Φίλε, έφυγε ο Νίλσον…

Eξακολουθώ να κάνω γιόγκα, αγαπητέ αναγνώστη, για να ξεπεράσω το χθεσινό σοκ. Ημουν απ' τον ύπνο ακόμα όταν το μάτι μου έπεσε στην τελευταία γραμμή του άρθρου του γλυκού Μένιου Σακελλαρόπουλου και πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη (συνηθίζω τη στήλη του Μένιου μου να τη διαβάζω από το τέλος προς την αρχή, για να ξέρω πώς ολοκληρώνεται η ιστορία και να μη με τρώει το άγχος όσο η υπόθεση περιπλέκεται). Ο επίλογος του Σακελλαρόπουλου ήταν ανατριχιαστικός: «Καλό ταξίδι, Μάικ», έγραψε. Πάγωσα. Υπέθεσα ότι κάποιον κλαίγαμε και προετοιμάστηκα ψυχολογικά για τα χειρότερα…

Λίγο πιο πάνω ο Μένιος μου με τρόμαξε ακόμα περισσότερο: «Μπορεί ο κόσμος να μην τον θυμάται για τις κούρσες και τις διεισδύσεις του ύστερα από χρόνια, αλλά όλοι θα θυμούνται τη συνέπεια με την οποία υπηρέτησε τον σύλλογο». Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν αιώνες, dear. Μέχρι να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του ο Μένιος, η θεία Λουκρητία είχε ήδη αρχίσει να βράζει κόλλυβα, ενώ έβγαλε και τις μαύρες πλερέζες, διά παν ενδεχόμενο. Νόμιζε ότι ο καλός μου έγραφε επικήδειο και από γραμμή σε γραμμή θα μας αποκάλυπτε ποιο Μάικ μοιρολογούμε…

Ευτυχώς, επρόκειτο για παρεξήγηση. Ανεβαίνοντας δύο παραγράφους πιο πάνω κατάλαβα ότι ο Μένιος απλώς αποχαιρετούσε τον Μίκαελ Νίλσον, ο οποίος φεύγει από τον Παναθηναϊκό: «Εκείνο το πρωινό της 8ης Απριλίου, δέκα μέρες πριν από το Πάσχα, έγινε γνωστό εντελώς τυχαία ότι ο Μίκαελ Νίλσον δεν θα συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, αφού υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την Μπρόντμπι».

Κάτι μου λέει ότι και οι πολυμετοχίτες εντελώς τυχαία το έμαθαν. Φαντάσου, λοιπόν, πόσο πολύ καίγονταν να τον κρατήσουν στην ομάδα και πόσο πολύ ασχολήθηκαν με την υπόθεσή του. Καλό, χρυσό παιδί ο Μίκαελ, μπορεί να είναι ο γαμπρός που όλοι οι άνδρες θα ήθελαν για την αδερφή τους ή την ερωμένη τους, όμως στο γήπεδο χωρίς μεγεθυντικό φακό δεν τον έπιανε το μάτι σου. Δεν θα με εξέπληττε αν μάθαινα ότι ο Πατέρας δεν είχε συγκρατήσει καν το όνομά του και το πληροφορήθηκε ρωτώντας τον Αντωνίου ποιος είναι αυτός ο λυγερόκορμος απ' τα δεξιά και αν είναι η απαλλαγή του Μουν…

Στην Μπρόντμπι, αντίθετα, όπως γράφει ο Σακελλαρόπουλος, τον υποδέχτηκαν μετά βαΐων και κλάδων: «Μάλιστα, υπήρχε και μια εξαιρετικά ενθουσιώδης δήλωση του αθλητικού διευθυντή του συλλόγου, του Αντρες Μπιέρεγκαρντ. Το ίδιο ενθουσιώδης ήταν και ο προπονητής της Μπρόντμπι, Κεντ Νίλσεν». Το 'χει αυτό το καλό ο αγαπημένος μου. Μέχρι να πάρει φανέλα, παπούτσια και επικαλαμίδες και να μπει στον αγωνιστικό χώρο για να παίξει ενθουσιάζει τα πλήθη. Μετά ο ενθουσιασμός φεύγει, ο αληθινός Μίκαελ έρχεται…

Είναι όπως τα ραντεβού στα τυφλά, λατρεμένε. Ωσπου να συναντήσεις την 20χρονη Βανέσα την οποία γνώρισες στο facebook και να καταλάβεις ότι το κράμα Τζολί-Σκλεναρίκοβα της φωτογραφίας είναι τελικά η σωσίας της Ροζάν Μπαρ, κανείς δεν σου απαγορεύει να ονειρεύεσαι…

Συνεχίζει ο Μένιος μου: «Εντάξει, είπαμε. Δεν έγινε σύνθημα, ούτε καν αφίσα, δεν πουλήθηκαν φανέλες του, αλλά αυτό δεν τον κάνει λιγότερο σημαντικό. Από το καλοκαίρι του 2005, όταν ο Παναθηναϊκός τον απέκτησε από τη Σαουθάμπντον, όχι μόνο δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα, αλλά ήταν πάντα σταθερός και θετικός». Οντως σου έδινε την εντύπωση ο γοητευτικός Σουηδός ότι αν τον πέρναγες από τεστ υπερκοπώσεως μετά το τέλος κάθε παιχνιδιού, πάντα θετικός θα έβγαινε…

Ο Μένιος μου, πάντως, είναι λίγο υπερβολικός. Εγώ ξέρω ότι οι φίλες της θείας Λουκρητίας στο τελευταίο παιχνίδι του Μίκαελ με το τριφύλλι στο στήθος σαν τρελές έκαναν, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, για να πάρουν τη φανέλα του (η θεία τούς είχε πει ότι είναι ο Ντάνιελ Κρεγκ με νέο κούρεμα και εκείνες το πίστεψαν). Δέκα μπουτίκ είχαν ψάξει προηγουμένως για να βρουν μία φανέλα με το όνομά του, όμως δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Θα τις είχε σηκώσει όλες ο Γιάσμινκο…

Αλλάζω θέμα, πιστέ μου αναγνώστη, και πετάγομαι μέχρι την «Ωρα των Σπορ», διότι υπάρχει λόγος σοβαρός. Ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος έχει ανάψει. Ο Μίλτος μου σχολιάζει στη στήλη του όσα είπαν ο Θανόπουλος και ο Νοτιάς στη συνέντευξη Τύπου της Τρίτης και ξαφνικά θυμάται το Χρηματιστήριο: «Δηλαδή τόσο εγώ όσο και οι χιλιάδες συνάνθρωποί μου που επενδύσαμε στο Χρηματιστήριο το 1999, από αγάπη για το Χρηματιστήριο το κάναμε ή επενδύοντας προσδοκούσαμε κέρδη;».

Μην μπερδεύεσαι, κεχαριτωμένε, προσπάθησε να ανακαλύψεις τον συμβολισμό που κρύβεται στο παράδειγμα του Μίλτου. Ο ακριβός μου εννοεί ότι εκείνοι που επένδυσαν τις οικονομίες τους στο Χρηματιστήριο το 1999 είναι σαν τους μετόχους της ΑΕΚ. Αμφότεροι έμειναν με τη χαρά του ταξιδιού, προσπερνώντας το αβέβαιο του προορισμού…

Δίνω και πάλι τον λόγο στον Παναγιωτόπουλο, γιατί φτάσαμε στο ζουμί της υπόθεσης: «Επενδύοντας οι παράγοντες το έκαναν αποκλειστικά και μόνο από αγάπη ή το αντιμετώπισαν και ως μπίζνα, αναλαμβάνοντας το ρίσκο που έχουν ανάλογες επενδύσεις; Εγώ, που έχασα στο Χρηματιστήριο κάποια σημαντικά για το φτωχό μου βαλάντιο ποσά, τι θα πρέπει να τραγουδάω;».

Μικρή παύση για να εξετάσουμε τις επιλογές που έχει ο Μίλτος μου. Για την περίπτωσή του τα ιδανικά τραγούδια θα ήταν τα εξής: α) «Σ' τα 'δωσα όλα κι έμεινα στον άσο», β) «Χαρμάνης κι άφραγκος μεσάνυχτα Αθήνα», γ) «Τα λεφτά, τα λεφτά, τα εκατομμύρια, τα λεφτά, τα λεφτά, τα μπικικίνια». Τα συγκεκριμένα τραγούδια σίγουρα θα έρχονταν στο μυαλό ενός κοινού θνητού, όχι όμως και σε εκείνο του Μίλτου μου. Ο γλυκός μου θα επέλεγε για την περίσταση, όπως μας ενημερώνει σχετικά, το «Ηρεμα, ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης». Πεθαίνω…

Κατ' αρχάς θέλω να του σφίξω με πάθος το χέρι, διότι θυμάται ακόμα ένα τραγούδι το οποίο ακόμα και οι Ζιγκ Ζαγκ, έπειτα από τόσα χρόνια, μπορεί να έχουν ξεχάσει ότι το ερμήνευσαν πρώτοι. Ομολογώ επίσης ότι όσο κι αν προσπάθησα να συγκρατηθώ, δεν άντεξα, ενέδωσα στον πειρασμό. Φαντάστηκα τον Μίλτο με μια ντουντούκα στο χέρι έξω από τη Σοφοκλέους να φωνάζει «ήρεμα, ήρεμα, δεν είμαι τρομοκράτης, ήρεμα, ήρεμα, είμαι το θύμα μιας αγάπης», θέλοντας να διαμαρτυρηθεί με αυτόν τον τρόπο για τα χρήματα που έχασε στο Χρηματιστήριο, και κόντεψα να λιποθυμήσω απ' τη συγκίνηση. Μίλτο, ποτέ δεν είναι αργά. Αν βγεις στην εκπομπή σου σήμερα και το τραγουδήσεις για να πάρουμε μια ιδέα, θα σου είμαστε υπόχρεοι για το υπόλοιπο της ζωής μας…

Σεντρίκ Καντερές

Πρόκειται για τον αριστεροπόδαρο χαρισματικό μετεωρολόγο που θα διώξει μια για πάντα τα χαμηλά βαρομετρικά από την άμυνα της Πανάθας. Για χάρη του, δε, θα εκδίδεται έκτακτο δελτίο θυέλλης κάθε φορά που θα προωθείται στην αντίπαλη περιοχή (στην αναβροχιά παίζει και ως κρυφός φορ). Καλορίζικος…