Αν δεν έχεις άγχος...

O,τι καταγράφω παρακάτω είναι καθαρά άποψη ενός «τρίτου» για το ματς της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό και όχι προτίμηση για το ποιος θα βγει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Γνωρίζω βέβαια ότι αρκετοί ομοϊδεάτες μου έχουν τοποθετηθεί υπέρ της «Ενωσης» σε αυτό το παιχνίδι. Εγώ θα καταθέσω, όμως, τη γνώμη μου με βάση τα όσα είδαμε στα πλέι οφ, αλλά και το πώς αντιστράφηκε η ψυχολογία μιας ομάδας που δεν υπολογίζαμε όλοι μας πολύ πριν αρχίσει αυτή η διαδικασία των έξι επιπλέον αγωνιστικών για το ποιος θα πάρει τη δεύτερη θέση.

Η ΑΕΚ πριν είχε μπει σε αυτή τη διαδικασία ένα χαμένο τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο τρόπος με τον οποίο αυτός χάθηκε θα μπορούσε να καταστρέψει ψυχολογικά την «Ενωση» συν ότι υπήρχε και η απώλεια του Κυργιάκου. Παρ' ότι έτυχαν κι άλλες κακοτοπιές στην ομάδα του Μπάγεβιτς με τιμωρίες και τραυματισμούς, αυτή δεν πτοήθηκε, παρ' ότι είχε την πιο δύσκολη σειρά αγώνων (σε 10 μέρες έπαιξε με Παναθηναϊκό εκτός, ΠΑΟΚ εκτός, ΠΑΟΚ εντός και Λάρισα εκτός). Δηλαδή σε αυτό το διάστημα είχε τρία εκτός έδρας ματς κι ένα εντός και ο απολογισμός της σε αυτά ήταν δύο νίκες και δύο ισοπαλίες. Αφού έμεινε ζωντανή σε αυτό το κομμάτι, έστω κι αν θέλει μόνο νίκη, πιστεύω ότι έχει ένα ψυχολογικό προβάδισμα.

Αυτή τη στιγμή το άγχος δεν είναι στη μεριά της «Ενωσης», που όπως και να το κάνουμε το ότι πέρασε υπό τις παρούσες συνθήκες τον ΠΑΟΚ είναι κάτι. Σε σύγκριση με την κανονική περίοδο έχει εξασφαλισμένη μία θέση παραπάνω δηλαδή. Εχει και δίψα και πίστη στις δυνατότητές της και αυτό έχει μεταφερθεί και στον κόσμο της που θα τη στηρίξει στο τελευταίο ματς. Από την άλλη, το άγχος για τον Παναθηναϊκό που έφτασε –έχοντας ξοδέψει ένα κάρο λεφτά το περασμένο καλοκαίρι για μεταγραφές– να παίζει τη δεύτερη θέση στο τελευταίο ματς των πλέι οφ, έστω και πηγαίνοντας για δύο αποτελέσματα, είναι σαφώς μεγαλύτερο.