«Δεν βλέπεις τους Ινδιάνους, μωρέ;»

Σαφή εντολή δίνει στον μάγο της ορεινής φυλής ο ερυθρόδερμος αρχηγός: «Μάθε αν θα έχουμε φέτος βαρύ χειμώνα. Είπα στους άνδρες να κόψουν ξύλα από το δάσος, αλλά δεν πρέπει να πληγώνουμε υπερβολικά τη Μητέρα Φύση. Θέλω να ξέρω πότε πρέπει να σταματήσουν». Οι οιωνοί δεν είναι καθαροί, ο μάγος επί μία εβδομάδα αδυνατεί να κάνει διάγνωση. Ο αρχηγός τον πιέζει.

Ντροπιασμένος επειδή δεν βγάζει άκρη, ο μάγος αποφασίζει να μάθει τι προβλέπουν τα χλομά πρόσωπα. Βάφεται λευκός, μεταμφιέζεται σε καουμπόι και κατεβαίνει στην πλησιέστερη πόλη. Στο σαλούν βλέπει τον σερίφη και τον ρωτά. Εκείνος είναι κατηγορηματικός: «Θα είναι χειμώνας βαρύτατος». Ανακουφισμένος ο μάγος κάνει ένα τελευταίο, τυπικό ερώτημα: «Σέριφ, πώς είσαι τόσο σίγουρος;». Ο σερίφης απαντά: «Στραβός είσαι; Δεν βλέπεις τους Ινδιάνους που ξέρουν από αυτά; Δεν έχουν αφήσει δέντρο για δέντρο στο βουνό».

Θυμήθηκα το παλιό ανέκδοτο χάρη στην απίστευτη δήλωση του σύγχρονου Ελληνα αρχισερίφη (σε σημερινούς όρους, υπεύθυνου για τη Δημόσια Τάξη) Χρ. Μαρκογιαννάκη: «Γιατί να προμηθευτούμε ελικόπτερα; Βροχές περιμέναμε!». Σωστά. Δεν γνωρίζω αν ο εν λόγω «επαγγελματισμός» παραπέμπει περισσότερο στον ερυθρόδερμο μάγο ή τον λευκό σερίφη του ανέκδοτου. Γνωρίζω απλώς ότι το «λιγότερο κράτος» κομίζει περισσότερη φαιδρότητα. Το καλοκαίρι του 2007 έφταιγε ο μισητός «στρατηγός άνεμος». Το καλοκαίρι του 2009 αρχίζει με τον καταλογισμό ευθυνών στην «υπολοχαγό Βροχούλα» των φίλιων δυνάμεων. Αργησε, η άτιμη, να φέρει ενισχύσεις στον Υμηττό. Πάντως, αν δείτε κάτι πυκνό να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας, είναι αυτό που λένε «η κοροϊδία πάει σύννεφο»...

Μην αναζητήσετε τον εμπαιγμό μόνο στην ανεπάρκεια πυροσβεστικών μέσων και ανθρώπινου δυναμικού. Ούτε στην αντιδιαστολή όλων αυτών προς τις βαρύγδουπες εξαγγελίες που γίνονταν το 2007, εν μέσω υποκριτικών λυγμών για τη γενική καταστροφή. Αναζητήστε την κοροϊδία πρωτίστως στο νομοθετικό έργο: αυτό είναι που φανερώνει προθέσεις. Ανάμεσα στην επέλαση του εχθρικού «στρατηγού ανέμου» το 2007 και τη σημερινή ολιγωρία της συμμάχου «υπολοχαγού Βροχούλας», μεσολάβησε μια παρέμβαση του αρχιστράτηγου Σουφλιά για την Πάρνηθα. Πρόκειται για τις ρυθμίσεις που «άναψαν πράσινο» (ναι, τέτοια... πράσινα επιβιώνουν μια χαρά) για την οικοδόμηση 216 στρεμμάτων στους πρόποδες του βουνού, συν κάτι «ψιλά» –κάπου 31 στρέμματα– για κατασκηνώσεις και κτίρια Ιερών Μονών. Α, να μην ξεχάσουμε: «Τεχνολογικό πάρκο» ονομάζεται το σύνολο των μελλοντικών εγκαταστάσεων υψηλής τεχνολογίας, για τις οποίες προορίζονται τα 216 στρέμματα. Για γραφεία και κτίρια μιλάμε, αλλά η λέξη «πάρκο» διασώζει –ηχητικά– κάποια περιβαλλοντική υγεία. Φέρ' ειπείν, αν επρόκειτο να κτιστούν εκεί ουρανοξύστες θα το ονόμαζαν «ουράνιο πάρκο». Εάν προοριζόταν η έκταση για ταβέρνες και ψησταριές, θα είχαμε το «πάρκο της χοληστερίνης». Λες «πάρκο» και ξεμπερδεύεις.

Το νόστιμο είναι ότι η έκταση των 216 στρεμμάτων ονομάστηκε... «ζώνη προστασίας Ε7». Κάπως έτσι παρακάμφθηκαν (;) τα εμπόδια που παρενέβαλε, τον Ιούνιο του 2006, το Ε' τμήμα του ΣτΕ, αφενός απορρίπτοντας τις κατασκηνώσεις και αφετέρου αποφασίζοντας πως παρανόμως είχαν αποσπαστεί από την προστατευόμενη ζώνη οι εκτάσεις που προορίζονται για «τεχνολογικό πάρκο». Ναι, «ζώνη προστασίας» η υπό οικοδόμηση έκταση. Στο βουνό δεν ζει το ψάρι, αλλά άμα είναι κρέας και το βαφτίζουμε «ψάρι», πρόβλημα ουδέν.

Σκεφθείτε: τέτοια μεταχείριση επιφύλαξε η κυβέρνηση στην Πάρνηθα, ένα χρόνο έπειτα από την καταστροφή του 2007! Ενα χρόνο έπειτα από τους δικούς της ψεύτικους θρήνους και τις κάλπικες διαβεβαιώσεις – για άμεσες αναδασώσεις. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν περιορίζεται σε «παραλείψεις» και «ανικανότητες». Αυτές είναι οι ελαφρύτερες αιτιάσεις απ' όσες βαραίνουν τους πρυτάνεις ενός (εγχώριου) μοντέλου, το οποίο θεωρεί ταυτόσημες τις έννοιες «οικονομική δραστηριότητα» και «οικιστική ανάπτυξη» – όπου λάχει κι όπως λάχει. Λες και η δεύτερη είναι a priori προϋπόθεση για την πρώτη.

Τι λείπει από το όλο σκηνικό; Μα φυσικά μια Ντόρα να μας πει ότι τις φωτιές τις βάζουν πιθανότατα οι αναρχικοί, γιορτάζοντας την παρέλευση εξαμήνου από τα «δεκεμβριανά». Α, κι ένα ΠΑΣΟΚ να καταγγείλει την κυβέρνηση (και) για την Πάρνηθα. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο με τον νόμο 3139/2003 είχε εξαιρέσει από την αναδάσωση 62,5 στρέμματα καμένου δάσους, ώστε να μπορέσει να επεκταθεί εκεί το καζίνο. Βλέπετε, εν αντιθέσει προς τον ερυθρόδερμο μάγο του ανέκδοτου που ένιωθε ντροπή, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ ανήκουν στην κατηγορία των χλομών προσώπων τα οποία ποτέ δεν κοκκινίζουν...