Oι λόγοι της νίκης του ΠΑΟ είναι άλλοι...

Πριν από 20 χρόνια αν έλεγες σε ποδοσφαιριστή ότι θα του κάρφωνες το δελτίο στην πόρτα των αποδυτηρίων, αυτό ήταν βαριά απειλή. Απόδειξη η περίπτωση του Πάρι Γεωργακόπουλου, που η καριέρα του τελείωσε όταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης του «κάρφωσε το δελτίο» στέλνοντάς τον σε πρόωρη αποστρατεία. Η περίπτωση, όμως, του Γεωργακόπουλου είναι μοναδική. Η έκφραση έμεινε, αλλά ποτέ άλλοτε παίκτης μεγάλης ομάδας δεν είδε την καριέρα του να τελειώνει από τιμωρία της διοίκησης.

Για την ακρίβεια, σήμερα μια διοίκηση όχι μόνο δεν μπορεί να καρφώνει δελτία, αλλά ούτε να κάνει πράγματα που γινόντουσαν πριν από μία δεκαετία: να στέλνει τους παίκτες να τρέχουνε «με τις μπουλντόζες», όπως έγινε με τον Οφορίκουε και τον Πουρσανίδη όταν φτιαχνόταν ο Ρέντης, ή να στέλνει τον παίκτη για προπόνηση τα χαράματα, όπως είχε γίνει στον Παναθηναϊκό με τον Ντέρεκ Μπόατεγκ.

Στις μέρες μας η διοίκηση ακόμα και να στείλει τον παίκτη να προπονείται μόνος, ξέρει ότι φλερτάρει με την καταστροφή. Αν ο παίκτης καταφύγει στη ΦΙΦΑ ζητώντας τη λύση του συμβολαίου λόγω μείωσης της προσωπικότητάς του ως επαγγελματία, θα το πετύχει και όχι μόνο θα μείνει ελεύθερος αλλά θα εισπράξει και την αποζημίωσή του. Τους κανόνες για τη λύση των συμβολαίων ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που ένας παίκτης δεν τους ξέρει θα τους ξέρει ο μάνατζέρ του.

Ολα λοιπόν τα προηγούμενα ειπώθηκαν, για να μη θεωρηθεί ως ο κύριος λόγος της βελτιωμένης απόδοσης του Παναθηναϊκού η επίσκεψη του Νίκου Πατέρα στην Παιανία και η απειλή του ότι θα «κρεμάσει τα παπούτσια» των παικτών, αν δεν παίξουν με αποφασιστικότητα. Οι παίκτες θα το έλαβαν υπ' όψιν, στο μέτρο «ο μεγάλος τα πήρε» αλλά επίσης θα ήξεραν ότι η απειλή είναι κενή περιεχομένου. Οι λόγοι της νίκης του Παναθηναϊκού είναι άλλοι.

Με πρώτο λόγο ότι αν στον Παναθηναϊκό χωράνε σίγουρα «τρεις Πιζάρο», στη Λάρισα χωράνε και οι έντεκα παίκτες της βασικής ενδεκάδας του Παναθηναϊκού. Με απλά λόγια, τις δύο ομάδες χωρίζει η διαφορά ποιότητας που αντικατοπτρίζεται και στη μεταγραφική αξία του κάθε παίκτη. Αμφιβάλλω αν η Λάρισα έχει έναν παίκτη που αν βγει στην αγορά, θα πιάνει περισσότερα λεφτά από τον αντίστοιχο παίκτη του Παναθηναϊκού. Η διαφορά όμως στην ποιότητα πολλές φορές καλύπτεται από το πάθος. Τζίφος και εδώ.

Γιατί με τη Λάρισα να μην έχει καμία ελπίδα για τη δεύτερη θέση και ελάχιστες για όποια θέση εκτός της πέμπτης, το πάθος απουσίαζε, με το γεγονός να αντικατοπτρίζεται στα φάουλ. Εννέα φάουλ σε ένα ημίχρονο, ιδιαίτερα στο ελληνικό πρωτάθλημα, δείχνει ματς που παίχτηκε απολύτως τεχνικά. Τρίτον, ο Τεν Κάτε δεν φοβήθηκε. Με το σκορ 2-1, αν η Λάρισα είχε ισοφαρίσει και ο Τεν Κάτε είχε πιο πριν αλλάξει τον Καραγκούνη, θα γινόταν της παλαβής.

Ακόμα περισσότερο όταν ο Καραγκούνης με γκριμάτσες, κινήσεις και ταχύτητα εξόδου υπογράμμισε στην αλλαγή τη δυσαρέσκειά του. Η αλλαγή όμως έπιασε, η ποιότητα μίλησε και ο Παναθηναϊκός συνεχίζει πρώτος τη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης, κάτι που λόγω αυξημένων απαιτήσεων της κερκίδας έχει απαξιωθεί, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ήταν αυτή που πέρυσι έδωσε 30 εκατομμύρια ευρώ και τις μοναδικές αγωνιστικές επιτυχίες σε μια απογοητευτική σεζόν.