Η επιστροφή του «μεσσία» Πέρεθ

Πριν από λίγες μέρες δεν βρήκα εφημερίδες στην Αθήνα εξαιτίας της απεργίας των διανομέων του Τύπου. Ετσι, έπειτα από καιρό πήρα κάνα δυο ξένες εφημερίδες. Και διαπίστωσα ότι εμείς εδώ ζούμε σε μια άλλη χώρα, καθώς μπορούμε να ονειρευόμαστε επενδύσεις, τεράστιες μεταγραφές και καράβια γεμάτα με παίκτες, ενώ στο εξωτερικό αυτό που συζητούν κυρίως είναι πώς θα σωθούν οι ομάδες που έχουν δανειστεί χρήματα από τράπεζες αυτά τα χρόνια και πρέπει να τα δώσουν πίσω. Η ισπανική και η εγγλέζικη αγορά ειδικά μοιάζουν να έχουν φέτος τεράστια προβλήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι Ιταλοί π.χ. πάνε πίσω.

Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή όλοι περιμένουν την επιστροφή του Φλορεντίνο Πέρεθ στη Μαδρίτη –είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει το φετινό μεταγραφικό παζάρι από το «κραχ». Ο Πέρεθ είναι ο μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης σήμερα. Είναι ο άνθρωπος που κάποτε έφτιαξε τους «γκαλάκτικος» και έφυγε με την κατηγορία του αποτυχημένου, διότι εκείνη η πανάκριβη ομάδα που είχε φτιάξει δεν είχε κερδίσει τους τίτλους που έπρεπε.

Μόνο που όταν έφυγε κάποιοι κατάλαβαν ότι τα deal που είχε κάνει ήταν σημαντικότερα από τις όποιες επιτυχίες ή τις αποτυχίες: σήμερα οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του είναι οι Ισπανοί τραπεζίτες, αφού μόνο ένας άνθρωπος που ρισκάρει μπορεί να βοηθήσει το ισπανικό ποδόσφαιρο να επιβιώσει από το επερχόμενο «κραχ». Ειδικά στην Ισπανία, όπου 7 ομάδες με πρώτη τη Βαλένθια είναι έτοιμες να ζητήσουν από τη λίγκα να τεθούν υπο επιτήρηση και να διοικηθούν από κομισάριους μέχρι να βρουν τα χρήματα που χρειάζονται τα ταμεία τους, η ανάγκη ενός τρελού που θα βάλει φρέσκο χρήμα είναι τεράστια. Η Βαλένθια μόνο έχει ανάγκη από «ένεση» 35-40 εκατομμυρίων ευρώ.

Στόχοι

Ενώ στην Ελλάδα τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων γεμίζουν ονόματα μεγάλων παικτών που είναι στόχοι των ελληνικών ομάδων (χωρίς σε κάποιες περιπτώσεις ούτε να το ξέρουν), μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε ότι στην Ευρώπη το καλοκαίρι που έρχεται δεν πρόκειται να γίνουν πολλές μεταγραφές. Αυτόν τον καιρό, που συνήθως όλοι βάσει προγραμματισμού κάνουν τις πρώτες τους διερευνητικές επαφές, δεν κουνιέται φύλλο –ρίξτε μια ματιά στις ξένες εφημερίδες!

Ολοι σχεδόν δηλώνουν ότι ψάχνουν ελεύθερους ποδοσφαιριστές και κανείς δεν βγάζει κάτι σοβαρό από το πορτοφόλι να το ακουμπήσει στο τραπέζι. Θα έχουμε ίσως το φτωχότερο μεταγραφικό παζάρι της δεκαετίας λόγω κρίσης. Εκτός αν ο Πέρεθ κάνει μια δυο τρέλες που όλοι περιμένουν: η πρώτη είναι η απόκτηση του Κριστιάνο Ρονάλντο και η δεύτερη αυτή του Κακά.

Ρόμαν

Τα τελευταία χρόνια το ευρωπαϊκό μεταγραφικό παζάρι το στήριξαν ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, ο Μάσιμο Μοράτι που ονειρευόταν να δει την Ιντερ κυρίαρχη στην Ιταλία και οι υπόλοιποι Αγγλοι: μπορεί να μιλάμε διαρκώς για την Τσέλσι, όμως μη νομίζετε ότι ομάδες όπως η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Αρσεναλ και η Λίβερπουλ, ακόμα και η Μάντσεστερ Σίτι και η Τότεναμ δεν έκαναν τις «τρέλες» τους.

Φέτος κανένας δεν έχει όρεξη να κάνει το πρώτο χτύπημα. Το χειρότερο είναι ότι ακόμα και όταν από τα πορτοφόλια ετοιμάζονται να βγουν χρήματα (η Βαλένθια π.χ. περιμένει και θα βρει κάποιον να αγοράσει τον Σίλβα και τον Βίγια, δύο πρωταθλητές Ευρώπης) αυτά τα χρήματα θα πάνε στις τράπεζες, μια και οι ομάδες είναι υπερχρεωμένες. Χρειάζεται κάποιος τρελός να κάνει το πρώτο χτύπημα και μετά να ξεκινήσει το «αεροπλανάκι» που θα τους συντηρήσει όλους.

«Αεροπλανάκι»

Τι είναι το «αεροπλανάκι»; Πριν το εξηγήσω, θέλω να γίνει κατανοητό ότι το μεγάλο κακό είναι πως τα χρήματα δεν «ανακυκλώνονται» κι έτσι το σύστημα έχει φρακάρει. Δεν είναι η πρώτη φορά: συνέβη και το 2001 μετά την κρίση που προκλήθηκε στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια.

Τότε ήταν ο Πέρεθ που έσωσε το σύστημα και γι' αυτό όλοι τώρα τον περιμένουν. Τότε ο πρόεδρος της Ρεάλ έβαζε ένα αρχικό ποσό και το γύριζαν γύρω γύρω οι υπόλοιποι ώστε όλοι να πάρουν παίκτες! Εβαζε π.χ. η Ρεάλ 17 δισ. δρχ. για τον Ζιντάν. Τα έπαιρνε η Γιούβε κι έδινε 10 στη Λάτσιο για το Νέντβεντ και 7 στην Πάρμα για τον Τουράμ.

Η Λάτσιο τα γύριζε στη Βαλένθια για τον Μεντιέτα και οι Ισπανοί έπαιρναν τον Αϊμάρ. Η Πάρμα τα έδινε στη Ρόμα για τον Νακάτα, η Ρόμα στη Φιορεντίνα για τον Μπατιστούτα κ.λπ., κ.λπ. Ιδιο κύκλο έκανε και το δεύτερο πακέτο που το βάζανε οι Αγγλοι (κυρίως η Αρσεναλ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εκείνο τον καιρό) ή ο Μοράτι ή η Μίλαν, αν και αυτοί ήταν πάντα συντηρητικότεροι. Εχω την εντύπωση ότι το πάρτι τελείωσε οριστικά με τον Αμπράμοβιτς και τους σεΐχηδες της Μάνστεστερ Σίτι που συντήρησαν λίγο το παζάρι πριν από την οριστική φετινή πιθανή κατάρρευσή του. Ισως μια τρέλα την κάνουν κι αυτοί.

Ρεύμα

Παίκτες για αγορά υπάρχουν πολλοί. Λεφτάδες για να τους αγοράσουν όχι. Κυρίως λείπουν άνθρωποι, όπως ο Πέρεθ, που μπορεί να ρισκάρουν σκληρά επιχειρηματικά πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα. Η «Μάρκα» έγραφε ότι πέρυσι η Ρεάλ δίστασε να πάρει τον Ρονάλντο, επειδή σε μια Ισπανία όπου η ανεργία αγγίζει το 17% μια τέτοια μεταγραφή θα ήταν πρόκληση.

Ομως, αν δε γίνει μια τέτοια κίνηση, επέρχεται μια στασιμότητα που τους γονατίζει όλους: ο Πέρεθ λέει ότι ο Ζιντάν αγοράστηκε 17 εκατ. ευρώ, στοίχισε με τις αμοιβές του τα διπλά, αλλά μόνο από το merchandising της φανέλας του βγήκαν περίπου τα διπλά! Η ερώτηση που γίνεται είναι αν περισσεύουν χρήματα στην οικουμένη για τις φανέλες του Κακά ή του Ρονάλντο, αλλά αν δεν ρισκάρεις δεν θα το μάθεις ποτέ.

Ελκαν

Από την άλλη ο ανιψιός του Ανιέλι και ιδιοκτήτης της Γιούβε, κ. Ελκαν, λέει ότι όποιος φέτος πληρώσει έναν παίκτη 20 εκατ. ευρώ θέλει κρέμασμα. Ισως επειδή δεν έχει να πουλήσει κάποιον στη «Βασίλισσα»…

Πατέρας ή Παύλος;

Θέλω πρώτα από όλα να καθησυχάσω τον κόσμο: ο ΠΑΟ θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά το σημερινό διοικητικό συμβούλιο κι ας περιγράφεται αυτό με όρους Αποκάλυψης. Πριν από αυτό θέλω απλώς να θυμίσω κάποια δεδομένα:

• Στα ταμεία του Παναθηναϊκού υπάρχουν 32 εκατομμύρια ευρώ. Με μια προσεκτική πολιτική πωλήσεων κάποιων παικτών που μοιάζουν να περισσεύουν αυτά τα χρήματα μπορεί να γίνουν και περισσότερα. Το πραγματικό πρόβλημα θα ήταν αυτά τα χρήματα να έλειπαν. Δείτε τι γίνεται στις άλλες ομάδες: όλες ψάχνουν χρήματα.

• Ο όποιος καβγάς γίνεται τον τελευταίο καιρό σε λάθος βάση. Το θέμα δεν είναι αν θα μείνει ή αν θα φύγει ο Τεν Κάτε, αλλά αν ο Νίκος Πατέρας διοικεί τον ΠΑΟ ή είναι πρόεδρος ενός σχήματος όπου άλλοι θέλουν να κάνουν κουμάντο και πιστεύουν ότι αυτός είναι κάτι σαν τον Αργύρη Μήτσου π.χ. Πριν μιλήσουν για τον προπονητή και τις όποιες εκθέσεις του ή τον Κώστα Αντωνίου, καλό θα ήταν ο μεν Πατέρας να ξεκαθαρίσει ότι θέλει απόλυτες αρμοδιότητες, ο δε Τζίγκερ τι ακριβώς θέλει.

• Καλό θα ήταν επίσης να γίνει γνωστό αν ο Παύλος Γιαννακόπουλος θέλει ή δεν θέλει να γίνει πρόεδρος. Κανείς δεν μπορεί να πει στον Γιαννακόπουλο τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει: ας κάνει ό,τι ο ίδιος αποφασίσει. Αυτό ωστόσο που ο ΠΑΟ δεν χρειάζεται είναι σίγουρα έναν πρόεδρο–γλάστρα, εγκλωβισμένο στα «θέλω» κάποιων άλλων: πολύ περισσότερο αυτόν τον ρόλο δεν μπορεί να τον παίξει ο Παύλος Γιαννακόπουλος, θα ήταν άδικο για την ιστορία του.

• Καλό θα ήταν επίσης να γίνει κατανοητό ότι αν διώξουν τον Βγενόπουλο, του χρόνου την υποχρέωση μιας αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου θα την έχουν οι εναπομείναντες και το σπορ είναι ακριβό. Ολα έχουν ένα κόστος και δεν σημαίνει ότι επειδή τώρα υπάρχουν 32 εκατομμύρια ευρώ στο ταμείο θα υπάρχουν και του χρόνου…

• Τέλος, το χειρότερο που μπορεί να γίνει σήμερα είναι να μη γίνει τίποτα και να δώσουν όλοι ραντεβού για να μιλήσουν σε λίγες μέρες. Θα αποτρελάνουν τον κόσμο…

Ας ρωτήσει

Δύο συμπεράσματα από τη χθεσινή αποβολή του Σορλέν στο ματς ΑΕΚ – ΠΑΟΚ:

1) Ο Τάσος Κάκκος, όταν πέφτουν οι προβολείς πάνω του, το παρακάνει. Προφανώς η τοποθέτησή του ήταν άστοχη και δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιαννόπουλος παίζει με τη φωτιά.

2) Προφανώς η είδηση της επικείμενης πρόσληψης του Γκαγκάτση από τον ΠΑΟΚ μπορεί να κάνει περισσότερο καλό παρά κακό στον ΠΑΟΚ. Με τους αυτοκράτορες ισχύει το «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος κ.λπ., κ.λπ.». Ας ρωτήσει τον Θωμά ο Ζαγοράκης πόσο μια τέτοια κίνηση θα τον βοηθήσει. Ή έστω τον Αρβανιτίδη. Κι αυτός κουμπάρος του κουμπάρου είναι.