαια δεν πρέπει να έχουν βάση, μια και στην τελευταία εκπομπή στον ΝovaΣΠΟΡ FM ο Αναστόπουλος δεν παρέλειψε να πει μέχρι και τρεις φορές ότι η οικογένεια Ψωμιάδη έχει κάνει μια φοβερή ομάδα στην Καβάλα. Από την άλλη, όταν ζεις με την ανησυχία ότι αν μπεις σε τρόλεϊ κάποιος μεγαλόσωμος κύριος μπορεί να πηδήξει και να σου φάει το εισιτήριο, βλέπεις την Καβάλα και σου μοιάζει για Μποταφόγκο.