Αλλάζουν τις συμμαχίες σαν τα πουκάμισα…

Oσοι διερωτώνται πώς και γιατί με την ένωση «πλούτου και ισχύος» πάσχει από… ισχιαλγία ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός, ας δώσουν τη δέουσα σημασία σε μία παράμετρο: πόσο εύκολα αλλάζουν οι συμμαχίες και τα «εμπόλεμα μέρη». Πράξη πρώτη: ο Α. Βγενόπουλος αμφισβητεί τη «μοναρχία» Γ. Βαρδινογιάννη, με πολιορκητικό κριό την «ΠΕΚ», αλλά και με την αρωγή του Θ. Γιαννακόπουλου. Πράξη δεύτερη: σε θέματα ύφους και επικοινωνιακού ενδιαφέροντος (π.χ. η στάση απέναντι στη διαιτησία) διαφαίνεται η προσέγγιση κατά… δυάδες.

Πατέρας-Γιαννακόπουλος από τη μία πλευρά, «άξονας» Βαρδινογιάννη-Βγενόπουλου από την άλλη. Πράξη τρίτη: σφοδρή διαμάχη «Ερασιτέχνη Vs ΠΑΕ» με αφορμή την αποκαθήλωση των τροπαίων της ομάδας μπάσκετ, στον εορτασμό των 100 χρόνων. «Μετωπική σύγκρουση» Πατέρα-Γιαννακόπουλου. Πράξη τέταρτη: αυτή που... συνεχίζεται εδώ και καιρό. Η βασική διαχωριστική γραμμή χαράζεται και πάλι ανάμεσα στον Α. Βγενόπουλο και τον Γ. Βαρδινογιάννη. Για πρώτη φορά στη... νεότερη ιστορία του Παναθηναϊκού ο πόλος Γιαννακόπουλων δείχνει να κινείται πλησιέστερα στον Τζίγκερ!

Εάν στον πολυμετοχικό υπήρχε μια και μόνη βασική αντίθεση, τότε η ανεύρεση κάποιου modus vivendi θα ήταν υπόθεση λιγότερο δύσκολη. Ομοίως και η εφαρμογή του αξιώματος «μεταξύ κατεργαραίων, ειλικρίνεια». Τώρα, προτού ζητήσεις ειλικρίνεια αναζητείς λίγη ευκρίνεια στο στίγμα κάθε πόλου. Με τις διαχωριστικές γραμμές να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται σαν τα σημάδια που αφήνει το κύμα στην άμμο, με τις συμμαχίες να αλλάζουν κατά περιόδους και κατά… θέμα, δύο τινά συμβαίνουν. Ενα κακό κι ένα χειρότερο.

Το κακό: οι διαφορετικές «σχολές» που πότε συγχωνεύονται κι άλλοτε απλώς… δεν χωνεύονται (μεταξύ τους) προκαλούν τέτοιο βραχυκύκλωμα, ώστε η ομάδα δεν μπορεί καν να αποφύγει κραυγαλέες αντιφάσεις. Απλό παράδειγμα: οι πρόσφατες τοποθετήσεις για τη διαιτησία. Ε, δεν νοείται η ομάδα να απαντά επισήμως στον ΠΑΟΚ στο πνεύμα τού «η διαμαρτυρία είναι θυγατέρα της αποτυχίας» και στη συνέχεια ο Κ. Αντωνίου και ο Τεν Κάτε να επαναδιατυπώνουν –αναδρομικώς- τα φετινά «πράσινα» παράπονα για τη διαιτησία…

Το χειρότερο: ο ΠΑΟ φαίνεται να άγεται και να φέρεται από ευκαιριακές συμπράξεις. Τούτη η εντύπωση απειλεί να μειώσει κατά πολύ το απόθεμα καλής θέλησης με το οποίο οι οπαδοί περιέβαλαν το εγχείρημα της πολυμετοχικότητας. Κι αν συμβεί αυτό όχι μία, αλλά δέκα συμφωνίες για το μπάτζετ ή τον προπονητή δεν θα μπορέσουν να επουλώσουν το τραύμα. Οποια κι αν είναι η «πέμπτη πράξη»…