Ανώτερα μαθηματικά άνευ διδασκάλου

Η σειρά των τελικών του ισπανικού πρωταθλήματος ήταν ολόιδια με την αντίστοιχη ελληνική -με εξαίρεση φυσικά τα καφριλίκια, τη ζούγκλα και τη διαιτητολαγνεία: η φιλοξενούμενη Μπαρτσελόνα άρπαξε το πλεονέκτημα έδρας μέσα από τα χέρια του αντιπάλου της με ένα «μεγάλο κόλπο» στο τέλος του πρώτου αγώνα (τρίποντο του Μπαζίλε 2'' πριν ακουστεί η κόρνα) και πέτυχε με άνεση τις άλλες δύο νίκες που χρειαζόταν μπροστά στο κοινό της.

Η Τάου πήρε ένα ματς για την τιμή των όπλων, αλλά τελείωσε τη σεζόν με άδεια χέρια. Ο τίτλος κατέληξε στην ομάδα που είχε καλύτερο δυναμικό, περισσότερη ομοιογένεια, σωστή χημεία αλλά και προικισμένους αστέρες, ικανούς να της δώσουν κάτι παραπάνω την κρίσιμη στιγμή. Μπαρτσελόνα, όπως λέμε Παναθηναϊκός. Τάου, όπως λέμε Ολυμπιακός. Η ευρωπαϊκή κορυφή, βέβαια, κατακτήθηκε από ελληνικά χέρια.

Δεν έδωσαν ιδιαίτερο σασπένς οι τελικοί της Ισπανίας, ούτε μπάσκετ ανάλογο της ποιότητας του πρωταθλήματος της χώρας. Οσοι περίμεναν με ανυπομονησία να τους παρακολουθήσουν από την ελεύθερη συχνότητα της ΕΤ1 θα απογοητεύτηκαν. Θα χάρηκαν τουλάχιστον την όμορφη ατμόσφαιρα που επικράτησε στα δύο γήπεδα, αλλά και την καθαρή τηλεοπτική εικόνα που μπήκε στα σπίτια μας. Στην Ισπανία (και στις υπόλοιπες χώρες της πολιτισμένης Ευρώπης) το κάπνισμα απαγορεύεται στα κλειστά γήπεδα. Ακόμα και αυτό το αυτονόητο είναι για εμάς εξίσωση ανώτερων μαθηματικών.

Τουλάχιστον έχουμε τους Τούρκους για παρηγοριά. Εκεί οι τελικοί ολοκληρώθηκαν διά πυρός και σιδήρου, με ξύλο, φωνές για τη διαιτησία και άφθονη αύρα ποδοσφαίρου, βγαλμένη κατ' ευθείαν από το γήπεδο της Φενερμπαχτσέ. Τον τίτλο κατέκτησε η Εφες Πίλσεν με συναρπαστική ανατροπή: 4-2, από 0-2. Μάλιστα, είχε χάσει τους δύο πρώτους αγώνες ως γηπεδούχος μπροστά στο δικό της κοινό! Ωστόσο υπήρχαν οπαδοί και των δύο ομάδων στο «Αμπντί Ιπεκτσί». Ακόμα και αυτό, το αυτονόητο, μοιάζει για εμάς με εξίσωση ανώτερων μαθηματικών.

Το τοπίο στην Ευρωλίγκα πάει να ξεκαθαρίσει κάπως, μια και ξεχώρισαν οι περισσότερες από τις ομάδες που αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στη διοργάνωση: Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα, Τάου, Μάλαγα, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι, Εφές, Φενερμπαχτσέ, Σιένα, Ρόμα, Ζαλγκίρις (τριετή συμβόλαια), Παρτίζαν (διετές συμβόλαιο), Μιλάνο, Βιλερμπάν, Λιέτουβος, Τσιμπόνα, Ολύμπια, Πρόκομ, Χίμκι και η νικήτρια των ισόπαλων με 1-1 γερμανικών τελικών Ολντενμπουργκ - Βόννης (μονοετή συμβόλαια).

Μέσω προκριματικών θα διεκδικήσουν άλλα δύο «εισιτήρια» το Μαρούσι, η Μπενετόν, η Σαρλερουά, η Ζάνταρ, η Ορλεάν, η Αζοβμας, ο Ερυθρός Αστέρας και μία ομάδα που θα επιλεγεί από την ULEB. Το «εισιτήριο ελευθέρας» διεκδικούν δυναμικά η Αλμπα, η Λεμάν, η Χέμοφαρμ, η Βέντσπιλς και αρκετοί άλλοι.

Θα περάσει, όμως, το σχέδιο Μπερτομέου; Οι αντιδράσεις είναι πολλές και ποικίλες. Η Ελλάδα «παρακολουθεί τις εξελίξεις» πάει να πει ότι κάθεται και περιμένει να βγάλει κάποιος άλλος το φίδι από την τρύπα. Το Μαρούσι, άλλωστε, δεν έχει φωνή. Θα υπογράψει, λέει, την προκήρυξη της διοργάνωσης «με επιφύλαξη για παν νόμιμο δικαίωμα». Του έκανε τα μούτρα κρέας του Ισπανού, όπως και ο Οικονομίδης με εκείνη την επιστολή που του έστειλε πριν από ένα μήνα.

Η κλήρωση της Ευρωλίγκας υποτίθεται ότι θα γίνει στις 8 Ιουλίου. Εδώ μιλάμε για πραγματική εξίσωση ανώτερων μαθηματικών...