ΠΑΟΚ: Ο δαίμονας του τίτλου μέσα του

Θοδωρής Ζαγοράκης, 19 Σεπτεμβρίου 2007: «Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν υπάρχει τίποτα από πίσω. Ο μόνος χορηγός του ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή είναι ο κόσμος του και κανένας άλλος. Πρώτος στόχος μας είναι να κάνουμε πρωταθλητισμό στην εξυγίανση. Δεύτερος, να χτίσουμε μια ομάδα μαχητική, η οποία θα παλεύει. Αν ένας προπονητής λέει ότι θα κάνουμε πρωταθλητισμό είναι υγιές. Δεν μπορούμε, όμως, να λέμε ότι θα πάρουμε πρωταθλήματα. Τρίτος στόχος είναι να δώσουμε έμφαση στην υποδομή».

Αργότερα προστέθηκε το αθλητικό κέντρο στη Νέα Μεσήμβρια, κάπου στον δρόμο άρχισε να γίνεται κουβέντα για τον τίτλο της επόμενης περιόδου, ήρθε και αυτό το σύνθημα «Ζαγοράκη, να το ξέρεις, το πρωτάθλημα εσύ θα μας το φέρεις», για να ανοίξει ένα μεγάλο κεφάλαιο. Στην ουσία μιλάμε για μια πονεμένη ιστορία για τους ΠΑΟΚτσήδες.

Από την ημέρα που σταμάτησε η απλή αρίθμηση στις σελίδες της ιστορίας του ΠΑΟΚ και δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι κάτι πολύ διαφορετικό θα ακολουθήσει την επιλογή του Ζαγοράκη να ηγηθεί της ΠΑΟΚτσήδικης σταυροφορίας, συνέβησαν τόσα πολλά, τα οποία όποιος επιχειρήσει να τα ερμηνεύσει, κάτι θα του ξεφύγει… Κάτι θα ξεχάσει μέσα από τα δύο τελευταία χρόνια του «Δικεφάλου του Βορρά», δηλαδή από την αφετηρία της αποσύνθεσης μέχρι τις μέρες μας, με την ομάδα να πείθει ότι μπορεί –με την κατάλληλη διαχείριση– να ανταγωνιστεί τους πλουσιότερους και μόνιμα τροπαιούχους του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η μαγική λέξη «μπάτζετ» για τον ΠΑΟΚ και η διαφορά που εμφανώς σημειώνεται, έναντι των αντιστοίχων του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, ίσως και της ΑΕΚ, ενδεχομένως να ξεφτίζει μπροστά στην επιθυμία για την κατάκτηση ενός τίτλου. Μοιάζει με δαίμονα που τρώει χρόνια τις ψυχές των ΠΑΟΚτσήδων και μετά τον επαναπροσδιορισμό του ποδοσφαιρικού χάρτη ξύπνησε πιο δυνατός από κάθε άλλη φορά.

Το μπάτζετ των συμβολαίων για τους ποδοσφαιριστές που θα εργαστούν στον ΠΑΟΚ της επόμενης περιόδου υπολογίζεται ότι θα κυμανθεί στο επίπεδο των εισπράξεων από τα εισιτήρια διαρκείας. Εκτιμάται ότι περίπου οκτώ εκατομμύρια ευρώ θα εκταμιευθούν εφόσον η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ξεπουλήσει. Το πλαφόν για τα διαρκείας ορίστηκε στις 21 χιλιάδες εισιτήρια, αριθμός που κρίνεται ότι θα καλυφθεί, με δεδομένο ότι πέρυσι είχαν ξεπεράσει τις 19 χιλιάδες.

Βέβαια, το εντυπωσιακό για τον ΠΑΟΚ δεν είναι τόσο ο αριθμός των διαρκείας όσο οι εισπράξεις, οι οποίες θα διευκολύνουν τις επιλογές της διοίκησης για να δημιουργήσει ένα ακόμη πιο ανταγωνιστικό σύνολο. Είναι προφανές ότι μέσα από το τριετές πλάνο διοίκησης και Σάντος η τρίτη περίοδος της συνεργασίας τους δεν θα μπορούσε παρά να υπόσχεται κάτι ακόμα καλύτερο από τη δεύτερη θέση της κανονικής περιόδου και την τέταρτη στην τελική κατάταξη, αποκομίζοντας τη συμμετοχή στο Europa League. Είναι κάτι που περιμένουμε να οριοθετήσει η διοίκηση, όταν σε κάποιο σημείο της προετοιμασίας για την επόμενη περίοδο θα προβεί σε προγραμματικές δηλώσεις.

Το ελκυστικό της υπόθεσης έχει να κάνει με το αν τελικά θα γίνει λόγος για την κατάκτηση του πρωταθλήματος ή θα υπάρξουν υποσχέσεις για ένα ανταγωνιστικό σύνολο, κάτι που δεν καθορίζει συγκεκριμένο στόχο, αλλά πορεύεται με γνώμονα το «πάμε για ψηλά κι ό,τι καλύτερο προκύψει». Πριν απ' όλα αυτά θα έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφικές επιλογές και θα έχει σχηματιστεί η τελική μορφή της ομάδας, η οποία ήδη έχει αποκτήσει πέντε ποδοσφαιριστές και αναμένεται να αποκτήσει άλλους τόσους.

Από την άλλη, υπάρχει πάντα σύγκριση των μπάτζετ ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, η οποία δεν ευνοεί το πλάνο για την κατάκτηση ενός τίτλου. Αν θα μπορούσε να γίνει κάτι και να αλλάξουν οι ισορροπίες, ώστε ο φτωχός –πλην τίμιος– ΠΑΟΚ να αντιπαρέλθει όλων των δυσκολιών και να φτάσει στην κορυφή, αυτό έχει να κάνει με την απόλυτα επιτυχημένη διαχείριση του μικρότερου μπάτζετ.

Για τον ΠΑΟΚ της επόμενης σεζόν είναι εμφανές ότι υπάρχουν καλύτερες οικονομικές προοπτικές, είτε μέσα από τα διαρκείας είτε μέσα από τα χορηγικά προγράμματα, τα οποία ήδη ολοκληρώνονται στο μεγαλύτερό ποσοστό τους. Θα σας θυμίσουμε ότι τον Σεπτέμβριο του 2007, όταν ο Ζαγοράκης μιλούσε για τον κόσμο-επενδυτή, ο αντιπρόεδρος Ηλίας Βιολίδης από δίπλα του μετρούσε περίπου πέντε εκατομμύρια από χορηγίες και τηλεοπτικά. Από τότε μέχρι σήμερα η αύξηση είναι εντυπωσιακή και συνιστά βελτίωση στη λειτουργία της ομάδας. Επίσης, σχεδόν καθορίζει και το μέλλον της, μια και ένα μεγάλο μέρος των εσόδων θα το επενδύσουν στο αθλητικό κέντρο της Νέας Μεσήμβριας.

Αν υποθέσουμε ότι το πρόβλημα στη χωρά μας για να κατακτήσεις τον τίτλο δεν είναι το μπάτζετ, για τον ΠΑΟΚ υπάρχουν αρκετά από τα συστατικά ενός πρωταθλητή. Διαθέτει μια σίγουρη έδρα, πολύ κόσμο, διοικητική και οικονομική σταθερότητα. Οι ελλείψεις φαίνεται να έχουν εντοπιστεί σε κάθε επίπεδο (αγωνιστικό και οργανωτικό). Κάπως έτσι εξηγείται η προσθήκη του Βασίλη Γκαγκάτση. Πολλοί τη θεωρούν ως τη σημαντικότερη «μεταγραφή» για τον ΠΑΟΚ της επόμενης (και αρκετών ακόμη) περιόδου. Επιμένουν ότι θα καλύψει και θα ενισχύσει την ομάδα στα κέντρα των αποφάσεων και σε κάθε είδους πολύτιμες –για την πορεία της– σχέσεις.

Η εποχή του νέου ΠΑΟΚ, όπως ανέτειλε το καλοκαίρι του 2007, ξεκίνησε με δεδομένο την εντυπωσιακή συσπείρωση του κόσμου και παράλληλα δημιούργησε απαιτήσεις για κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έζησαν στα «πέτρινα» χρόνια της αγωνιστικής και οικονομικής απαξίωσης. Φαίνεται, πλέον, ότι τα περιθώρια για να περιμένουν το «παραπάνω» ή το καλύτερο δυνατόν στενεύουν και οι οπαδοί εμπιστεύονται τους καλύτερους για να πανηγυρίσουν τίτλους, νιώθοντας μάλιστα ότι έχουν ενεργή συμμετοχή.

Αρης: Δεύτερη αποτυχημένη απόπειρα

Η δεύτερη αποτυχημένη προσπάθεια του Αρη να επιστρέψει στην Ευρωλίγκα εξασθενεί την πίστη ενός κοινού το οποίο σίγουρα έχει ανανεωθεί από τις εποχές του Γκάλη και του Γιαννάκη και προσφάτως δημιούργησε την αίσθηση ότι… δεν μπορεί, αυτή τη φορά (δηλαδή, φέτος) θα τα καταφέρει η ομάδα τους. Μαζί εξασθενεί και η πίστη του μοναδικού ίσως ανθρώπου (Τζεβελέκης) που απέμεινε και στηρίζει την ΚΑΕ Αρης, κληρονομώντας την απαίτηση όλων να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στα μεγαθήρια, τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.

Επιβάλλεται να τους ακολουθεί, πράγμα το οποίο είναι άδικο για κάποιον που έχει μείνει μόνος του (ας μην εξετάσουμε τους λόγους), δεν λέγεται Γιαννακόπουλος ή Αγγελόπουλος και δείχνει αδυναμία να επαναπροσδιορίσει το μέλλον της ομάδας με επιτυχία. Η αδυναμία του έγκειται κυρίως στα οικονομικά μεγέθη και όχι τόσο στη διαχείριση του μπάτζετ. Εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, που ίσως θα μπορούσαν να προκύψουν καλύτερες επιλογές, θεωρούμε ότι δεν θα υπήρχαν καλύτεροι παίκτες μέσα στο οικονομικό πλαίσιο που ορίστηκε από το ξεκίνημα της περιόδου.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω (δυστυχώς) δεν θα μας απασχολούσαν αν το αποτέλεσμα ενός αγώνα (του πέμπτου με το Μαρούσι), έτσι όπως καθορίστηκε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα, ήταν το αντίθετο και πρόκρινε τον Αρη στην Ευρωλίγκα. Κι αυτό ίσως να γινόταν το μεγαλύτερο λάθος, διότι, όπως είναι σύνηθες, η επιτυχία θα βοηθούσε κάποιους να μαζέψουν τα σκουπίδια και να τα σπρώξουν κάτω από το χαλάκι…

Οι «κάποιοι» είναι οι υπεύθυνοι της αποτυχίας, και είναι γνωστοί. Παλιότερα πέτυχαν, τώρα αποτυγχάνουν κι αν τους αφορίσουμε, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να προτείνουμε κάποιους άλλους καλύτερους, ικανότερους, πλουσιότερους. Δεν έχουμε, όμως. Οχι ότι αυτό αναιρεί το δικαίωμα για κριτική.

Ο Τζεβελέκης έχει ευθύνες που υποσχέθηκε την Ευρωλίγκα. Ο Δαμιανίδης που εμπιστεύθηκε και επανέφερε τον Ματσόν. Ο Ματσόν που τα έχασε –όχι μόνο στο τελευταίο παιχνίδι– και χάθηκε η τρίτη θέση. Αυτοί είναι στην πρώτη γραμμή. Επαιξαν με λεπτές ισορροπίες, που η νίκη από την ήττα, η επιτυχία από την αποτυχία απέχουν ελάχιστα. Δεν είχαν τις δυνάμεις να μειώσουν τα περιθώρια αποτυχίας αυξάνοντας το μπάτζετ, επιλέγοντας καλύτερο προπονητή ή καλύτερους παίκτες, που είναι άλλωστε και το σημαντικότερο.

Μην απορείτε ακόμα και σήμερα, αρκετές μέρες μετά το τέλος της διαδικασίας των πλέι οφ, γιατί ο Αρης, παρά το πλεονέκτημα έδρας, έχασε την τρίτη θέση. Να απορούσατε αν τα κατάφερνε…