«Τεχνητές συγκολλήσεις» γίνονται. Λύνουν κάτι;

«Ενότητα; Μα υπάρχει ενότητα. Τι είναι αυτά που με ρωτάτε…». Φαίνεται ότι ο Θ. Γιαννακόπουλος διαθέτει χιούμορ, ειδάλλως η ατάκα του ηχεί αλλόκοτη και άκαιρη -στα όρια του (αυτο)σαρκασμού. Είναι σαν να μιλάς για «ενιαία κι αδιαίρετη» εθνική συνείδηση στην ισπανική επικράτεια, λίγα λεπτά αφ' ότου άκουσες δεκάδες χιλιάδες Βάσκους και Καταλανούς να καλύπτουν με σφυρίγματα την ανάκρουση του εθνικού ύμνου στον τελικό Μπιλμπάο - Μπάρτσα.

Εν πάση περιπτώσει, εκεί ζητούν αυτοδιάθεση, εδώ όμως οι φίλοι του «τριφυλλιού» θα ήταν ευτυχείς αν γνώριζαν τη… σκέτη διάθεση καθενός εκ των «στρατοπέδων» του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού. Δεν εννοούμε απλώς τη διάθεση με την οποία θα προσέλθουν στη συνεδρίαση της Πέμπτης. Δεν είναι δα απίθανο να επιτευχθεί μια ακόμη «τεχνητή συγκόλληση» που θα επιφέρει προσωρινή εκτόνωση, έως ότου αποδειχθεί (πάλι) ότι οι τύποις «συσπειρωμένες» συνιστώσες του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού μοιάζουν με συγκέντρωση νεφών στον ουρανό: τα βλέπεις μαζεμένα και αναρωτιέσαι πότε θα βρέξει.

Το ερώτημα είναι εάν οι «εμπλεκόμενοι» έχουν διάθεση να εξετάσουν σοβαρά την πεμπτουσία του προβλήματος του πολυμετοχικού ΠΑΟ: μεγάλα κεφάλαια, μεγάλα –και «αγύριστα»- κεφάλια, έκαστο εκ των οποίων πολύ δύσκολα αναγνωρίζει την πρωτοκαθεδρία άλλου. Το κακό για τον ΠΑΟ δεν έγκειται στη διατύπωση διαφορετικών απόψεων, αλλά στην εντύπωση που αποκομίζουν οι «απ' έξω»: ότι συχνά οι διαφωνίες αφορούν αφορμές κι όχι αιτίες, το δε ύφος των αντιπαραθέσεων προδίδει περισσότερο την πρόθεση να «καρφωθεί» κάποιος παρά το πάθος για μια άποψη.

«Θα πιούμε καφέ» μπορεί να πει ο Ν. Πατέρας και την επόμενη ημέρα στην ομάδα να «ανάβουν» συζητήσεις: μήπως, ως εθνικό προϊόν της Βραζιλίας, ο καφές επιβάλλει να εξεταστεί στο πρώτο φλιτζάνι τι γίνεται με τον Μάτος και στο δεύτερο αν ήταν σωστή η μεταγραφή Σίλβα; Κι αν δεν ήταν, να ζητήσουμε τώρα ευθύνες ή αργότερα; Μήπως είναι ένδειξη απειρίας του προέδρου Ν. Πατέρα το γεγονός ότι καλεί τους υπόλοιπους για καφέ, μολονότι τα νεύρα όλων δείχνουν τεντωμένα; Να του ασκηθεί κριτική ή όχι;

Το (ακόμη πιο) εντυπωσιακό –και παραλυτικό- στον Παναθηναϊκό είναι ότι οι συμμαχίες συνάπτονται, διαλύονται και ανασυγκροτούνται με άλλους ρόλους. Ολοι «τα βρίσκουν» με όλους και τσακώνονται με όλους, εκ περιτροπής, λες και πρόκειται για πρόγραμμα αγώνων. Περισσότερα γι' αυτό αύριο.