Οταν ο Παναθηναϊκός έσπασε την έδρα του Ολυμπιακού, οι περισσότεροι έλεγαν ότι ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Το γιατί είχαν δίκιο όλοι αυτοί αποδείχθηκε (και) χθες. Οι Πειραιώτες, σε αντίθεση με τους πρωταθλητές, δεν είχαν τον τρόπο να κυριαρχήσουν. Δεν το έκαναν ούτε στη μεγαλύτερη ευκαιρία που τους δόθηκε.
Αντί να αρχίσουν να γράφουν τον «επίλογο» του ματς με βάση το 7-0 της τρίτης περιόδου, είδαν τον Παναθηναϊκό (μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το ρήμα επέτρεψαν) να απαντά με ένα δικό του 11-0 και να τους ρίχνει στο καναβάτσο. Και αν στο μυαλό πολλών έρθει το επιχείρημα της... αβάντας, ας θυμηθούν και το 29-20 του ΣΕΦ στο πρώτο ματς, που γύρισε με συνοπτικές διαδικασίες. Μοιάζει ο Παναθηναϊκός ομάδα απέναντι στην οποία δεν μπορεί κάποιος να βρει απάντηση.
Αυτό ισχύει σίγουρα όταν απέναντί του είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Εξω ο Πέκοβιτς με τέσσερα φάουλ από το δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά για να σκοράρει κάποιος ψηλός των Πειραιωτών έπρεπε να φτάσουμε κοντά στο φινάλε και στις επιθετικές απόπειρες του Ερτσεγκ. Τότε το ματς είχε κριθεί... Με τον Βούισιτς να θυμίζει παλαίμαχο παίκτη, τον Τεόντοσιτς τις περισσότερες φορές «θολωμένο» και τον Μπουρούση «εκτός ματς», όπως και στα δύο προηγούμενα, αλήθεια τι θα μπορούσε να κάνει ο Γιαννάκης;
Η απάντηση δόθηκε από τον τρόπο με τον οποίο επηρέασε το παιχνίδι όσο έπαιξε ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης. Δεν σκόραρε, δεν πήρε πολλές φορές την μπάλα στη ρακέτα, αλλά... Με αυτόν στην πεντάδα έκλεισαν όλοι οι διάδρομοι του Παναθηναϊκού προς το καλάθι. Αυτός έκανε και τη μεγάλη φθορά στον «πράσινο» σέντερ-μπετονιέρα. Χθες ο Σοφοκλής δεν μπορούσε να παίξει περισσότερο, σίγουρα όμως απέδειξε πως του άξιζαν περισσότερα λεπτά συμμετοχής στα προηγούμενα ματς. Δείτε τι έκανε απέναντι ο Ομπράντοβιτς.
Ενα λιγότερο επιδραστικό παίκτη τον έκανε όχι μόνο χρήσιμο γρανάζι της μηχανής του, όχι μόνο τον στήριξε όταν έβλεπε τα σουτ του να χτυπούν στο σίδερο μέχρι τον Δεκέμβρη, αλλά τον βοήθησε να μετατραπεί σε πολυτιμότερο παίκτη των τελικών. Ο Ντρου με τη σειρά του τον βοήθησε να κατακτήσει άλλο ένα τρόπαιο...