Η Σαχτάρ, οι Ελληνες και οι… αετοί

Η περίπτωση της Σαχτάρ Ντόνετσκ θα πρέπει από εδώ και στο εξής να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για όλες τις ελληνικές ομάδες κορυφής. Κι όχι μόνο γιατί έφτασε στην κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, αλλά κυρίως για το ποδόσφαιρο που έπαιξε και τα στοιχεία αγωνιστικής ανωτερότητας, που έδειξε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του τελικού απέναντι στη Βέρντερ. Κόντρα σε μία ομάδα δηλαδή που προέρχεται από μία από τις πλέον παραδοσιακές ποδοσφαιρικές σχολές, τη γερμανική.

Κι όμως, η επιτυχία δεν είναι ήρθε απ΄ τη μία στιγμή στην άλλη. Χρειάστηκε χρήμα, οργάνωση και κυρίως υπομονή και εμπιστοσύνη σε ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία.

Όταν ο Ολυμπιακός κληρωνόταν με την Σαχτάρ πριν από περίπου 3 χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ, οι ερυθρόλευκοι δεν την έβλεπαν καν ως ομάδα, αλλά σαν… έξι βαθμούς στον όμιλο, ασχέτως αν πήραν τελικά μόλις δύο, τερματίζοντας τελευταίοι στο γκρουπ.
Τον Μάιο του 2009, λίγο μετά δηλαδή, οι Ουκρανοί σήκωσαν ευρωπαϊκή κούπα κι εμείς στην Ελλάδα πετάμε ακόμα… αετό.

Το χρήμα από τους ελληνικούς συλλόγους δεν λείπει σε καμία περίπτωση. Αλλα απουσιάζουν. Για την Σαχτάρ , το οικονομικό κομμάτι φρόντισε ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην Ευρώπη. Ο Ρινάτ Αχμέτοφ. Ο Ουκρανός επιχειρηματίας ανέλαβε την ομάδα το 1996 επενδύοντας τεράστια ποσά και ανεβάζοντάς την άμεσα, εντός συνόρων, στο επίπεδο της Ντινάμο Κιέβου παίρνοντάς της τέσσερα πρωταθλήματα τα τελευταία 8 χρόνια.

Οι επιλογές ποδοσφαιριστών μπορεί να μην ήταν πάντα οι ιδανικές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτή του Νέρι Καστίγιο, αλλά το κομμάτι αυτό βελτιώθηκε άμεσα με την πρόσληψη του Μιρτσέα Λουτσέσκου στην τεχνική ηγεσία. Τον Ρουμάνο προπονητή ο Αχμέτοφ τον εμπιστεύεται με κλειστά μάτια από το 2004, την ώρα που στη χώρα μας έχουν υπάρξει και εξακολουθούν να υπάρχουν τεχνικοί που πήραν νταμπλ και στη συνέχεια έφυγαν…νύχτα.

Τα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τους ποδοσφαιριστές στους οποίους η πίστωση χρόνου για την προσαρμογή τους θεωρείται αυτονόητη. Πόσω μάλλον για τους Βραζιλιάνους της που βρέθηκαν ξαφνικά αντιμέτωποι με μία εντελώς διαφορετική ποδοσφαιρική κουλτούρα. Ολοι τους έγιναν μέλη της ομάδας πριν από το 2007 και… συνεχίζουν. Εδώ σε τρεις μήνες τους βγάζουμε «παλτά» και τους στέλνουμε από εκεί που ήρθαν.

Αρκετά από τα χρήματα του Αχμέτοφ δαπανήθηκαν και για την οργάνωση των ακαδημιών της ομάδας, που πλέον θεωρούνται από τις πλέον ανεπτυγμένες στην Ευρώπη, αριθμώντας πάνω από 3000 παιδιά.

Η στήριξη του κόσμου είναι δεδομένη με 20.000 εισιτήρια μέσο όρο, που είναι ο μεγαλύτερος στην Ουκρανία τις τελευταίες σεζόν. Λοιπόν; Βάλτε τα κάτω, κάντε τις συγκρίσεις και μετά κοιτάξτε ψηλά για να χαζέψετε τους… αετούς!