Η ένοχη σιωπή του Κώστα Κατσουράνη

Αν ο ΠΑΟ καταφέρει να αποκτήσει τον Κώστα Κατσουράνη, θα έχει κάνει σίγουρα μία καλή προσθήκη στο ρόστερ του –ο Κώστας Αντωνίου τον Ελληνα διεθνή τον ήθελε από πέρυσι. Αλλά αν φώναζε τον Νίκο Θανόπουλο και έδινε στην ΑΕΚ φόρα παρτίδα κάποια χρήματα, θα είχε πετύχει κάτι σημαντικότερο: Θα είχε το δικαίωμα να μιλάει για ηθική την επόμενη φορά που θα προκύψει ένας Βάλνερ και κριθεί πρωτάθλημα. Γιατί η ηθική, ξέρετε, έχει ένα χαρακτηριστικό: είναι κάτι πολύ παραπάνω από τυπικότητες. Στην πραγματικότητα το ηθικό και το επιτρεπτό δεν είναι πάντα ταυτόσημα. Πόσω μάλλον, δεν είναι ταυτόσημες η ηθική και η πονηριά.

Ηθελα καιρό τώρα να γράψω κάτι για την περίπτωση της επικείμενης μεταγραφής του Κώστα Κατσουράνη από την Μπενφίκα στον ΠΑΟ, αλλά πρώτα απ' όλα θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι γιατί όταν πιάνουν οι ζέστες, δεν αντέχουν τα φίδια στις φωλιές, βγαίνουν και σέρνονται. Ο Ακης Ζήκος δεν έχει καμία σχέση με την επικείμενη μεταγραφή του Κατσουράνη.

Δεν είναι μάνατζέρ του, δεν έκλεισε κανένα ραντεβού της Μπενφίκα με τον Νίκο Πατέρα και δεν έχει την παραμικρή εμπλοκή. Ο Κατσουράνης πήγε στην Μπενφίκα με μεσολάβηση του Καλέντα, έχει μάνατζερ τον Λίντσε, τον οποίο στην Ελλάδα εκπροσωπεί ο Εμμανουηλίδης, ο οποίος τυγχάνει φίλος και του Νικολαΐδη. Που επίσης με τις επαγγελματικές επιλογές του Κατσουράνη δεν έχει αυτόν τον καιρό καμία σχέση.

Φλερτ

Τα γράφω αυτά γιατί διακρίνω, από τη στιγμή που ξεκίνησε το φλερτ του Κατσουράνη με τον ΠΑΟ, μία προσπάθεια να μετατοπισθεί η όποια συζήτηση σε ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή εμπλοκή, όπως είναι ο Ζήκος ή ο Ντέμης. Η επισήμανση ότι ο Νικολαΐδης ως πρόεδρος της ΑΕΚ θα μπορούσε να δεσμεύσει τον Κατσουράνη με ένα συμβόλαιο που θα τον υποχρέωνε να δώσει από την τσέπη του χρήματα στην ΑΕΚ έτσι και ήθελε να πάει σε άλλη ομάδα στην Ελλάδα (όπως συνέβη π.χ. με τον Τσιρίλο, που έπρεπε προσωπικά να πληρώσει για να πάει στον Ολυμπιακό ή στον ΠΑΟ) έχει μια βάση, αλλά καλά είναι να σκεφτόμαστε και το πράγμα ψύχραιμα.

Ο Τσιρίλο δεν είναι Ελληνας –μπορεί να βρει μια ομάδα στην Ιταλία ή όπου αλλού και αυτή η δυνατότητά του δεν περιορίζεται από ένα συμβόλαιο που του επιβάλλει να πληρώσει για να πάει σε δύο ομάδες στην Ελλάδα: η Ελλάδα δεν είναι πατρίδα του. Ο Κατσουράνης, από την άλλη, αν αποτύγχανε στην Μπενφίκα ή αν είχε ένα σοβαρό τραυματισμό και αποδεσμευόταν, θα ήταν έρμαιο της ΑΕΚ. Αν είχε απογοητευτικές χρονιές και έλλειψη προτάσεων, η λύση του θα ήταν ή η ΑΕΚ ή τίποτα. Δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε από έναν επαγγελματία να δεχτεί τέτοιους όρους. Ομως, μπορούμε να του ζητήσουμε να ξεδιαλύνει κάπως τα πράγματα. Κυρίως όσον αφορά τις επιλογές του.

Διαψεύδει

Αν έχουν βάση όσα κυκλοφορούν στις ελληνικές εφημερίδες και ο παίκτης δεν διαψεύδει, αυτός, ο ΠΑΟ και η Μπενφίκα πάνε να στήσουν ένα ωραίο κόλπο. Οι Πορτογάλοι θα πάρουν κάποια χρήματα κάτω από το τραπέζι, ο ίδιος θα μείνει ελεύθερος και θα υπογράψει στον ΠΑΟ. Και θα υπάρξουν δύο χαμένοι: η ΑΕΚ που δεν θα πάρει χρήματα και η ηθική που πρέπει να διακρίνει έναν αθλητή –ηθική που εν προκειμένω πάει περίπατο.

Ευθύνη

Γίνεται ανήθικος ο Κατσουράνης αν αποφασίσει να πάει στον ΠΑΟ; Φυσικά και όχι. Μπορεί να έχει εξαιρετικούς λόγους, απολύτως σεβαστούς. Ποτέ δεν πίστεψα ότι στα σπορ υπάρχουν «προδότες» και ποτέ δεν συντάχθηκα με όσους οπαδούς φωνάζουν σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να σεβαστούν κώδικες ηθικής που οι ίδιοι πρώτα απ' όλα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια ποικιλοτρόπως –μετατρέποντας π.χ. γήπεδα σε ζούγκλες.

Ομως, στην προκειμένη περίπτωση αυτό που βλέπω είναι ότι αυτό που διαδραματίζεται δεν είναι μια ιστορία προδοσίας, αλλά ένα αληθινό κρυφτούλι από την ανάληψη της ευθύνης μιας απόφασης: και αυτό είναι κάτι ολότελα διαφορετικό.

Θέλω

Ο Κατσουράνης έχει κάθε δικαίωμα να πάει όπου θέλει. Δεν είναι, επίσης, υποχρεωμένος από κανέναν –τυπικά– να εξηγήσει τις επιλογές του. Ομως, πέρα από την τυπικότητα υπάρχει και το αθλητικό ήθος –και αυτό ήταν κάτι που πάντοτε τον διέκρινε. Κάποτε, στην τελευταία του σεζόν στην ΑΕΚ, του είχε χρεωθεί από έναν ρεπόρτερ η φράση «πάμε να νικήσουμε τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη».

Δεν το είχε πει ποτέ και ένιωσε την ανάγκη να κάνει δήλωση διάψευσης, γιατί όπως είπε τότε: «Κάποια απλά πράγματα αρκούν για να τιναχθεί στον αέρα ένα παιχνίδι». Τον εκτίμησα όσο λίγους: αν όλοι συμπεριφέρονταν έτσι, θα υπήρχε και από τους δημοσιογράφους μεγαλύτερη σοβαρότητα. Δεν μπορεί ένας παίκτης που θεωρεί χρέος του να διαψεύσει εκείνη την μπανάλ δήλωση να μην πάρει θέση για όσα τώρα ακούγονται. Η σιωπή του είναι περισσότερο ασυγχώρητη από την ίδια την επιλογή του.

Καριέρα

Ο Κατσουράνης μπορεί να βγει και να πει ότι στον ΠΑΟ υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια δεύτερη μεγάλη καριέρα, μπορεί να μιλήσει για τους τίτλους που τόσο του λείπουν, μπορεί να ισχυριστεί ότι το συμβόλαιο που είχε υπογράψει ήταν αφόρητα δεσμευτικό και ότι ο ίδιος μ' αυτό ένιωθε άδικα φυλακισμένος.

Μπορεί επίσης να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους δεν θέλει να έχει η νέα διοίκηση της ΑΕΚ κανένα κέρδος από τον ίδιο, μπορεί να πει ότι το πέρασμα της ΑΕΚ από την εποχή του Ντέμη στην εποχή του Μπάγεβιτς είναι ολίσθημα, έχει κάθε δικαίωμα να ισχυριστεί ότι δεν θέλει να έχει σχέση με την ΑΕΚ έτσι όπως είναι σήμερα: το λένε διάφοροι.

Ή μπορεί να πει ότι τα χρήματα που ο ΠΑΟ του δίνει είναι πολλά: και πάλι θα τον καταλάβω. Ομως, αυτό που δεν μου αρέσει είναι η σιωπή του: δεν είναι μαγκιά, ούτε ψύχραιμη στάση. Είναι ομολογία ενοχής. Και τους ενόχους ο κόσμος απλώς τους καταδικάζει...

Φωτογραφία

Διάβασα στο ρεπορτάζ του Θάνου Μπλούνα στο «Φως» τις προτάσεις που έχουν κάνει οι Ενώσεις σχετικά με τον κανονισμό οργάνωσης της διαιτησίας λίγο πριν αυτός τροποποιηθεί -αν τροποποιηθεί- στην επικείμενη γενική συνέλευση. Μου έκαναν εντύπωση, ομολογώ, οι προτάσεις της Ενωσης Αθηνών.

Προτείνουν, λοιπόν, οι άνδρες Αθηναίοι να τροποποιηθεί το άρθρο 5 παρ. 1 του κανονισμού ώστε να μπορούν να γίνουν μέλη της ΚΕΔ, δηλαδή αρχιδιαιτητές, όλοι οι διαιτητές που έχουν αγωνιστεί για μία σεζόν στην Α' Εθνική –τώρα απαιτούνται τουλάχιστον πέντε σεζόν ή μία τετραετία στον πίνακα των διεθνών. Προτείνεται, επίσης, η τροποποίηση του άρθρου 38 παρ. 2, που αναφέρει ότι το ελάχιστο προσόν για να γίνει κάποιος παρατηρητής είναι να έχει διαιτητεύσει για δύο χρόνια παιχνίδια της Α' Εθνικής: η ΕΠΣ Αθηνών ισχυρίζεται ότι ένα είναι υπεραρκετό.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι μπλέκουν υπερβολικά πολύ τα πράγματα. Θα ήταν προτιμότερο να ζητούν για να γίνει κάποιος παρατηρητής να φοράει ωραίες γραβάτες! Σε αυτή την περίπτωση και θα προμοτάριζαν την υποψηφιότητα του φίλου μου του Παναγιώτη Βαρούχα και θα κατέθεταν προτάσεις περισσότερο σοβαρές!

Εγω πάλι λέω ότι τον Βαρούχα μ' αυτά τα πράγματα τον εκθέτουν. Δεν νομίζω ότι ο άνθρωπος θα ζητούσε ποτέ φωτογραφικές διατάξεις για να μπει στην ΚΕΔ ή για να γίνει παρατηρητής, ούτε έχει και καμιά όρεξη (λέω εγώ...) να κάνει τον αρχιδιαιτητή και να τσακώνεται με τον Σάββα –δόξα τω Θεώ, μια χαρά του πάει η τηλεόραση. Με αυτές τις κουταμάρες το μόνο που θα πετύχουν είναι να μπουν κριτήρια και για τους τηλεκριτικούς και θα είναι κρίμα να μας λείψει του χρόνου ο κυρ- Παναγιώτης...

Σαν δυο σταγόνες βροχής

Μου το επισήμανε ένας φίλος χθες και έχει απόλυτο δίκιο. Μου γράφει ο φίλος Αρης Κουτσιούκης: «Μπορεί να πέρασαν μέρες από την πρόσληψη του Τιμούρ Κετσπάγια, αλλά ουδείς έχει αναφέρει ότι ο συμπαθής Γεωργιανός προπονητής του Ολυμπιακού είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που όταν τον μιμείται ο Γιώργος Μητσικώστας δεν χρειάζεται να μεταμφιεστεί! "Μήτσι" και Τιμούρ είναι απλώς ολόιδιοι...».

Σαν δυο σταγόνες βροχής, που λέει και ο «Μαζώ»...