Τιμώντας διάσημους εορτάζοντες...

Προς Κώστα Αντωνίου: χρόνια πολλά και πολύ κουράγιο. Ακόμη κι αν εντοπίζατε σήμερα τον αυριανό Μέσι, αν τον προτείνατε στην ομάδα κι αυτή ολιγωρούσε, πάλι θα σας ζητούσαν –αργότερα– τον λόγο: «Γιατί δεν επέμεινες; Γιατί δεν μας άρπαξες από τον λαιμό να μας πεις τι λαβράκι ήταν;».

Ψυχοφθόρες καταστάσεις, αλλά θυμηθείτε τα λόγια του Ρέιγκαν: «Η πολιτική είναι καλό επάγγελμα διότι, ακόμη κι αν αποτύχεις, μπορείς να γράψεις ένα καλό βιβλίο». Εσείς, ό,τι κι αν συμβεί με τη δική σας δουλειά, μπορείτε να γράψετε καταπληκτικό βιβλίο ταξιδιωτικών εμπειριών. Μέχρι και επίτιμος δημότης Παταγονίας γίνεστε. Αφιερώστε στον εαυτό σας το τραγούδι «Απ' το αεροπλάνο» του –επίσης εορτάζοντος– Κώστα Χατζή. Εάν, πάλι, επιθυμείτε να σαρκάσετε την πολυμετοχική αναποφασιστικότητα που περιβάλλει τις προτάσεις σας, επιλέξτε άλλο άσμα του ίδιου καλλιτέχνη: «Εμείς οι τρεις στον καφενέ - τσιγάρο, πρέφα και καφέ…».

Προς Κώστα Πηλαδάκη: χρόνια πολλά. Δεν προσθέτουμε κανένα «και με λεφτά πολλά στη Σούπερ Λίγκα», διότι είναι περιττό να εύχεσαι ό,τι έχει ήδη επιτευχθεί (τηλεοπτικά, χορηγία ΟΠΑΠ). Μέχρι και εικόνισμα σε γραφεία κάμποσων ΠΑΕ βλέπουμε τη φωτογραφία σας. Σαν να λέμε, λαδάκι στο καντήλι του Πηλαδάκη που 'φερε τόσο παραδάκι. Ε, τι ονειρεύονται οι ΠΑΕ εκτός από χρήμα; Κατά τα φαινόμενα, τίποτα.

Προς Κώστα Μίχαλο, πρόεδρο ΕΒΕΑ: «ρνα ολ» ή «χόι πλα». Οχι, δεν μαθαίνουμε καμία γλώσσα ιθαγενών του Ειρηνικού. Αντιγράφουμε απλώς τις εισηγήσεις σας εκείνες που αφορούν ιθαγενείς μισθωτούς. Το «ρνα ολ» ή «χόι πλα» είναι η ευχή «χρόνια πολλά», κομμένη στη μέση. Μισές λέξεις-μισή ευχή, κατά το αγαπημένο σας μοντέλο «μισή εργάσιμη εβδομάδα-μισές αποδοχές». Το καλό για σας είναι ότι δεν χρειάζεστε ολόκληρες ευχές για να ζήσετε αξιοπρεπώς –και ολόκληρες… κατάρες να σας έριχναν, μια χαρά θα ήσασταν. Παρεμπιπτόντως: συγκλονιστική, συγκινητική η ανακάλυψή σας ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη «αρβι» ή «κιεα» («ακρίβεια», σε γλώσσα Μίχαλου).

Προς Κώστα Καραμανλή: χρόνια πολλά και θερμά συγχαρητήρια –εκτός των… τόσων άλλων– για την πολυσυζητημένη, πρόσφατη απόφασή σας. Είναι σαν να διασκευάζει Μάκη Χριστοδουλόπουλο ο αγαπημένος σας Σπανουδάκης: «Να 'χε η Βουλή αμπάρες, να κλειδαμπαρώνει και κανένας υπουργός μου να μην την πληρώνει». Καταλαβαίνουμε, το μη χείρον βέλτιστον. Είναι προτιμότερο να σε λοιδορούν επειδή μεθοδεύεις παραγραφές, παρά να σε «ξεκοιλιάζουν» ως ηγέτη υπόδικων υπουργών. «Τιτλούχοι κακής εποχής», που τραγουδούσε κάποτε ο εορτάζων σήμερα Κ. Τουρνάς…