Αντέχουν οι γυναίκες;

Τη στιγμή που οι ρόλοι ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι διακριτοί σε αρκετούς τομείς της ζωής, τα ίδια πάνω–κάτω φαίνεται να ισχύουν και στο τένις. Οι διαφορές στον τρόπο και στη δυναμική του παιχνιδιού έχουν πάψει να είναι σημαντικές, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.

Τι βλέπουμε ακριβώς σ’ αυτό το Ρολάν Γκαρός; Μια δεκαεξάχρονη Γαλλίδα σερβικής καταγωγής, την Κριστίνα Μλαντένοβιτς, να σερβίρει με τη δύναμη του Ρότζερ Φέντερερ, φτάνοντας σε ταχύτητα τα 200 χιλιόμετρα την ώρα. Δύο Ρωσίδες, τη Σβετλάνα Κουζνέτσοβα και την Ντινάρα Σάφινα να χτυπούν τόσο δυνατά την μπάλα, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι μήπως έγινε λάθος και ονομάζονται Κουζνέτσοβ και Σάφιν αντίστοιχα, και μια Αυστραλέζα να θυμίζει στη δύναμη τη… Μαρτίνα Ναβρατίλοβα.

Με βάση αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα που πλανάται εδώ και αρκετό καιρό επανέρχεται στο προσκήνιο. Αλήθεια, θα άντεχε το γυναικείο τένις παιχνίδια που θα κρίνονται, όπως τα αντίστοιχα των Αντρών, στα τρία κι όχι στα δύο νικηφόρα σετ; Στον μαραθώνιο αλλάζουν τα χιλιόμετρα που τρέχουν τα δύο φύλα; Οχι. Στο τένις γιατί;

Για χρόνια το μεγάλο παράπονο των αθλητριών του τένις ήταν τα πολύ λιγότερα χρήματα που έπαιρναν σε σχέση με τους συναδέλφους τους στα μεγάλα τουρνουά του Γκραν Σλαμ. Υστερα από πολύχρονες προσπάθειες οι ισορροπίες αποκαταστάθηκαν και στις τσέπες των νικητών και των νικητριών μπαίνουν πια ακριβώς τα ίδια. Γιατί θα πρέπει να είναι πιο εύκολη η ζωή τους στα κορτ;

Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο διαχωρισμός γίνεται για λόγους σχεδιασμού των τουρνουά και εξοικονόμησης χρόνου. Αλλοι θεωρούν πως με τα μεγάλα rallies ανάμεσα σε κοπέλες που συνήθως παίζουν από την baseline, το θέαμα θα καταντούσε βαρετό. Οσον αφορά το τελευταίο, τα δεδομένα σίγουρα έχουν αλλάξει.

Το επικό ματς της Κουζνέτσοβα με τη Σερένα Γουίλιαμς στον προημιτελικό, το οποίο τελείωσε ύστερα από δύο ώρες και 45 λεπτά, σίγουρα θα μπορούσε να έχει συνέχεια. Δεν θα βρισκόταν κανείς που δεν θα ήθελε να παρακολουθήσει και λίγο παραπάνω. Το ίδιο ισχύει και για το… αντρικό παιχνίδι της Σαμάνθα Στόζαρ με την Κουζνέτσοβα στον ημιτελικό.

Σε επιστημονικό επίπεδο, σε πρόσφατη έρευνα επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Bath του Ηνωμένου Βασιλείου υπέβαλαν εθελοντές, άνδρες και γυναίκες, σε δοκιμασίες πόνου για να ελέγξουν το όριο πρώτης αίσθησης και αντοχής σ’ αυτόν. Οι εθελοντές έβαλαν το χέρι τους σε θερμό λουτρό 37 βαθμών Κελσίου για δύο λεπτά. Στη συνέχεια μετέφεραν το χέρι τους σε παγωμένο λουτρό νερού με θερμοκρασία σταθερή στους έναν με δύο βαθμούς Κελσίου. Οπως αποδείχθηκε, οι γυναίκες αντιλαμβάνονταν τελικά γρηγορότερα τον πόνο, αλλά και άντεχαν σε αυτόν πολύ λιγότερο από ό,τι οι άνδρες.

Το ζητούμενο το δικό μας, όμως, δεν είναι αν οι γυναίκες έχουν τα περιθώρια αντοχής, αλλά αν η επιμήκυνση των αγώνων τους θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο θέαμα. Με βάση τα όσα βλέπουμε στο Παρίσι, είναι ένα θέμα που δεν αποκλείεται να τεθεί σύντομα επί τάπητος…