Καταλαβαίνω όσους σφύριξαν τον Μαλντίνι…

Ενώ η Ευρώπη χθες το βράδυ περίμενε να δει ποια θα είναι η νέα πρωταθλήτρια, οι διοργανωτές του τελικού Ιταλοί ασχολούνταν κυρίως με τα δικά τους. Οι συζητήσεις έχουν να κάνουν με τις μεταγραφές που δεν γίνονται, τις ομάδες του Καμπιονάτο, που παρακολουθούν τους τελικούς από το σπίτι, τις γκόμενες του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που δεν χάνει ούτε μονάδα στα γκάλοπ μολονότι τον πιάσανε να ερωτοτροπεί με μια 19χρονη, και κυρίως με τον Πάολο Μαλντίνι και τον καβγά του με τους οργανωμένους της Μίλαν. Αυτή ειδικά η συζήτηση οδηγεί στο συμπέρασμα, αν την ακούσεις, πως οι Ιταλοί ζουν ένα είδος εθνικής τραγωδίας.

Ο πρόεδρος της ιταλικής ομοσπονδίας, κ. Αμπέτε, είπε ότι οι αποδοκιμασίες προς τον Πάολο Μαλντίνι είναι για το ιταλικό ποδόσφαιρο ένα όνειδος μεγαλύτερο κι από το σκάνδαλο των στημένων ματς. Ο αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας και πρώην συμπαίκτης του Πάολο κ. Ντεμέτριο Αλμπερτίνι είπε ότι αν περνούσε από το χέρι του, θα ζητούσε να διακοπούν συμβολικά για δέκα λεπτά τα ματς της επόμενης αγωνιστικής, διότι «το ποδόσφαιρο τραυματίστηκε από τη συμπεριφορά των οπαδών της Μίλαν».

Ο ίδιος ο παίκτης, απαντώντας στις επικρίσεις των οργανωμένων, είπε ότι νιώθει περήφανος που δεν μοιάζει σε αυτούς που τον αποδοκίμασαν και δήλωσε ότι δεν θα 'θελε να γίνει καμία γιορτή την ώρα που θα κρεμάσει τα παπούτσια του, για να μην τους δώσει την ευκαιρία να του χαλάσουν ξανά το φινάλε. Η χώρα πήρε θέση στο πλευρό του, ξεχνώντας, όπως συμβαίνει όταν προκύπτουν αυτού του τύπου οι καβγάδες, να δει τι αληθινά έγινε και γιατί έγινε.

Μοναδικός

Ο Μαλντίνι είναι μια μοναδική περίπτωση. Οπως σας έχω γράψει και παλιότερα, οι αριθμοί που περιγράφουν τα ποδοσφαιρικά κατορθώματά του είναι πέρα από τη λογική: αν ένας ποδοσφαιριστής έχει οκτώ γεμάτα χρόνια επιτυχιών και θριάμβων, ο Μαλντίνι έχει κάνει τρεις καριέρες! Είκοσι τέσσερα ολόκληρα χρόνια ο Πάολο Μαλντίνι έζησε θριάμβους κι έχτισε τον μύθο του: σε αυτόν, πέρα από τους τίτλους, σημαντικά κεφάλαια αποτελούν και δύο επεμβάσεις στα πληγωμένα του γόνατα -τη δεύτερη την έκανε όταν ήταν 37 χρόνων για να συνεχίσει να παίζει!

Προφανώς έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή δεν μπορείς να τον αποδοκιμάζεις: είναι σχεδόν αδύνατο να αξιολογήσεις την προσφορά του, γιατί δεν υπάρχουν λέξεις να την περιγράψουν. Ομως η ερώτηση δεν είναι αν ο Μαλντίνι είναι μύθος, η ερώτηση είναι αν είναι πλέον ποδοσφαιριστής που μπορεί να προσφέρει.

Αιτιάσεις

Ομολογώ ότι όταν άκουσα πως μερίδα του «Σαν Σίρο» τον αποδοκίμασε σοκαρίστηκα. Χθες, όμως, άκουσα και τις αιτιάσεις της άλλης πλευράς, έτσι όπως εκφράστηκαν σε επιστολή που εστάλη στις εφημερίδες από έναν από τους ηγέτες των οργανωμένων που έβγαλαν το πανό ότι «αρχηγός ήταν μόνο ο Φράνκο Μπαρέζι». Μπορεί η κόντρα τους με τον Μαλντίνι να ξεκίνησε έπειτα από μια επίθεση του ποδοσφαιριστή προς τους οπαδούς (ο Μαλντίνι είπε πριν από δύο μήνες σε μια συνέντευξή του ότι το «Σαν Σίρο» έχει πάψει να είναι όσο ζεστό ήταν κάποτε και οι οργανωμένοι το φέρουν βαρέως), αλλά εκτός από αυτό προβλήθηκαν και κάποιες άλλου τύπου αιτιάσεις, που δίνουν στην ιστορία ενδιαφέρον.

Οι συντάκτες της επιστολής αναφέρουν ότι ο Μαλντίνι τα δύο τελευταία χρόνια και κυρίως μετά τον τελικό της Αθήνας, στον οποίο κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, αδυνατεί να βοηθήσει και η παρουσία του κάνει κακό στην ομάδα: τον κατηγορούν ότι η ματαιοδοξία του είναι μεγαλύτερη από την αγάπη του για την ομάδα και τον παροτρύνουν να σταματήσει. Το θέμα δεν είναι η κατηγορία, αλλά αν αυτή στέκει.

Και βλέποντάς τον φέτος να τρώει ντρίμπλες από τον βαρύ Αντριάνο και τον κουρασμένο Τότι πολύ φοβάμαι πως στέκει: ο ωραίος Πάολο είναι ο τελευταίος μύθος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά θα 'πρεπε να σταματήσει δύο χρόνια πριν, με το κύπελλο του πρωταθλητή Ευρώπης στα χέρια. Συνεχίζοντας μπορεί να μη φθείρει τον μύθο του (οι μύθοι δεν κινδυνεύουν), αλλά σαφώς και η παρουσία του βαρύνει την ομάδα. Υπάρχει ένας υπέροχος στίχος του Χατζή, που κάθε φορά εδώ και δύο χρόνια που τον βλέπω μου 'ρχεται στο μυαλό: «Ο ίσκιος σου μ' αγγίζει κι εγώ ριγώ».

Ο ίσκιος του Μαλντίνι είναι για τη Μίλαν ένα ρίγος, όμως το ποδόσφαιρο έχει τις δικές του αξίες και τις δικές του ανάγκες. Είναι, άλλωστε, από τη φύση του ένα άδικο σπορ, μια και καταδικάζει τους ποδοσφαιριστές να θεωρούνται «γέροι» και «βετεράνοι» στα 35 τους, δηλαδή σε μια ηλικία που όλοι εμείς οι υπόλοιποι έχουμε μόλις αρχίσει να βάζουμε μυαλό.

Πώς

Κάποιος μπορεί να πει ότι η διαπίστωση της παρακμής του αρχηγού δεν δικαιολογεί την επίθεση, τις ειρωνείες και τα σφυρίγματα. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ άλλον τρόπο με τον οποίο ο οπαδός θα μπορούσε να παραινέσει τον παίκτη που αγάπησε πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλον να σταματήσει. Τι να έκαναν, δηλαδή, οι οπαδοί της Μίλαν;

Να τον επισκέπτονταν σπίτι; Μάλλον θα 'ταν χειρότερο. Να του έστελναν επιστολές; Μάλλον θα τις πετούσε στο καλάθι των αχρήστων. Να κάθονταν φρόνιμοι, γιατί έχει αφήσει να εννοηθεί ότι φέτος θα σταματήσει; Μα και πέρυσι το έκανε και πάλι δεν έφυγε. Πιθανότατα υπάρχει κάποιος τρόπος, αλλά αφού δεν μπορώ να τον φανταστώ εγώ ψύχραιμα και με όλο μου το κρύο αίμα, αμφιβάλλω αν μπορεί να το κάνει ο συνδεσμίτης που τον αποδοκίμασε και ίσως την ίδια στιγμή ζήτησε από τον Θεό να τον συγχωρήσει.

Αρχηγός

Ελπίζω ο Μαλντίνι να το κάνει το αποχαιρετιστήριο ματς, δίνοντας τόπο στη δικαιολογημένη και κατανοητή οργή του. Το 'χω ξαναπει ότι στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του θα παρελάσει από το «Σαν Σίρο» ολόκληρη η ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου: ο Μαλντίνι δεν είναι ούτε συμπαίκτης ούτε αντίπαλος: είναι ο αρχηγός όλων. Ομως δεν μπορώ να μη σημειώσω ότι αυτό το ιστορικό τελευταίο ματς του αρχηγού θα 'πρεπε να 'χε ήδη γίνει…

Αλίμονο

Διαφώνησαν, λέει, πάλι η Σούπερ Λίγκα και ο Γιάννης Ιωαννίδης στη συνάντηση που είχαν για το ηλεκτρονικό εισιτήριο και το ποιος θα πληρώσει τα έξοδα για την τοποθέτηση των απαραίτητων τουρνικέ στα γήπεδα. Εγώ θα 'λεγα ότι πέρα από τέτοιου τύπου διαφωνίες, πρέπει να καθίσουν σοβαρά να δουν τι θα γίνει με το ζήτημα της βίας, διότι του χρόνου περιμένω πάρα πολλά χειρότερα -κι όχι μόνο εγώ. Από τη στιγμή που η πολιτεία αναδιπλώθηκε σημαντικά τροποποιώντας τον σκληρό νόμο για την πάταξη του χουλιγκανισμού που είχε φέρει στη Βουλή ο Γιώργος Ορφανός, διάφοροι έχουν ξεσαλώσει.

Είναι δυνατόν η Λίγκα και ο Ιωαννίδης να μη βλέπουν το πανηγύρι που γίνεται στα πλέι οφ του μπάσκετ και να συζητάνε το ζήτημα λογιστικά; Αν, δηλαδή, αύριο το πρωί τους δώσει ο ΟΠΑΠ τα χρήματα για να μπουν παντού ηλεκτρονικά εισιτήρια, θα ξεπεραστεί το πρόβλημα; Τα ίδια έλεγα και όταν τοποθετήθηκαν οι κάμερες: οι πιο πολλές από αυτές καταγράφουν σκηνές με τις οποίες δεν ασχολείται κανένας! Εγινε καμία σύλληψη για τα όσα κατέγραψαν οι κάμερες φέτος στην Τούμπα, στο Καυτανζόγλειο, στο Καραϊσκάκη;

Δεν μου προκύπτει. Θα σταματήσουν οι κάφροι να μπαίνουν μέσα με το έτσι θέλω ή να βάζουν φωτιές στους πάγκους και στα πράγματα των αθλητών επειδή το εισιτήριό τους είναι ηλεκτρονικό; Συγγνώμη, αλλά όποιος το πιστεύει είναι αφελής.

Βρίσκω, επίσης, πολύ επικίνδυνο όχι να βγάλουμε την Αστυνομία από τα γήπεδα, αλλά να δώσουμε την περιφρούρησή τους σε νεοσύστατες εταιρείες σεκιούριτι, που αποτελούνται σε πολλές περιπτώσεις από ανεκπαίδευτους ή από οργανωμένους οπαδούς, οι οποίοι κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι με σκοπό να διασφαλίζουν ότι κανένας από τους ομοίους τους δεν θα πάθει το παραμικρό. Καταλαβαίνω ότι το 10% από τα τηλεοπτικά για αμοιβή της Αστυνομίας είναι υπερβολικό ποσό, αλλά αν την αστυνόμευση την κάνουν αυτοί που είχαν την ευθύνη των αγώνων των πλέι οφ του μπάσκετ, αλίμονο στους λίγους που πάνε στο γήπεδο ακόμα…

Ελειψε

Ηταν αρκετοί οι διάσημοι παρόντες στη Ρώμη. Ελειψε, ωστόσο, ένας που από αυτά τα ματς ειδικά δεν λείπει ποτέ, δηλαδή ο Νίκος Αναστόπουλος. Ισως η αιτία ήταν ότι μεταξύ της Ρώμης και του Μιλάνου ο «Αναστό» προτιμά πάντα το Μιλάνο, παρά τη βροχή και την ομίχλη του. Ισως να μην του βρήκε εισιτήριο και ο Κώστας Μπότος, που είχε ζητήσει τέσσερα από τον Λεό Μέσι, αλλά με τη δουλειά ξέχασε να του τα πάρει και του 'μειναν του Αργεντινού αμανάτι: στο ξενοδοχείο που ήταν η Μπάρτσα όποιος πλησίαζε τον Μέσι και του ζητούσε εισιτήριο τον άκουγε να λεει ότι «τρία έχω, αλλά περιμένω τον Κώστα…». Ο «Αναστό», πάντως, θα πάει Ιταλία να δει την προετοιμασία του Μουρίνιο. Για τον Μπότο δεν παίρνω όρκο…