Και Νου Δου και... fight

Γιατί, λοιπόν, η Ν.Δ. ήταν το μοναδικό ευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα που έπαθε εκλογική νίλα; Σωστά, διότι πρόλαβε να φθαρεί αφάνταστα. Φταίνε τα απανωτά σκάνδαλα; Σίγουρα, αλλά όχι μόνον αυτά. Δείτε τι γίνεται (και) αλλού...

Αναρίθμητες φορές έχει κατηγορηθεί ο Μπερλουσκόνι για οικονομικά «παρατράγουδα» και δωροδοκίες, δηλαδή για πραγματικά σκάνδαλα που ουδεμία σχέση έχουν με τις πρόσφατες πουριτανικές γκρίνιες περί γυμνών καλλονών και τσίτσιδων VIP. Ως πρωθυπουργός ο «καβαλιέρε» έχει παραγράψει υποθέσεις που τον επιβάρυναν. Το πλήρωσε; Κάθε άλλο.

Οι περισσότεροι Ιταλοί τον θεωρούν πρότυπο μαγκιάς. Survivor and winner. Ιταλική ιδιαιτερότητα; Ναι, αλλά με διεθνή προέκταση: στην εποχή μας σπανίως τα σκάνδαλα επαρκούν ώστε να «σκοτώσουν» μία κυβέρνηση. Απλώς την αποτελειώνουν, εάν ήδη χαροπαλεύει. Ο,τι συμβαίνει στην Αγγλία, δηλαδή.

Πλήρωσε η Ν.Δ. τα πάμπολλα κρούσματα κυβερνητικής διαχειριστικής ανικανότητας; Αναμφιβόλως, αλλά ας θυμηθούμε ότι το κόμμα αυτό κέρδισε τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές σε φόντο που είχε ως λεζάντα τη λέξη «άχρηστοι». Οι φωτιές είχαν καταστρέψει «τα πάντα όλα», η Ντόρα ξεφούρνιζε τη... φόλα, δηλαδή το σενάριο περί πιθανού σχεδίου αναρχικών (!) εμπρηστών και να σου -κερασάκι στην πικρή τούρτα- το αλαλούμ στο Υπουργείο Παιδείας με τις βαθμολογίες στις Πανελλαδικές. Ε, στον απόηχο όλων αυτών η Ν.Δ. κέρδισε εκλογές.

Αυτή τη φορά, όμως, η Ν.Δ. είχε να αντιμετωπίσει σωρευμένη δυσφορία. Εφ' όλης της ύλης. Δεν ήταν «κάτι κυρίως», ήταν πολλά μαζί. Οσο κι αν το αρνούνται ορισμένοι αστέρες των αναλύσεων (λέγε με Πρετεντέρη), ένα από τα συστατικά του εκρηκτικού μείγματος που εξαφάνισε δέκα γαλάζιες ποσοστιαίες μονάδες ήταν και η οικονομική γραμμή πλεύσης. Προ κρίσεως, αλλά και κατά τη διάρκειά της. Μπορεί να μην ήταν η πρώτιστη παράμετρος, αλλά σίγουρα επέδρασε.

Μόνο η ελληνική κυβερνώσα κεντροδεξιά αντέτεινε (;) στην κρίση ατόφιες τις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες της κι όχι την ασπίδα του μοντέλου μιας σοβαρής, ευέλικτης, συντηρητικής παράταξης που λόγω συνθηκών γινόταν και ολίγον «λαϊκή Δεξιά». Εχουμε επισημάνει στο πρόσφατο παρελθόν τι έπραξαν οι άλλες κεντροδεξιές δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις που δεν έκανε η Ν.Δ. -και το αντίστροφο.

Εκτός αν κάποιος νομίζει ότι ο Σαρκοζί θα έλεγε ποτέ στους Γάλλους καταμεσής της κρίσης: «Κορόιδα, επειδή πέρυσι δεν εισέπραξα 20 δισ. ευρώ εξακριβωμένων οφειλών, φέτος δίνω μηδενικές αυξήσεις σε ένα εκατομμύριο μισθωτούς των 1.200 ευρώ.

Σας φορολογώ όλους περισσότερο και τώρα αφήστε με να κλαψουρίσω πως δεν καταναλώνετε». Χαλάλι στο πείσμα του Γ. Παπαθανασίου που διαμηνύει: «Δεν αλλάζουμε οικονομική πολιτική». Ελαβε το «μήνυμα» και σκάβει το μνήμα της παρούσας κυβέρνησης. Ισως είναι μια μορφή εκδίκησης για το πρόσφατο «μαύρισμα». Αποθανέτω η πλειοψηφία μας μετά της τσέπης σας. Αυτό θα πει ηρωική, δονκιχωτική μαχητικότητα. Και Νου Δου και... fight.

Γ.: Αύριο τα άλλα κόμματα.