Το δράμα που ζει ο Ντιόγκο Σιστόν καταδεικνύει πόσο σκληρό μπορεί να γίνει το ποδόσφαιρο έξω από τις γραμμές. Ο βραχύσωμος Βραζιλιάνος μαθαίνει από το Διαδίκτυο ότι η αγαπημένη του φανέλα με το 11 δεν του ανήκει πια, αλλά αποτελεί ανάμνηση μιας εποχής που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό του. Ο βουβός του πόνος, η σιωπηρή του θλίψη δεν θα ακουστούν από τη μακρινή Βραζιλία. Και αν ακόμα προσπαθούσε, δεν θα τον άκουγε κανείς. Η μπάντα των οπαδών του Αρη θα σκεπάσει τις κραυγές απόγνωσης του λατρευτού μας Ντιόγκο προς τέρψη όσων πανηγυρίζουν ακόμα και σήμερα τη μεγάλη μεταγραφή του Λεάντρο Γκρασιάν.
Ετσι είναι και τι μπορείς να κάνεις; Ολα έχουν το κόστος τους. Ο Ντιόγκο δεν θα μάθει ποτέ γιατί του πήραν τη φανέλα με το 11 για να την παραδώσουν στον Λεάντρο. Δεν ενδιαφέρεται κανείς για την άποψη του... προκατόχου Σιστόν. Ολοι εμείς θα γράψουμε το τέλος της θητείας του στον Αρη και θα τον αποχαιρετήσουμε στον δρόμο του για την Κύπρο ή όπου αλλού καταλήξει η συμπαθητική αυτή ποδοσφαιρική φιγούρα.
Από την άλλη, το ποδοσφαιρικό μέγεθος του Λεάντρο Γκρασιάν (και ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει) είναι το τόσο μεγάλο, που δεν θα μας απασχολήσει κανένας Σιστόν, κανένας Ζεντίλ, ούτε καν ο Κόκε και η λιπομέτρησή του, για την οποία όλοι ελπίζουν ότι φέτος δεν θα προκαλέσει ίλιγγο στον διατροφολόγο της ομάδας.
Οι εικόνες της περασμένης περιόδου έσβησαν χάρη σε μια επιλογή της νέας διοίκησης του Αρη και αν κάποιοι κακεντρεχείς επιμείνουν, τότε θα πάρουν και... δεύτερη δόση, με την απόκτηση του Σεμπαστιάν Αμπρέου. Εκεί είναι που θα αποτρελαθούν τελείως.
Και ξέρετε κάτι... Επειδή, και εγώ και πολλοί ακόμα, την είχαμε στήσει στη γωνία και περιμέναμε τι θα γίνει με τις εξαγγελίες του Κόντη, τελικά συμπεραίνουμε ότι λίγα υποσχέθηκε και παραπάνω έπραξε. Α, το σωστό να λέγεται...
Μπορεί να είχε μιλήσει για πέντε μεταγραφές και να προέκυψε μόνον ο Αμπρέου, αλλά μας αποζημίωσε με τον Γκρασιάν.
Αυτή είναι η επιλογή που όχι απλώς τον έσωσε, τον αποθέωσε κιόλας. Μην ξεχνάμε πάντως ότι δεν είναι αυτός που πληρώνει. Αυτός δίνει τις κατευθύνσεις. Σπουδαία υπόθεση. Ωστόσο, για τις –μέχρι τώρα– εντυπωσιακές επιλογές και μερικές ακόμα που θα ακολουθήσουν, το οικονομικό είναι που μετρά και η διοίκηση Αθανασιάδη είναι που θα τις χρεωθεί και θα πρέπει να τις εξοφλήσει.
Και αν «χάθηκε» ο Βιτόλο, δεν πειράζει. Μπορούμε να πούμε ότι φταίει ο Λάμπρος που είχε ολιγωρήσει, αν και ήξερε ότι τον ήθελε ο ΠΑΟΚ και εκεί πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Κατά τ' άλλα, κύριοι, το ισοζύγιο είναι ήδη θετικό.