Πριν από μερικές μέρες έγραφα ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να λέει πως δεν ενδιαφέρθηκε για την απόκτηση του Βασίλη Κουτσιανικούλη. Ρώτησε, του είπαν την τιμή, τα βρήκε πολλά, δεν ήθελε, δεν μπορούσε να τα δώσει και δεν μπήκε σε διαπραγματεύσεις. Αν δεν ενδιαφέρεσαι για τον παίκτη, επειδή δεν τον εκτιμάς δεν μπαίνεις στον κόπο να ρωτήσεις πόσο κάνει.
Αντίστοιχα με τον Γρηγόρη Μάκο, η ΑΕΚ έμαθε για το συμβόλαιο, ενδιαφέρθηκε, έκανε μία πρόταση στον Πανιώνιο και όταν άκουσε για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού έκανε πίσω και τώρα περιμένει. Επίσης, έχει δικαίωμα να λέει ότι δεν μπαίνει σε πλειστηριασμό για τον Μάκο. Ομως το θέμα δεν είναι αν το κάνει, αλλά αν μπορεί να το κάνει. Επίσης, πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα που το να λέει μια διοίκηση ότι δεν μπαίνει σε πλειστηριασμό θεωρείται δύναμη. Νομίζω ότι η νοοτροπία έχει ξεκινήσει από την εποχή του Γιώργου Βαρδινογιάννη, όταν μια ομάδα ζήταγε παραπάνω απ' όσα ήθελε να δώσει ο καπετάνιος.
Γεγονός που συνέβαινε σχεδόν πάντα. Με το που ακούγανε τα καβούρια τη λέξη «λεφτά» αγριεύανε στην τσέπη του καπετάνιου και για να μην του φάνε το χέρι γινόταν η κλασική δήλωση: «Ο Παναθηναϊκός δεν μπαίνει σε πλειστηριασμούς». Η φράση σήμαινε ότι «ο Παναθηναϊκός είναι πολύ μεγάλη ομάδα για να μπει στη λογική ότι ένας παίκτης θα τον σνομπάρει επειδή μια άλλη ομάδα δίνει περισσότερο χρήμα», αλλά με τον καιρό τα βαθύτερα νοήματα ξεχάστηκαν και έμεινε μόνο η φόρμα.
«Ο Δομοκός δεν μπαίνει σε πλειστηριασμούς». Ο οπαδός, όμως, θα έπρεπε να εκτιμά τη διοίκηση που μπαίνει σε πλειστηριασμούς. Αυτούς που λένε: «Τόσα δίνουν οι καριόλες για τον παίκτη; Θα δώσουμε τα διπλά και θα τον πάρουμε». Οπότε με το φτωχό μου το μυαλό ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι περισσότερο θα το εκτιμούσα αν ο Θανόπουλος έλεγε ότι η ΑΕΚ μπαίνει σε πλειστηριασμό με τον Ολυμπιακό, παρά ότι δεν μπαίνει.
Από την άλλη, είναι θετικό το ότι η διοίκηση της ΑΕΚ έκανε πρόταση για την παράταση του συμβολαίου του Αλεξόπουλου για έναν ακόμα χρόνο. Του χρόνου άντε να παίξει τη μισή σεζόν ο Αλεξόπουλος, οπότε το να έχει την ασφάλεια ότι τη μεθεπόμενη χρονιά θα έχει δουλειά, στις μαυρίλες που φέρνουν οι τραυματισμοί είναι μια παρηγοριά. Οπως θετικό είναι και το ότι προτείνεται αύξηση συμβολαίου στον Γεωργέα, έναν παίκτη γκαραντί, κάτι αντίστοιχο με τον Πάντο στον Ολυμπιακό. Η ιστορία, όμως, του Κατσουράνη παραείναι μπλεγμένη για να υπάρχουν καλοί και κακοί.
Γιατί στο mail που μου ήρθε αναφέρεται ότι στις 19 Ιανουαρίου 2009 είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο στην «A' Bola» στο οποίο με αφορμή τη νομοθεσία για την περίπτωση του συμβολαίου του Πάουλο Ασουνσάο αναφερόταν ρητά ότι ο Κατσουράνης μπορεί να σπάσει το συμβόλαιό του τον τελευταίο χρόνο βάσει συγκεκριμένης φόρμουλας. Το ποσό που αναφερόταν ότι θα έπρεπε να δώσει ο Κατσούρ στην Μπενφίκα ήταν 900 χιλιάδες ευρώ.
Οπότε αν ισχύει και ο Παναθηναϊκός θέλει να τα δώσει, τα δίνει στον Κατσουράνη, ο παίκτης λύνει το συμβόλαιό του και μεταγράφεται όπου γουστάρει. Το λάθος στη σύνταξη του συμβολαίου, που γράφτηκε και ξαναγράφτηκε, είναι ότι η ΑΕΚ δέσμευσε την Μπενφίκα και όχι τον παίκτη να πληρώσει αποζημίωση αν πάει στον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό. Ο Τσιρίλο, για τον οποίο πέρυσι είχε ενδιαφερθεί ο Ολυμπιακός, ήταν δεσμευμένος προσωπικά και δεν μπορούσε να γίνει τίποτα.
Αλλο, βέβαια, που το πνεύμα των συμβολαίων είναι αυτό που προκύπτει αν τα πεις προφορικά. Ηταν το νόημα «πας στο εξωτερικό και τα επόμενα τέσσερα χρόνια αν γυρίσεις να παίξεις στην Ελλάδα θα πρέπει η ομάδα να πάρει πέντε εκατομμύρια» ή δεν ήταν; Οποιος ψηφίζει το πρώτο να πάρει τηλέφωνο στο 090-Than, όποιος το δεύτερο στο 090-Katsour και τα έσοδα να διατεθούν στη διοίκηση, που έχει οικονομικές σφίξεις και μάζευε κι ας είν' και ρώγες. Γιατί για τα λεφτά γίνονται όλα. Ακόμα και τα προπονητικά κέντρα.
Το προπονητικό κέντρο της ΑΕΚ, σύμφωνα με πληροφορίες, αγοράστηκε με 120 χιλιάδες το τετραγωνικό, με την περιοχή εκείνη την εποχή να πιάνει τα 40. Αγοράστηκε σε ένα συγκεκριμένο οικόπεδο με ελάχιστη αξία, αφού σε περίπτωση που μπει η περιοχή στο σχέδιο πόλεως είναι δεσμευμένη για αθλητικές χρήσεις. Κάτι που βολεύει την ΑΕΚ, αλλά όχι και τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, μια και περιόριζε απελπιστικά τους πιθανούς αγοραστές. Η ιδέα ήταν ότι ο Νοτιάς αναλάμβανε την εγγύηση του δανείου για το προπονητικό κέντρο και μετά την αποπληρωμή του με τα νοίκια της ΠΑΕ θα έμενε ιδιοκτήτης του οικοπέδου.
Γιατί τότε η ΑΕΚ να μην πάρει το δάνειο και να χτίσει από μόνη της προπονητικό κέντρο; Διότι, όπως θα έχετε διαβάσει, ο νόμος δεν επιτρέπει τέτοια μεθόδευση. Πώς γίνεται τότε ο Πανιώνιος να έχει κάνει αυτό που υποτίθεται ότι δεν μπορεί να κάνει η ΑΕΚ με το δικό του προπονητικό κέντρο; Ελα ντε… Με την απάντηση να προβλέπεται η συνηθισμένη: «Ο κύριος Νοτιάς σκοπεύει να χαρίσει ένα κόσμημα στην ΑΕΚ και εσείς μιλάτε για τις συμβάσεις;». Οσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η ΑΕΚ θα βγάζει 1,2 εκατ. από διαφημίσεις στο προπονητικό κέντρο που θα βλέπουν προς τον ουρανό και θα τις χρυσοπληρώνουν οι εταιρείες για να τις βλέπουν οι επιβάτες από τα αεροπλάνα, μια συγκλονιστική πατέντα που πρέπει να κατοχυρωθεί παγκοσμίως, ό,τι άλλο και να λέγεται θα ακούγεται λογικό.