Οι «6+1» ηγέτες και ο ΛΑΟΣ

Το ΠΑΣΟΚ φώναξε «ανάσταση!», διότι -απλούστατα- η Ν.Δ. έχασε αυγά και πασχάλια. «Γαλάζια» καθίζηση κι όχι «πράσινο» ρεύμα φανέρωσε η 7η Ιουνίου. Ούτως ή άλλως, όμως, το μετεκλογικό ευρωπαϊκό status προοιωνίζεται μια καραμανλική... διάκριση: επτά Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί κινδυνεύουν να γίνουν «τέως» -το νωρίτερο σε ένα μήνα, το αργότερο σε ένα χρόνο. Ο επικείμενος χορός του Ζαλόγγου, σε διαστάσεις Eurovision, περιλαμβάνει έξι σοσιαλδημοκράτες και τον ημέτερο πρωθυπουργό. Ο Κ. Καραμανλής τείνει να αποδειχθεί (μοναδικός) αδύναμος κρίκος της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, τούτη την περίοδο. Εξι συν ένας, χέρι χέρι...

Ναι, «χέρι χέρι» - σαν να λέμε ΛΑΟΣ: ο πραγματικός κερδισμένος των ευρωεκλογών. Για την άνοδό του ακούγονται διάφορες ερμηνείες, εκ των οποίων η πιο επιδερμική είναι -σε αδρές γραμμές- τούτη: «Η Aκροδεξιά ανέβηκε διότι στην Ελλάδα υπάρχει έλλειμμα κρατικής πυγμής, έλλειμμα αστυνομικής αποφασιστικότητας και πλεόνασμα ανώφελων ευαισθησιών για ανθρώπινα δικαιώματα». Εκδοχή παιδαριώδης και μυωπική. Εκτός αν θα ψέλλιζε κανείς το αφόρητο κλισέ «δεν υπάρχει κράτος» για την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Φινλανδία, τη Βρετανία και άλλες χώρες στις οποίες η Aκροδεξιά σημείωσε αισθητή άνοδο.

Και ποια Aκροδεξιά, ε; Σε σύγκριση με τον Ολλανδό Βίλντερς ή τις θέσεις τού απροσχημάτιστα νεοναζιστικού Βρετανικού Εθνικού Κόμματος, το οποίο εκτός όλων των άλλων κάνει μέλη του μόνο ανθρώπους «της Καυκάσιας φυλής» (δηλαδή... καθαρούς λευκούς), ο Γ. Καρατζαφέρης ακούγεται... αριστερούλης! Ε, με βάση το προαναφερθέν ανόητο σκεπτικό πρέπει να διαγνώσουμε ελλιπέστατη αστυνόμευση στη... Βρετανία. Ας βρεθεί ο χαβαλετζής ή ο τρελός που θα ισχυριστεί κάτι τέτοιο, και θα τα έχουμε ακούσει όλα...

Το έχουμε πει ήδη: όταν επέρχονται μεγάλες οικονομικές κρίσεις, αφενός δικαιώνονται πανηγυρικά οι αναλύσεις ενός τμήματος της Aριστεράς κι αφετέρου ανέρχεται θριαμβευτικά η επιρροή Δεξιάς και Ακροδεξιάς. Οξύμωρο μεν, επαναλαμβανόμενο δε. Βεβαίως, για να γευτεί ο ΛΑΟΣ το μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό που συγκέντρωσε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα ακροδεξιό κόμμα (6,8% είχε λάβει το '77 η «Εθνική Παράταξη»), επέδειξε αξιοπρόσεκτη πολυσυλλεκτικότητα.

Ο ΛΑΟΣ δεν προσέλκυσε μόνο τύπους που χαίρονταν για τους ξυλοδαρμούς Πακιστανών στο Γαλάτσι και τη Ν. Ιωνία, που θεωρούσαν ότι επρόκειτο για νίκες σε έναν «πόλεμο πολιτισμών», σε μάχες φυλετικής καθαρότητας και μαγκιάς. Δεν κέρδισε μόνο ανθρώπους τρομαγμένους από τα προβλήματα που προκαλεί η γκετοποίηση πολλών μεταναστών. Η παρουσία της Νίκης Τζαβέλα, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου, διευκόλυνε πολλούς «καθωσπρέπει» Νεοδημοκράτες να τιμωρήσουν -για ό,τι... τραβά η ψυχή σας- την κυβέρνηση. Γιατί όχι; Με στυλ «Χρυσής Αυγής» στον Αγιο Παντελεήμονα, αλλά για τον «μεσαίο χώρο» διαθέτουμε και ύφος τεχνοκράτη ειδήμονα. Ευελιξία. Δύο στυλ, χέρι χέρι...

ΥΓ.: Αύριο. Ολίγα ακόμα για τον ΛΑΟΣ και τη Ν.Δ., το παράδειγμα Σαρκοζί-Λεπέν και κάμποσα για την Αριστερά.