Κλισέ της Ε.Ε., σαν κάλπικα νομίσματα…

Ευρωεκλογές διεξάγονται, αλλά για τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση συζητάμε λιγότερο και απ' όσο κουβεντιάζουν για τον Μπαχ οι οπαδοί των Slayer. Ας επιδοθούμε τουλάχιστον σε ασκήσεις μνήμης υπό τον τίτλο: «Θυμάστε εκείνο το ευρωπαϊκό κλισέ, με το οποίο μας είχαν πρήξει αυτιά και συκώτια; Τι απέγινε;». Επειδή ο σχετικός κατάλογος είναι μακροσκελής, σήμερα περιοριζόμαστε στην ειδική κατηγορία που κινείται πέριξ των νομισματικών θεμάτων.

«Με τη νομισματική ένωση (ΟΝΕ) ανοίγει ο δρόμος για τη σύγκλιση μισθών στην Ευρώπη». Θυμάστε; Αυτή η υπόσχεση είχε γίνει μόδα στην Ελλάδα και τις λοιπές χώρες, των οποίων οι κοινωνίες βιώνουν εισοδηματική υστέρηση έναντι του δυτικοευρωπαϊκού μέσου όρου. Σύμφωνοι, όποιος πίστευε τέτοια αρλούμπα μάλλον χρειαζόταν σύγκλιση με κάποιο ίδρυμα ανιάτων αφελών. Από πότε, όμως, ένα συγκεκριμένο ψέμα καθαγιάζεται αν χρειάζεται μπόλικη κουταμάρα για να γίνει πιστευτό; Το αντίστοιχο μύθευμα στις αναπτυγμένες χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά ήταν πως «με την ΟΝΕ θα έπεφταν οι τιμές των τροφίμων»! Ε, να που είχαμε μια σύγκλιση: αμφότερα τα «θα» αποδείχτηκαν μπούρδες.

Περισσότερο σοβαρό ηχούσε το άλλο κλισέ: «αν βρίσκεσαι στον πυρήνα της νομισματικής ένωσης αντιμετωπίζεις καλύτερα οικονομικές κρίσεις και αναταράξεις». Μπα; Τότε γιατί η Δανία, η Νορβηγία και η Σουηδία που συμμετέχουν μεν στην Ε.Ε. των «27», αλλά όχι και στην ευρωζώνη των «16», στην παρούσα κρίση αποδεικνύονται πολύ ανθεκτικότερες των περισσότερων κρατών–μελών της ευρωζώνης; «Διότι διέθεταν ήδη ισχυρές οικονομίες», θα πει κάποιος. Και δεν διέθεταν η Γερμανία και η Γαλλία που αντιμετωπίζουν τώρα πολύ χειρότερα ζόρια; Μία από τις ανθεκτικότερες ασπίδες που διαθέτουν σήμερα οι τρεις προαναφερθείσες χώρες αφορά το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα: επειδή δεν ανήκουν στην ευρωζώνη, απηλλάγησαν από την υποχρέωση να το δομήσουν βάσει των νεοφιλελεύθερων δογμάτων που υιοθέτησε η Ε.Ε. Ο νοών νοείτω.

Μιλώντας για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, σκοντάφτουμε και σε ένα φρέσκο κλισέ που αφορά τούτη την κρίση. «Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) φρόντισε να θωρακίσει τα κράτη-μέλη, χρηματοδοτώντας με ευνοϊκούς όρους». Το άκουγες, δάκρυζες από συγκίνηση και όταν σκούπιζες τα μάτια σου, έβλεπες ότι η «θωράκιση» μεθοδευόταν ως κερδοσκοπία των εμπορικών τραπεζών. Αυτές, σε ρόλο μεσάζοντα, πρώτα δανείζονταν από την ΕΚΤ με χαμηλά επιτόκια προσφέροντας κρατικά ομόλογα ως εχέγγυα και κατόπιν πουλούσαν το χρήμα στο δημόσιο με τοκογλυφικούς όρους. Σατανικά απλό και βολικό...

ΥΓ.: Από βδομάδα, έστω και κατόπιν (εκλογικής) εορτής, άλλα ευρωπαϊκά κλισέ: η «κοινοτική αλληλεγγύη» που ακόμα αναζητείται στην Αν. Ευρώπη, η «δημοκρατική λειτουργία» που σε υποχρεώνει να ξαναψηφίσεις αν απορρίψεις σε δημοψήφισμα κάποια Συνθήκη της Ε.Ε., ορισμένες... τεθλασμένες διαδρομές των κοινοτικών κονδυλίων και άλλα τινά.