Oι αέρινοι και οι ξύλινοι

Ισοπεδωτικός και απόλυτα πειστικός τώρα που έφτασε η στιγμή της αλήθειας, ο Παναθηναϊκός απέχει πια ένα βήμα από την κατάκτηση του τίτλου. Εάν δεν μπορέσει να αρχειοθετήσει την υπόθεση την Παρασκευή στο ΣΕΦ, θα έχει δεύτερη ευκαιρία τη Δευτέρα στο γήπεδό του. Ακόμα και αν ισοφαριστεί, ξέρει ότι θα παίξει τον 5ο τελικό κεκλεισμένων των θυρών στο Φάληρο. Αυτό ήταν το «δώρο» των οπαδών του Ολυμπιακού στην… αγαπημένη τους ομάδα.

Αποφασισμένοι να μην υστερήσουν στον διαγωνισμό απύθμενης βλακείας, οι αντίστοιχοι του Παναθηναϊκού έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να καταστρέψουν τη δική τους ομάδα. Οσο βασιλεύει η ατιμωρησία και ενθαρρύνεται έμπρακτα η αλητεία, η κατάσταση θα παραμένει απαράλλαχτη. Φτάσαμε να «παρακαλάμε» να υπάρξει νεκρός αθλητής ή προπονητής μέσα σε γήπεδο, μπας και ιδρώσει το αυτί όσων έχουν τη δύναμη να σταματήσουν αυτό το χάλι…

Επιτρέψτε μου να μιλήσω λίγο για μπάσκετ. Αρκετό χώρο αφιέρωσα στους εκατέρωθεν βρομιάρηδες.

Το έμπειρο μάτι διέκρινε τις εγγενείς αδυναμίες που θα αντιμετώπιζε αυτός ο Ολυμπιακός από το καλοκαίρι κιόλας: όταν συνυπάρχουν στην πεντάδα του οι τρεις χρυσοπληρωμένοι (Παπαλουκάς, Βούιτσιτς, Τσίλντρες), το παιχνίδι του γίνεται μονοδιάστατο και προβλέψιμο, σχεδόν «ξύλινο» παρά τις εμπνεύσεις των δύο πρώτων. Αν η μπάλα δεν ακουμπήσει τη ρακέτα, καλάθι δεν μπαίνει.

Τόσο στον πρώτο τελικό όσο και στον δεύτερο, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δασκάλεψε τους παίκτες του να ταμπουρωθούν στα μετόπισθεν και να ρισκάρουν τα μακρινά σουτ του Τσίλντρες και του Παπαλουκά. Η δυστοκία που προέκυψε στην επιθετική ανάπτυξη του Ολυμπιακού ήταν ορατή διά γυμνού οφθαλμού. Για να βγει το φίδι από την τρύπα, έπρεπε να βάλουν το χεράκι τους τουλάχιστον δύο από τους Γκριρ, Χαλπερίν, Τεόντοσιτς.

Στον πρώτο αγώνα, οι τρεις τους είχαν 0/8 τρίποντα. Στον δεύτερο, ο μικρός Σέρβος πυροδότησε το μοναδικό ξέσπασμα του Ολυμπιακού με 11 προσωπικούς πόντους, αλλά οι άλλοι δύο παρέμειναν αόρατοι, αν όχι αρνητικοί. Με τον Βασιλόπουλο τραυματία, ο Γιαννάκης δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ποντάρει στον Τσίλντρες για τη θέση «3» και σε βαριά σχήματα στο «4». Το ψωμάκι του Ομπράντοβιτς σερβιρίστηκε αλειμμένο με βούτυρο.

Τον αέρινο, παθιασμένο και ποτισμένο με αυτοπεποίθηση Παναθηναϊκό απαρτίζουν παίκτες που χαρακτηρίζονται από εγρήγορση και παίρνουν υψηλό βαθμό στον τομέα της τακτικής. Δεν πανικοβάλλονται εύκολα από τις αναποδιές ενός αγώνα ούτε παρασύρονται σε κουτουράδες, με εξαίρεση ίσως την –ευπρόσδεκτη για την ομάδα του– τρέλα του Γιασικεβίτσιους.

Οι περισσότερες επιθετικές επιλογές των «πρασίνων» στο χθεσινό ματς έμειναν στο πλαίσιο της λογικής, είτε εκδηλώνονταν με σουτ από την περιφέρεια (προσέξτε στο βίντεο πόσο σωστά και γρήγορα κυκλοφόρησε η μπάλα για να μπει το τρίποντο του Σπανούλη στο 26-22, δηλαδή σε μια δύσκολη στιγμή) είτε περιείχαν «inside game» με Μπατίστ ή Πέκοβιτς απέναντι στον αργοκίνητο Βούιτσιτς.

Ο Παναθηναϊκός του 2007-08 απέτυχε επειδή παρουσίασε έλλειμμα ισορροπίας και ήταν υπερβολικά «λάιτ». Η προσθήκη του δυναμικού αλλά και έξυπνου και γρήγορου Μαυροβούνιου διόρθωσε αυτό το κουσούρι και οδηγεί το «τριφύλλι» σε νέα τριπλή στέψη.

Είναι, όμως, η μεταμόρφωση του Ντρου Νίκολας αυτή που φανερώνει την ταυτότητα του πραγματικού MVP. Ο αναρχικός και μονοδιάστατος σκόρερ των προηγούμενων ετών έγινε ένας μυαλωμένος πληθωρικός γκαρντ, ικανός όχι μόνο να σουτάρει, αλλά και να δημιουργήσει και να μπαλώσει τρύπες στην άμυνα. Δικαίως διάλεξε μια φωτογραφία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς η ΚΑΕ για να στολίσει το επινίκιο λάβαρο της περιόδου 2008-09…