Μερικές φορές χρειάζεται απόφαση, όχι ψάξιμο

Συνηθίζουμε να λέμε ότι οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν καλό σκάουτινγκ, δεν λειτουργούν οργανωμένα και, τέλος πάντων, πάσχουν πολύ σοβαρά στον μεταγραφικό σχεδιασμό τους. Τα τελευταία χρόνια αυτή δεν είναι παρά η μισή αλήθεια. Διότι υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, που λέει ότι οι ελληνικές ομάδες δυσκολεύονται πολλές φορές να πάρουν την απόφαση.

Διότι, κακά τα ψέματα, κάποιες μεταγραφές δεν γίνονται από τους ελληνικούς συλλόγους γιατί δεν μπορούν να τις κάνουν (είτε οικονομικά να καλύψουν τον παίκτη, είτε γιατί ο παίκτης δεν θέλει να έρθει στην Ελλάδα) και κάποιες άλλες δεν γίνονται επειδή απλούστατα δεν το αποφασίζουν οι ελληνικές ομάδες. Διάβαζα χθες το όνομα του Τετέι, το οποίο επανέρχεται στην επικαιρότητα του Ολυμπιακού, και αναρωτιέμαι.

Ποιος είναι ο λόγος που αυτός ο παίκτης δεν ήρθε πέρυσι τον Γενάρη στον Ολυμπιακό ή δεν τον κλείνουν τώρα; Τα χρήματα; Μα είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός να θέλει έναν παίκτη που τον προορίζει για βασικό, κοστίζει 2 εκατ. ευρώ, θέλει να έρθει και έχει μικρό κασέ και δεν μπορεί να τον πάρει; Οχι. Συνεπώς; Μήπως δεν τον θέλει; Ναι, αλλά ποιος το αποφασίζει αυτό;

Ο Νινιάδης χτυπιέται εδώ και σχεδόν 8 μήνες για την ποιότητα του Νορβηγού. Από τότε που τον ανέφερε η πορεία του είναι ανοδική και σήμερα θεωρείται ο καλύτερος παίκτης της Ρόζενμποργκ. Ο Ολυμπιακός παίκτη στη θέση αυτή δεν πήρε και δεν έχει βρει. Κοινοτικό διαβατήριο ώστε να μη δημιουργεί πρόβλημα στις θέσεις ξένων έχει. Γιατί δεν τον παίρνει ο Ολυμπιακός;

Γιατί δεν υπάρχουν βούληση και αποφασιστικότητα. Αν πιστεύεις τον Νινιάδη, κλείνεις τον Τετέι και τελειώνει το παραμύθι. Αν δεν τον πιστεύεις, τότε τι τον κρατάς ή γιατί τον ρωτάς και πας να πάρεις τον Μπομπό και τον Εντμίλσον. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στον Παναθηναϊκό. Εμπιστεύεστε, κύριοι, τον Αντωνίου; Αν ναι, αφήστε τον να κάνει τις μεταγραφές που αυτός εκτιμά σωστές και σταματήστε τις παρεμβάσεις. Δεν τον εμπιστεύεστε;

Τότε αλλάξτε τον. Δεν είναι δυνατόν να έχει πάει σε 15 διαφορετικές χώρες, να έχει δει 100 παίκτες και να μην έχει κλείσει κάποιον. Θυμάμαι, ας πούμε, τον Ζιβέ να σας κάνει ως παίκτης και να παζαρεύετε μαζί του επί μήνες. Τελικά δεν τον πήρατε γιατί ζητούσε 300 ή 400 χιλιάδες ευρώ παραπάνω από αυτά που δίνατε. Μα είναι δυνατόν να χάλασε γι' αυτόν τον λόγο η μεταγραφή; Είναι δυνατόν να ξοδέψατε πέρυσι πάνω από 20 εκατ. ευρώ για μεταγραφές και τελικά να μην πήρατε τον Ζιβέ, τον οποίο θέλατε, για 300 ή 400 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο;

Δεν ξέρω αν ο Τετέι ή ο Ζιβέ ή ο κάθε Τετέι και ο κάθε Ζιβέ κάνουν για τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό, αντίστοιχα, αλλά εκείνο που ξέρω είναι ότι οι ελληνικές ομάδες δεν εμπιστεύονται τους ανθρώπους που οι ίδιες διάλεξαν και οι ίδιες πληρώνουν για να τους βρίσκουν παίκτες. Και αυτό πρέπει να είναι μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως.