Aς με συγχωρήσουν οι φίλοι της Γιουνάιτεντ. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, με όσα είδαμε τη φετινή χρονιά από την Μπαρτσελόνα όλες τις διοργανώσεις, σχεδόν σε όλα τα ματς έπρεπε να έχουν τέτοιο φινάλε. Αν στο ποδόσφαιρο υπάρχει δικαιοσύνη, που πολλές φορές είναι αλήθεια ότι υπάρχει, τότε η χρονιά για αυτή την υπερηχητική ομάδα θα έπρεπε να τελειώσει ακριβώς με αυτή την εικόνα.
Με τον προπονητή και τους παίκτες της να σηκώνουν την «κούπα» του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν είναι, όμως, τα όσα μαγικά ζήσαμε σε όλη τη χρονιά από αυτούς τους τύπους που για πρώτη φορά στην ιστορία του ποδοσφαίρου εμφάνισαν στο χορτάρι το ποδόσφαιρο-μπιλιάρδο, όπως πολύ επιτυχημένα μου έχει πει και ένας φίλος μου, είναι και η χθεσινή εικόνα του τελικού. Η Μπάρτσα το πήρε πολύ εύκολα, πάρα πολύ εύκολα. Το τελικό 2-0 είναι ένα μεγάλο ψέμα και πολύ τιμητικό για τη Γιουνάιτεντ.
Και δεν είναι μόνο ότι το σκορ δεν λέει την αλήθεια, είναι και η εικόνα του ματς. Ομολογώ ότι πριν από τον τελικό δεν θα μπορούσα να αποκλείσω το ενδεχόμενο η Μπάρτσα να διασύρει τη Μάντσεστερ, αλλά ότι η Γιουνάιτεντ δεν θα έκανε φάση στους Καταλανούς, από τους οποίους έλειπαν οι τρεις καλύτεροι αμυντικοί, δεν μπορούσα να το φανταστώ.
Η φετινή Μπάρτσα τα έκανε πραγματικά όλα και με τον πιο εμφατικό τρόπο. Πήραν το τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας, βάζοντας τέσσερα στην κακομοίρα την Μπιλμπάο που βρέθηκε στον δρόμο τους. Πήραν το πρωτάθλημα βάζοντας έξι γκολ στη Ρεάλ στο «Μπερναμπέου» και πήραν το Τσάμπιονς Λιγκ διά περιπάτου κόντρα στη Μάντσεστερ, που δεν τους έκανε φάση.
ΥΓ.: Αν είσαι επαγγελματίας προπονητής 11 μήνες και έχεις κατακτήσει νταμπλ στην Ισπανία και Τσάμπιονς Λιγκ εμφανίζοντας στο χορτάρι την πιο θεαματική ομάδα των τελευταίων 20 ετών, τι ακριβώς επιδιώκεις να κάνεις την επόμενη σεζόν; Τελικά, για ορισμένους ανθρώπους το ποδόσφαιρο είναι ευλογία και ο Πέπε Γκουαρντιόλα είναι σίγουρα ευλογημένος.