Ο «Μανόλο» και η Ντομίνικα «Σουσέλ»

Μπήκα χθες στο σάιτ του ΝovaΣΠΟΡ FM για να μάθω τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση του Γρηγόρη Μάκου και δεν το μετάνιωσα. Ο τίτλος του άρθρου «Πανιώνιος: Σκληραίνει για Μάκο» με κόλασε. Κίνκι σκέψεις κυρίευσαν το μυαλό μου, αγαπητέ αναγνώστη. Αν είναι όσο επιμένει η ΑΕΚ για τον παίκτη τόσο να σκληραίνει ο Πανιώνιος, είθε ο «Δικέφαλος» να συνεχίσει το πρέσινγκ στον Μάκο όλο το καλοκαίρι. Ανάρπαστη θα γίνει η Πλατεία τον Δεκαπενταύγουστο.

Πριν προλάβω να κάνω ένα κρύο ντους για να συνέλθω, ο θεός του έρωτα συνέχισε να δοκιμάζει τις αντοχές μου. Το γουρλωμένο μάτι μου έπεσε σε ένα ακόμα ρεπορτάζ του www.sport-fm.gr, σχετικό με το τένις αυτή τη φορά: «Η Ντινάρα Σάφινα, Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, επικράτησε στον πρώτο ημιτελικό της Σλοβάκας Ντομίνικα Τσιμπούλκοβα». Mon Dieu, έχω συγκλονιστεί. Ο διάχυτος ερωτισμός που επικρατεί στο σάιτ με έχει συνεπάρει. Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν από «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας» μπαίνεις, Ρόκο Σιφρέντι βγαίνεις…

Την ίδια σκέψη κάναμε, dear, μην το αρνείσαι. Ξέρω ότι και συ φαντασιώθηκες τον Μανώλη Μαυρομάτη να περιγράφει αγώνα τένις της γλυκιάς Τσιμπούλκοβα και άρχισαν να τρέχουν τα σάλια σου. Μάζεψε τα σιρόπια, κεχαριτωμένε, και μην ελπίζεις. Ακόμα και αν ο Μεγαλοδύναμος μας έκανε το χατίρι, ο πολυαγαπημένος «Μανόλο» από σεβασμό στον τηλεθεατή θα άλλαζε το όνομα της Σλοβάκας. Δεν θα την έλεγε Τσιμπούλκοβα, δηλαδή, αλλά κάπως αλλιώς. «Σουσέλ», ίσως.

Σε όλη την ένδοξη καριέρα του ο Μανώλης μου το έκανε αυτό. Δεν θυμάσαι τα ωραία εκείνα χρόνια, όταν κατά τη διάρκεια των περιγραφών του αποκαλούσε τον Καπούτσο «Καπούσο» και τον Μουνίτις «Μουνάιτις» για να μη σοκαριστούν οι τηλεθεατές; Σε αντίθεση με τον «Μανόλο», ο πιο μπρουτάλ Μεγαλέξανδρος Θεοφιλόπουλος θα του έδινε να καταλάβει. Αν αναλάμβανε αυτός να περιγράψει αγώνα της Τσιμπούλκοβα, θα μπέρδευε τόσο πολύ το όνομά της, ώστε πριν από το τέλος του πρώτου σετ η μετάδοση θα είχε διακοπεί. Θα είχε επέμβει το ΕΣΡ για να μην ακούγονται κακές λέξεις στον αέρα και κολάζονται τα μικρά παιδάκια...

Το αγαπημένο θέμα μικρών και μεγάλων, η διαιτησία, είναι και πάλι στην επικαιρότητα, πιστέ μου αναγνώστη. Ολα αυτά τα κωμικοτραγικά τα οποία συμβαίνουν τελευταία ανάγκασαν τον Γιώργο Κασναφέρη να σπάσει τη σιωπή του και να πάρει θέση. Το πουλέν μου, ο Θέμης Σινάνογλου, είχε τη χαρά και την τιμή να φιλοξενήσει στη στήλη του στο «Φως» τις απόψεις του βετεράνου διαιτητή.

Ο Θέμης μου αφήνει τους προλόγους και ξεκινά τη συνέντευξη παίζοντας φουλ επίθεση. Ρωτάει τον «Κάσνα» ποια είναι η γνώμη του για τις αλλαγές στον χώρο της διαιτησίας. Ο Γιώργος δεν φαίνεται να πετάει και τη σκούφια του. Είναι επιφυλακτικό το αγόρι μου: «Θέλει χρόνο για να δούμε πόσο θα λειτουργήσει ή όχι το νέο μοντέλο… Δεν ξέρω ποιο θα είναι το εγχείρημα, ποιοι θα το πλαισιώσουν. Δεν είμαι ούτε αρνητικός, ούτε μπορώ να πω ότι πετάω από τη χαρά μου. Το θέμα είναι να ξεκαθαρίσουν οι αρμοδιότητες, πώς θα αξιοποιηθούν οι άνθρωποι που υπήρχαν σε κάποιους τοπικούς συνδέσμους, που όλα αυτά τα χρόνια έπλαθαν και παρήγαγαν διαιτητές».

Η αλήθεια είναι ότι τέτοια ταλέντα δεν πρέπει να χαθούν. Θα προτείνω στον Πιλάβιο να τους μαζέψει έναν προς έναν από τους τοπικούς συνδέσμους και να τους αξιοποιήσει, αναθέτοντάς τους μια αποστολή, η οποία θα λύσει ένα μεγάλο μυστήριο που ταλανίζει την ανθρωπότητα. Τόσα χρόνια με το πλάσιμο ασχολούνταν, άρα είναι οι πλέον κατάλληλοι για να μας απαντήσουν στο ερώτημα: τι εννοούσε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με τον στίχο: «Είναι δειλός του Σαββάτου ο πυλός»; Τριάντα πέντε μάστοροι κι εξήντα στιχουργοί προσπαθούν να εξιχνιάσουν το μυστήριο, όμως δεν γίνεται τίποτα. Αν ούτε και αυτοί τα καταφέρουν, δεν θα αντέξω. Θα αναγκαστώ να υποχρεωθώ στον Λευτέρη Μούφτογλου…

Στη συνέχεια της συνέντευξης ο Κασναφέρης καταθέτει μια ρηξικέλευθη πρόταση: «Θα ήθελα κάθε αρχιδιαιτητής ή διευθυντής στην ΚΕΔ που θα επιλεγεί, να περνάει από μια συνέντευξη, να εκθέτει το πρόγραμμά του, τις ιδέες του και όχι να επιλέγεται από το κάθε προεδρείο της ΕΠΟ χωρίς να ξέρουμε τι πρεσβεύει, τι θέλει να κάνει ο κάθε Βασάρας, ο κάθε Κασναφέρης, ο κάθε Μποροβήλος».

Βέβαια, ακόμα καλύτερο θα ήταν να υπάρχουν τρεις τέσσερις υποψήφιοι για τη θέση του αρχιδιαιτητή, ο Βαρούχας, ο Κασναφέρης, ο Βασάρας και ο «Catman», για παράδειγμα, και να βαδίζουν στα πρότυπα των πολιτικών αρχηγών. Να βγάζουν φυλλάδια με το πρόγραμμά τους, να κάνουν ανοιχτές συγκεντρώσεις (δες στο σκίτσο τον Γιώργο μου να ανάψεις), όπου θα παρουσιάζουν στον κόσμο τις προτάσεις τους, να δίνουν συνεντεύξεις στον Πρετεντέρη και τον Χατζηνικολάου και όλα τα συναφή.

Στο τέλος της καμπάνιας ο Βασίλης μου, με την ιδιότητα του επίτιμου πρόεδρου της ΕΠΟ, θα διαλέγει τον αρχιδιαιτητή της καρδιάς του και θα είναι όλοι ευτυχισμένοι. Να δω ποιος θα χει τα κότσια να του κουνηθεί μετά. Δεν το 'χει σε πολύ ο ζυμαρούλης μου να τον συμπεριλάβει στα ανταλλάγματα για τον Κουτσιανικούλη και να τον στείλει να κάνει τη Μαίρη την Παναγιωταρά στα αποδυτήρια του Εργοτέλη…

Ο Κασναφέρης κλείνει με μια σημαντική διαπίστωση: «Το ότι ήταν κάποιος καλός διαιτητής, δεν σημαίνει ότι μπορεί να είναι και καλός διοικητικός παράγοντας. Μπορεί να είσαι ο καλύτερος διαιτητής και να μην κάνεις για διοικητής. Οπως μπορεί να είσαι καλός ποδοσφαιριστής και να μην κάνεις για προπονητής. Το έχουμε δει επανειλημμένως να γίνεται».

Πόσο δίκιο έχει το αγόρι μου... Αλλωστε αν ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει κάποιος αρχιδιαιτητής, να υπήρξε καλός και ως διαιτητής, τότε τα ηνία της ΚΕΔ θα αναλάμβανε ο Κολίνα. Τα δικά μας «μπουμπούκια» (με δικαστική εντολή) δεν θα μπορούσαν ούτε να πλησιάσουν τα γραφεία της ΚΕΔ σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων…