Amigos para siempre

Οταν πριν από μερικά χρόνια οι φίλοι του Παναθηναϊκού ύψωσαν στις εξέδρες της Λεωφόρου το πανό που έγραφε «Amigos Para Siempre» («Φίλοι για Πάντα» -και δεν αποθέωναν το συμπαθές γκρουπ), στο περίφημο 2-2 που σήμανε την πρόκριση και των δύο ομάδων και σημαδεύτηκε από το πρώτο γκολ του Πορτίγιο με σουτάρα έξω απ’ την περιοχή, κανείς δεν φανταζόταν ότι το 2009 η μισή Ρεάλ Μαδρίτης θα παρακαλούσε να έρθει στην Παιανία. Κοπιάστε, θα σας υποδεχτούμε με αγάπη:

Γέρζι Ντούντεκ

Ποιος Αντούχαρ και πράσινα άλογα; Ο ήρωας της Κωνσταντινούπολης, ο «αειθαλής» Πολωνός, ο Κέρβερος, ο αδικημένος να ζει στη σκιά του άμπαλου Κασίγιας θα είναι ο ιδανικός παρτενέρ του Γκαλίνοβιτς. Και θα λάμψει στα παιχνίδια Κυπέλλου με Ατσαλένιο και Αναγέννηση Καρδίτσας.

Τον θέλουμε: όπως το χωράφι τη βροχούλα.

Μίτσελ Σαλγκάδο

Είναι πρώην ποδοσφαιριστής εδώ και τρία χρόνια, αλλά δεν του το έχουμε πει για να μη τον στενοχωρήσουμε. Κατάφερε πριν από ενάμιση χρόνο να είναι ο μόνος αμυντικός παγκοσμίως τον οποίο πέρασε σε σπριντ ο 35χρονος (τότε) Τζόρτζεβιτς στο «Μπερναμπέου» και έβγαλε την μπαλιά στον Γκαλέτι που σκόραρε. Τον λατρεύουμε ωστόσο για το μαλλί του, για την παθιασμένη ματιά του, για το γεγονός ότι είναι ο «Μπρέσκα των πλουσίων». Ατραξιόν χωρίς ταίρι.

Τον θέλουμε: όπως ο φαντάρος την άδεια έπειτα από άσκηση «Παρμενίων» διάρκειας ενός μήνα.

Κριστόφ Μετζέλντερ

Πιο «σάπιος» κι από μήλο που έχεις ξεχάσει έξι μήνες στο μπαλκόνι. Είναι ωστόσο τίμιος, διότι και Γερμανός είναι και το μικρό του όνομα είναι Κριστόφ κι αυτό για τον Παναθηναϊκό λέει πάρα πολλά. Θα παίξει καμιά 15αριά παιχνίδια, θα τραυματιστεί για κανένα τρίμηνο, θα κάνει ωραίες δηλώσεις για το πόσο θα τον βοηθήσει η παρουσία του στην ομάδα να ξαναπάρει τη θέση του βασικού στην εθνική (την οποία δεν είχε ποτέ) και το καλοκαίρι θα ψάχνουμε άλλο κορόιδο να τον φορτώσουμε.

Τον θέλουμε: διότι βαθιά μέσα μας θα θυμόμαστε τον Μάρκους Μινχ. Και τον Σάσα Χούπμαν.

Ρόιστον Ντρέντε

Είναι Ολλανδός και κατάγεται από το Σουρινάμ. Μας θυμίζει κάποιον δικό μας άνθρωπο; Σαν ανιψιός του Τεν Κάτε ακούγεται! Επιπλέον, είναι στα 23 του, μπακ-χαφ, μοιάζει με τον Ντάβιτς και έχει μια σύντροφο που κάνει τα δορυφορικά πιάτα να στρέφονται μόνα τους προς τα Πυρηναία Ορη. Φέρτε τον και θα πέσουν τα τσιμέντα του «Ελ. Βενιζέλος».

Τον θέλουμε: περισσότερο κι απ' ό,τι θέλει πίσω ο Μπραντ την Τζένιφερ.

Χαβιέ Σαβιόλα

Ξανά; Ξανά και ξανά, δεν κατάλαβα δηλαδή, έχουμε κάτι με τα ξαναζεσταμένα φαγητά; Εστω και τρία χρόνια μετά, ήρθε η ώρα να παραδεχτεί το λάθος που έκανε τότε, να ζητήσει συγγνώμη και να έρθει σεμνά και ταπεινά στην πραγματική ομάδα της καρδιάς του. Μπορεί να νομίζετε ότι δεν πληροί τις προδιαγραφές επιθετικού που έχουμε ορίσει (ψηλός, σωματώδης, φορ περιοχής), αλλά τι διάολο; Δεν θα έχει ψηλώσει μέσα σε τρία χρόνια; Δεν θα έχει βάλει κιλά; Δεν θα είναι στον όγκο πια;

Τον θέλουμε: να έρχεται γονατιστός και να έχει προλάβει να φορέσει το κασκόλ της Πανάθας πριν του το φορέσουμε εμείς.

Γκάμπριελ Χάιντσε

Στην Ισπανία τον φωνάζουν «Ηλία Κώτσιο των Λάτιν» και όχι άδικα: αριστεροπόδαρος σέντερ μπακ που παίζει με τεράστια ευχέρεια και αριστερό μπακ. Κάτι σαν τον Βαβρζίνιακ θα έλεγα εγώ, μείον τα λιποδιαλυτικά, συν τη χαίτη. Ο Γκάμπι είναι τριαντάρης, αλανιάρης, βαράει μόνο όταν πρέπει (δηλαδή σχεδόν πάντα) και δεν μασάει ούτε απέναντι σε ψηλότερους επιθετικούς (λόγω αγκώνων) ούτε απέναντι σε κοντούς και γρήγορους (λόγω καρωτίδειων τάκλιν). Μπορεί να έπαιζε στη Μάντσεστερ, να τον ήθελε ο Μπενίτεθ στη Λίβερπουλ, να πήγε στη Ρεάλ, αλλά τι έχει να ζηλέψει ο Παναθηναϊκός απ' όλες αυτές τις ομάδες;

Τον θέλουμε: όσο η Ρεάλ τον Κακά, όσο ο Κριστιάνο τον καθρέφτη του, όσο ο Μουρίνιο τον Καρβάλιο.