Πολλά πράγματα μπορούν να σου προκαλέσουν βαρεμάρα χωρίς καν να χρειαστεί να τα βιώσεις. Και μόνο η σκέψη ότι θα έπρεπε να παραβρεθείς σε κάποιες εκδηλώσεις σου δημιουργεί έναν κόμπο στο λαιμό. Κάτι τέτοιο έπαθα την ώρα που παρακολουθούσα ρεπορτάζ για τα εγκαίνια του πρώτου μουσείου Ελληνικού κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη. «Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο Θόδωρος Αγγελόπουλος» έλεγε ο δημοσιογράφος και η ατμόσφαιρα που έβγαινε από την τηλεόραση δεν ξέρω γιατί αλλά μου προκαλούσε αφόρητη μιζέρια.
Ίσως να έφταιγαν οι κατεψυγμένες γαρίδες που είχα φάει λίγο πριν, αλλά όλο αυτό το δυσκίνητο και χωρίς φαντασία σκηνικό με έκανε να θέλω να φάω τα πόδια μου. Άλλαξα κανάλι πριν να είναι πολύ αργά και έπεσα στα διαφημιστικά για την κάλυψη των εκλογών. Δυστυχώς κανένας δεν έχει καταλάβει το πόσο πολύ βαριέται ο κόσμος. Θα μου πείτε ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τα όσα παρακολουθούμε το έχουμε εμείς. Δίκιο θα έχετε. Αλλά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν περάσουν τουλάχιστον δύο με τρεις γενιές ακόμα και δεν αλλάξουν λίγο ακόμη τα μυαλά των ανθρώπων προκοπή δεν πρόκειται να δούμε. Και αυτό γιατί το μυαλό μας δεν ανοίγει. Σπάνια αγκαλιάζουμε νέα πράγματα και αισθανόμαστε ασφάλεια στις παλιές, γνωστές, σίγουρες (αλλά ταυτόχρονα τόσο παλαιολιθικές) συνταγές.
«Αγρότη έχεις ταλέντο». Ήμουν σίγουρος ότι αυτός ήταν ο τίτλος του νέου ριάλιτι του ALPHA. Έκανα όμως λάθος για πρώτη (καλά άντε δεύτερη) φορά στη ζωή μου. Γιατί όπως με ενημέρωσαν ο τίτλος ήταν «Αγρότης μόνος ψάχνει». Και ποια η διαφορά λοιπόν; Ίσως η λύτρωση να έρθει από την καταστροφή της τηλεόρασης. Και δεν μιλάω την καταστροφή της συσκευής, αλλά για την καταστροφή του «θεσμού» της τηλεόρασης.
«Ντριιιιιιν». Ο επίμονος ήχος του τηλεφώνου διέκοψε τον άσκοπο στοχασμό μου. «Κύριε Ράλλη έμαθα ότι κάνετε επαναστατικές σκέψεις» είπε μια ρομποτική φωνή από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. «Ναι η αλήθεια είναι ότι κάτι πέρασε από το μυαλό μου» απάντησα. «Θα ήθελα να σας προειδοποιήσω ότι τέτοιου τύπου απόψεις δεν είναι δυνατόν να εκφράζονται δημόσια» συνέχισε με τον ίδιο προστακτικό τόνο η ρομποτική φωνή. «Το κακό το πατσατσούφι μας κυνήγησε» ψιθύρισα… «Τι εννοείται;» ρώτησε με απορία η ρομποτική φωνή. «Το κακό το πατσατσούφι μας κυνήγησε… έχει ΝΥΧΑΡΕΣ»! Είχα βρει τον τρόπο για να μπερδέψω τη ρομποτική φωνή που αντιπροσώπευε ολόκληρη την νεοελληνική συντηρητική κοινωνία της χαλαρότητας. «Το νου σας κύριε Ράλλη. Το νου σας. Η κοινωνία μας δεν ανέχεται τους απροσάρμοστους. Αν ήμουν στην θέση σας θα πρόσεχα… θα πρόσεχα τις γιούκες…» είπε η ρομποτική φωνή. Η γραμμή έπεσε και άκουσα το χαρακτηριστικό ήχο…
Να προσέχω τις γιούκες… Τι να εννοούσε άραγε ο τηλεορασάκιας; Ήταν σίγουρο ότι κάποιοι είχαν ενοχληθεί. Αλλά δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα. Ήξερα ότι ο καλύτερος τρόπος αντεπίθεσης ήταν οι εκ πρώτης όψεως ασυναρτησίες. Τους αποσυντόνιζαν. Όταν έχεις μάθει μια ζωή να ακολουθείς τον δρόμο που χάραξαν άλλοι για σένα είναι πολύ δύσκολο να χαράξεις τον δικό σου. Απλά θα τον συνεχίσεις και θα δώσεις την σκυτάλη στον επόμενο. Από αυτή την άποψη είχα το πλεονέκτημα και το προβάδισμα σε κάθε μορφής επίθεση.
Έβαλα σε ένα ποτήρι ουίσκι με λίγο πάγο και κόκα-κόλα. Έκατσα στην πολυθρόνα μου και ήπια μια γουλιά. «Γραβατωμένοι δημοσιογράφοι μέσα στο κατακαλόκαιρο με άποψή για τα πάντα» μουρμούρισα την ώρα που σκεφτόμουνα την κάλυψη των εκλογών. «Δεν πάω καλύτερα να κάτσω μέσα σε ένα φούρνο. Το προτιμώ από το να δω εκλογές»….
«Ντριιιιιιιιν». Ο ήχος του τηλεφώνου διέκοψε για μια ακόμη φορά τον άσκοπο στοχασμό μου. «Πρόσεξε την επόμενη φορά που θα περάσεις τον δρόμο με τις γιούκες» είπε με σταθερό τόνο η ίδια ρομποτική φωνή και έκλεισε το ακουστικό.
Σηκώθηκα και πήγα προς το παράθυρο. Κοίταξα έξω και είδα τα σύννεφα να μαζευονται. Ένα ελαφρό αεράκι που φύσηξε δεν έκανε πιο δροσερή την ατμόσφαιρα, αντίθετα έφερε κι άλλη ζέστη. Έξω είχε αρχίσει να σουρουπώνει… Μια καμπάνα ακούστηκε από κάπου μακριά… «έχει ΝΥΧΑΡΕΣ» σκέφτηκα την ώρα που μπροστά από το σπίτι είδα να απλώνεται ένα μονοπάτι καλυμμένο με δέντρα και από τις δύο πλευρές. Κοίταξα λίγο καλύτερα. Δεν ήταν δέντρα. Ήταν γιούκες…
Συνεχίζεται...
*Η παραπάνω ιστορία είναι 100% αληθινή. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα πραγματικά γεγονότα που έχουν διαστρεβλωθεί εντελώς…
Προσευχές, μετάνοιες, λιτανείες και εξομολογήσεις στο: Deepthoughts2008@hotmail.com ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
