Τα γκάζια και ο Ντούσαν

Από τη στιγμή που στο ρεπορτάζ για το ενδιαφέρον της Gazprom για μετοχές του Ολυμπιακού μπήκε το όνομα του Κώστα Μπότου, το ερώτημα δεν είναι πια το «αν» αλλά το «πόσες». Με τους υλατζήδες των εφημερίδων να προπονούνται στους νέους τίτλους για τον Ολυμπιακό, όπως το «Χώσανε γκάζια» για τις νίκες, «Μείνανε από γκάζια» για τις ήττες και «Νυχτοπερπατήματα στο Γκάζι» για τις εξόδους του Ραούλ Μπράβο, μια νέα εποχή ξεκινά στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τον τελευταίο των μεγάλων μάνατζερ, τον Κώστα Μπότο, να αναγγέλλει την έλευσή της.

Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες απορίες, όπως, για παράδειγμα, στο ποσό. Αν είναι να βάλει η Gazprom λιγότερα χρήματα απ' όσα θα βάλει ο Γλου –για τον Λαυρεντιάδη δεν το συζητάμε– μιλάμε για ένα νέο trend στο ποδόσφαιρο. Οπου όσο πιο ματσός είσαι τόσο λιγότερα θα βάζεις. Παρηγοριά για την ΑΕΚ, που αν το αξίωμα ισχύει, ο Νοτιάς με τα λεφτά που βάζει δείχνει ότι είναι πιο πλούσιος και από τον Bill Gates.

Αν δεν πάμε σε θέματα πίστης και αρχών, που επειδή πολλές φορές είναι αξιωματικά δεν σηκώνουν και κουβέντα, σε αγωνιστικό επίπεδο η εμφάνιση της ΑΕΚ στα πλέι οφ είναι από τις μεγάλες στιγμές στην καριέρα του Μπάγεβιτς. Ξεκινώντας με μια μέτρια εμφάνιση κατά της Λάρισας, που όμως η ΑΕΚ κατάφερε να ανατρέψει το σκορ, η ομάδα συνέχισε με δύο ηρωικές εμφανίσεις σε αντίξοες συνθήκες φτάνοντας στη χθεσινή νίκη επί του ΠΑΟΚ, που για πρώτη φορά φέτος έβλεπες να αγωνίζεται μια ομάδα του Μπάγεβιτς. Με γρήγορες εναλλαγές της μπάλας, που έβγαζαν παίκτες μόνους με την μπάλα μπροστά και στην κίνηση και με αδιαφορία στους κινδύνους που δημιουργούνταν στην άμυνα, έχοντας τη βεβαιότητα ότι θα μπορέσει να ανταποδώσει το γκολ.

Αυτά έχοντας τρεις βασικούς παίκτες και δύο αναπληρωματικούς εκτός μάχης λόγω τιμωριών και τραυματισμών. Με την εμπειρία λοιπόν των τελευταίων ματς το λιγότερο που μπορεί να ζητήσει ο Μπάγεβιτς από τη διοίκηση είναι να διατηρηθεί έστω η φετινή ομάδα. Πέντε εκατομμύρια ευρώ μείωση του μπάτζετ θα σημαίνει αποψίλωση της ομάδας από αρκετούς βασικούς και αναγκαστική δημιουργία νέου ρόστερ. Μετά τα πλέι οφ να απαντηθεί από τον Νοτιά η ερώτηση του εκατομμυρίου.

«Εχει αρκετά λεφτά να διατηρήσει την ομάδα με το φετινό μπάτζετ;». Το οποίο φυσικά είναι κατώτερο του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού (με ή χωρίς Gazprom). Και εάν δεν έχει και ισχύει το internal memo με τα dear all η επόμενη ερώτηση είναι: «Υπάρχει άλλος άνθρωπος που να ενδιαφέρεται να πάρει την ΑΕΚ;», ιδιαίτερα αν έχει βγει δεύτερη και έχει ελπίδα να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αν υπάρχει και μοιάζει σοβαρός, ο Νοτιάς θα πρέπει να τη δώσει. Διαφορετικά με το μπάτζετ πετσοκομμένο κατά 40%, αυτό που θα αναλάβει του χρόνου ο Μπάγεβιτς, να έχει την ΑΕΚ στη διεκδίκηση του τίτλου με το 1/4 του μπάτζετ των ανταγωνιστών της, θα είναι ο μεγαλύτερος άθλος της καριέρας του.


Εγινε πολλή κουβέντα για τη μικρή, κατά τη γνώμη μου, ομοιότητα του Σωτήρη Νίνη με τον νικητή της Eurovision, Νορβηγό Αλεξάντερ Ρίμπακ. Κανένας, όμως, δεν ασχολήθηκε με την ομοιότητα που έχει ο νέος πρόεδρος του Αρη, Θανάσης Αθανασιάδης, με τον ξεχασμένο σήμερα Ντάντλεϊ Μουρ. Ο Μουρ ήταν από τους πιο ταλαντούχους Βρετανούς καλλιτέχνες του BBC τη δεκαετία του '60, όταν μαζί με τον Πίτερ Κουκ παρουσίαζαν το «Not only… but also».

Ηταν η εποχή που η βρετανική τηλεόραση είχε περάσει στα χέρια νέων προσώπων, τα οποία άφηναν πίσω την εποχή του Αντι Γουίλιαμς για να περάσουν από τους Goonies στους Monty Python's. Οσο για τον Μουρ, όπως και ο Ντέβιντ Φροστ ξεπούλησε την κουλτούρα του για τα λεφτά στην Αμερική, γύρισε το «10» με την Μπο Ντέρεκ, το «Αρθουρ» και το 2002 πέθανε με τον τιμημένο θάνατο του αλκοολικού, αφού προηγουμένως είχε φροντίσει να δείρει την γκόμενά του, μια υποχρέωση για κάθε Βρετανό celebrity.

Ενδιαφέρον, όμως, έχει το μέλλον της «κυβέρνησης» Αθανασιάδη στον Αρη. Κυρίως στο θέμα των παικτών, που ας μην ξεχνάμε ότι η διοίκηση είχε πάρει την ψήφο των μελών με την προεκλογική υπόσχεση ότι αν εκλεγεί, θα φέρει έξι ποδοσφαιριστές. Ο Γιάννης Κόντης μετά την εκλογή της διοίκησης είπε ότι οι έξι παίκτες που έλεγε δεν ήταν προεκλογικές υποσχέσεις. Οπότε οι Μενδρινός, Αμπρέου, Φαμπιάνο, Τ. Τόρες, Φλόρες και least but not last Σμολάρεκ θα φορέσουν τη φανέλα του Αρη.

Μόνο που στο προχθεσινό ρεπορτάζ διάβασα ότι γίνονται διαπραγματεύσεις με τον Μενδρινό. Οπότε ρωτάω κι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: όταν γίνονται διαπραγματεύσεις, δεν σημαίνει ότι αρχικά υπάρχει διαφωνία σε κάτι; Επίσης, δεν σημαίνει ότι αν οι δύο πλευρές μείνουν στις αρχικές θέσεις τους, συμφωνία δεν θα υπάρξει; Ακόμα, όταν έχεις υποσχεθεί έναν παίκτη, αλλά δεν τον έχεις κλείσει, δεν σημαίνει ότι αυτός έχει το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα; Οχι, βέβαια, ότι νομίζω ότι ο κόσμος θα θέλει πίσω τον Σκόρδα αν ο Κόντης δεν κάνει τις μεταγραφές, αλλά όσο τα συμβόλαια δεν υπογράφονται, ναι, ήταν προεκλογικές υποσχέσεις.

Κάθε άνθρωπος, όμως, έχει δικαίωμα στο όνειρο. Το είπε και ο Ζαν Ζακ Ρουσό, το είπαν και τα ρεπορτάζ της Νίκης Βόλου, που προχθές ανέφεραν ότι υπήρξαν επαφές της διοίκησης με τον Κώστα Μακρή για να αναλάβει την ομάδα. Μόνο που το κόβω λίγο δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Την περασμένη εβδομάδα ο περουκοφόρος ηγέτης επέστρεψε από τη θαλπωρή της Κάρολ στην Αυστραλία για να βρεθεί στη γιορτή της μαμάς του ηγέτη στην Αγία Παρασκευή.

Στη διάρκεια των εορτασμών προτάθηκε στον Μακρή να αναλάβει την ιδιοκτησία της ομάδας της Σάντα. Ο ηγέτης, όμως, απέρριψε την πρόταση με τη μάλλον προσβλητική, αλλά βγαλμένη μέσα από τη ζωή του φράση «να αφήσω την Παναχαϊκή και να έρθω στην Αγία Παρασκευή, είναι σαν να παρατάω τα σούπερ μάρκετ για να ανοίξω μπακάλικο». Οπου εδώ ας υπενθυμιστεί ότι ο Μακρής είναι κάτι σαν τον Βερόπουλο του Down Under. Οποια Αυστραλέζα νοικοκυρά θέλει να είναι happy, ψωνίζει από του Μακρή.

Στους λαμπρούς εορτασμούς αποκαλύφθηκε και πώς προέκυψε η σχέση Μακρή και Αλέξη Κούγια. Απ' όσα τουλάχιστον είπε η μαμά Μακρή, η ίδια πρότεινε τον Κούγια στον γιο της όταν θαύμασε την ευφυΐα και το λέγειν του Αλέξη στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του. Μια ακόμα απόδειξη ότι στα κέντρα εξουσίας η τηλεόραση διατηρεί τη δύναμή της.

Φτάνει, βέβαια, να αφήνουν την τηλεόραση να επιτελεί το ενημερωτικό έργο της. Κάτι που μετά τη χθεσινή απόφαση του ΕΣΡ κατά του Δημοσθένη Λιακόπουλου είναι αμφίβολο. Γιατί το ΕΣΡ έριξε 30 χιλιάρικα πρόστιμο στον «Λιακό», επειδή όπως ανέφερε η απόφαση στο «Δυνατά και Ελληνικά», ο παρουσιαστής αναφέρθηκε σε «κοινωνία ελεγχομένη από λαμόγια», «πλανήτη-φυλακή», «αρχαίο εχθρό», «τεχνολογία του κακού» και άλλες φιδίσιες ιστορίες που ανησυχούν τους τηλεθεατές.

Το σκεπτικό ανέφερε επίσης ότι η εκπομπή του Λιακόπουλου είναι ενημερωτική. Και λέω ότι βεβαίως είναι, αλλά αν υπάρχει Θεός και Πούτιν θα το κάψουν το ΕΣΡ. Γιατί πόσοι τηλεθεατές ανησυχούν για το ότι ζουν σε «πλανήτη-φυλακή» ή επειδή «η κοινωνία ελέγχεται από λαμόγια» και πόσοι όταν διαβάζουν στην οθόνη του Alpha ότι σε λίγο θα μπορούν να πληροφορηθούν πώς βρέθηκε το απανθρακωμένο πτώμα Κρητικού επιχειρηματία σε πορτ παγκάζ αυτοκινήτου μετά την απαγωγή του και θα έχουν τη χαρά να μάθουν όλες τις λεπτομέρειες από το τραγικό έγκλημα και τη δολοφονία στην Καλλιθέα; Και να πεις ότι γυρίζεις και βλέπεις το δελτίο ειδήσεων και τα ακούς, ήθελές τα και παθές τα και μεγάλο παιδί είσαι και ας πρόσεχες. Τα διαβάζεις μέχρι και 10 φορές, θέλεις δεν θέλεις, επειδή αποφάσισες να δεις το ματς του Κυπέλλου στη Λάρισα.


Μπορεί ο Λιακόπουλος να έχει και δίκιο. Και όχι μόνο να υπάρχει ζωή στον Σείριο και το Αλφα του Κενταύρου, αλλά να υπάρχει ο πλανήτης-καθρέφτης που ο καθένας μας έχει έναν όμοιό του. Μετά τον Ντάντλεϊ Μουρ και τον Χρήστο Αθανασιάδη πάρτε τώρα μια φωτογραφία που μου έστειλε ο φίλος μου ο Γ.Κ. και πέστε μου με ποιον μοιάζει.