Ο Τζίγκερ άραγε τι λέει για τον φετινό ΠΑΟ;

Ακουγα χθες το μεσημέρι τον Ανδρέα Βγενόπουλο στον NovaΣΠΟΡ FΜ να μιλά και σκεφτόμουν μόνο ένα πράγμα: ότι επ' ουδενί, αν ήμουν επιχειρηματίας, δεν θα ήθελα να σκαλώσουμε κάπου. Αρέσει δεν αρέσει, ο Βγενόπουλος έχει μεταξύ άλλων μια σημαντική ικανότητα: είναι πολύ σαφής και τοποθετεί το πράγμα στη βάση που ο ίδιος επιθυμεί, χωρίς μάλιστα πολλές πολλές εξηγήσεις. Σου λέει ότι εγώ θέλω τα πράγματα να γίνουν έτσι και δεν το βάζει ως βάση διαπραγμάτευσης, αλλά ως όρο. Σε μια χώρα που όλοι είναι συνηθισμένοι να διαπραγματεύονται (ή να νταραβερίζονται, μικρή η διαφορά) καταλαβαίνω ότι με έναν τέτοιο άνθρωπο δεν υπάρχει πεδίο ελιγμών.

Kανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Βγενόπουλο ότι στο θέμα του ΠΑΟ δεν έπαιξε με ανοιχτά χαρτιά. Πολύς κόσμος αναρωτιέται πού το πάει –εγώ πάλι λέω ότι έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε για όλα τόσο πονηρά που αδυνατούμε να δεχτούμε το προφανές, ότι δηλαδή η ενασχόληση του Βγενόπουλου με τον Παναθηναϊκό μπορεί να έγινε απλά γιατί ο Παναθηναϊκός έχει μια πορεία τόσο φθίνουσα που ως οπαδό τον προβλημάτισε. Ο Βγενόπουλος πρότεινε την ίδρυση της «ΠΕΚ» μετά την ήττα του ΠΑΟ από τον Ολυμπιακό με 4-0 κι ενώ η ομάδα, δικαίως ή αδίκως, πορευόταν μέσα σε ένα κλίμα αναταραχής.

Αυτό το κλίμα δεν το δημιούργησε ο Βγενόπουλος, αντιθέτως προσπάθησε και κατάφερε φέτος να το αλλάξει. Εφερε κοντά την οικογένεια Βαρδινογιάννη με τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο, συνετέλεσε καθοριστικά στο να υπάρξει στην εξέδρα ηρεμία, στάθηκε αιτία και για να ξοδέψει ο ΠΑΟ πέρυσι το καλοκαίρι αρκετά χρήματα. Αν δεν υπήρχε η κίνηση του Βγενόπουλου είναι δεδομένο τι θα συνέβαινε: ο Τζίγκερ και οι Γιαννακόπουλοι θα συνέχιζαν να τσακώνονται, ο Βέλιτς θα έφερνε ταλέντα, οι οργανωμένοι θα διαδήλωναν και η ΠΑΕ θα χρησιμοποιούσε το site για να κάνουν κριτική περί Τύπου και επιθέσεις στον «Φορέα» διάφοροι τσάτσοι που ζουν ανάμεσά μας και πληρώνονται με μπλοκ παροχής υπηρεσιών. Με αυτά κάποιοι μπορεί και να χαίρονται –το κακό είναι ότι ο κόσμος του ΠΑΟ τα έχει βαρεθεί φρικτά.

Μέτοχοι

Κατηγορείται ο Βγενόπουλος ότι με τις δημόσιες τοποθετήσεις του προκαλεί καβγάδες. Πόσοι καβγάδες έχουν γίνει φέτος στον ΠΑΟ; Διαφωνίες υπήρξαν πολλές, καβγάς σοβαρός δεν έγινε. Για να γίνει καβγάς χρειάζονται δύο κι εγώ πέραν του Βγενόπουλου δεν βλέπω άλλον που να έχει το σθένος δημόσιας τοποθέτησης.

Οπως έχω γράψει και παλαιότερα, το πραγματικό πρόβλημα του ΠΑΟ είναι ότι οι μέτοχοί του δεν καβγαδίζουν, δεν έχουν δηλαδή το θάρρος να πουν δημόσια τι θέλουν, τι πιστεύουν και τι προσδοκούν και να ξεδιαλύνουν το τοπίο. Γιατί το θέμα δεν είναι τι θέλει ο Βγενόπουλος, αλλά τι Παναθηναϊκός θα προκύψει έπειτα από αυτόν του Τζίγκερ που ελάχιστοι νοσταλγούν.

Απαντήσεις

Το βράδυ άκουσα και τον Γιάννη Βαρδινογιάννη. Ομολογώ ότι οι θέσεις του Τζίγκερ για τα ζητήματα του φετινού ΠΑΟ με ενδιαφέρουν περισσότερο απ' αυτές του Βγενόπουλου, κυρίως γιατί δεν τις ξέρω. Ο Βγενόπουλος είναι ανοιχτό βιβλίο: έχει π.χ. πολλές φορές στηρίξει και τον Τεν Κάτε και τον Αντωνίου, μολονότι κανείς από τους δύο δεν ήταν επιλογή του, όπως είπε και χθες.

Δεν ξέρω ειλικρινά τι πιστεύει και για τους δύο ο Γιάννης Βαρδινογιάννης: με την τελευταία δήλωσή του («τη φετινή χρονιά, δυστυχώς, ο Παναθηναϊκός ήταν εκτός στόχων, αυτό πρέπει να συζητηθεί και να αναλυθεί, γιατί κάποιος λόγος θα υπήρχε») μοιάζει να τους καταλογίζει κάποιου είδους ευθύνη, όμως αυτή η εκτίμηση δεν είναι απαραίτητα και καταδικαστική: απλώς δεν είναι σαφής. Ο Τζίγκερ έδωσε την περασμένη Κυριακή μια συνέντευξη στο «Πρώτο Θέμα» και χθες μίλησε στα κανάλια μετά το Δ.Σ. της Λίγκας. Ομολογώ ότι έχει το χάρισμα να μοιράζει δηλώσεις χωρίς να δίνει απαντήσεις.

Σύμπνοια

Ακούω διαρκώς από την αρχή της χρονιάς ότι ο Τζίγκερ, λέει, δεν ασχολείται. Αλίμονο αν κάποιος έχει την απόλυτη πλειοψηφία της ΠΑΕ και δεν ασχολείται: δεν υπάρχει άνθρωπος που να δηλώνει Παναθηναϊκός και να μην ενδιαφέρεται ή να μην έχει άποψη. Ξέρω ότι χθες αρκετές από τις απόψεις του (για τον Τεν Κάτε, τον Αντωνίου, την ομάδα, τους (συμ)μετόχους, τις μετέφερε και στους φίλους του στο Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας: είναι τελείως λογικό –όλοι με τους φίλους μας στον καφέ μιλάμε για πράγματα που μας ενδιαφέρουν.

Το θέμα δεν είναι τι είπε –το ξέρω. Η απορία μου είναι αν όλα αυτά τα συμπεράσματα στα οποία έχει καταλήξει είναι κι ο μπούσουλας για το αύριο του ΠΑΟ. Θα μου πείτε, δεν έχει λόγο να πει δημόσια πόσο του αρέσει ή πόσο σιχαίνεται το ποδόσφαιρο του Τεν Κάτε ή ποια είναι η γνώμη του για τον Αντωνίου: είναι δικαίωμά του. Οταν όμως π.χ. λες ότι «όλοι θα κριθούν στο τέλος», νομίζω ότι κάνεις τον κόουτς να πιστεύει ότι οι παίκτες τελούν υπό κρίση και τους παίκτες να πιστεύουν το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή μπορεί κι ο Τεν Κάτε να πει «χαίρετε». Και το ποια είναι η επίπτωση αυτής της τοποθέτησης το βλέπεις και λίγο στα πλέι οφ: καμία αγωνιστική σύμπνοια, μόνο η ελάχιστη προσπάθεια.

Πιζάρο

Ο Βγενόπουλος λέει ότι θέλει να μείνουν στις θέσεις τους οι προπονητές και διευθυντές, αλλά να αξιολογηθεί καλύτερα ο ρόλος κάποιων άλλων διοικητικών στελεχών μέσα στην ΠΑΕ. Είναι υπέρ της παραμονής του Πατέρα στη θέση του προέδρου, θέλει να υπάρξουν εγγυήσεις ότι το καλοκαίρι θα ξοδευτούν αρκετά χρήματα, πιέζει τον δήμο να λύσει το θέμα του γηπέδου με απαλλοτριώσεις, θέλει διάφανες διαδικασίες και ναι, τρεις Πιζάρο, δηλαδή τρεις τουλάχιστον σπουδαίους παίκτες.

Μπορεί κάποιος με τις θέσεις αυτές να μη συμφωνεί, αλλά αυτό που ο Βγενόπουλος οραματίζεται είναι ένας διαφορετικός ΠΑΟ: κρυστάλλινος, ακριβός και με προοπτική να γίνει μια ομάδα που θα κερδίζει. Οι άλλοι με τη σιωπή τους δεν κάνουν κατανοητό το όραμά τους. Ο «Βγενό» θέλει τρεις Πιζάρο. Ο Τζίγκερ υποθέτω τον Βέλιτς, τον Ν'Ντόι, τον Πεσέιρο, τον Ενακαρίρε κ.ά. Διακρίνω ένα χάος. Γούστου…

Lazio per sempre

Kάθε τίτλος της Λάτσιο είναι μια περιπετειώδης ιστορία, με ήρωες και γεγονότα που δύσκολα ξεχνάμε. Η Λάτσιο είχε κατακτήσει δύο Κύπελλα τον καιρό του Σέρτζιο Κρανιότι, που ξόδευε τα χρήματα (των άλλων) για να κάνει την ομάδα μεγάλη. Και κέρδισε κι άλλα δύο μετά το 2004, όταν η οικονομική εξυγίανση έγινε αυτοσκοπός, οι πωλήσεις των καλών παικτών κανόνας και η «φτώχεια» πρόβλημα. Πώς γίνεται πλούσιοι και φτωχοί να κερδίζουν το ίδιο; Γίνεται, διότι η συγκεκριμένη ομάδα, απίστευτα φθηνότερη από εκείνες του Κρανιότι, έχει χαρακτήρα και πάθος τέτοιο που δεν είχαν εκείνες οι ομάδες, που ήταν λίγο υπερφίαλες μέσα στον κομφορμισμό τους.

Ο τελικός με τη Σαμπντόρια στο «Ολίμπικο» έφτασε στα πέναλτι, όπως οι περισσότεροι από τους τελικούς που γίνονται στο «Ολίμπικο»: η Ρόμα στην έδρα της έχει χάσει δυο-τρεις. Οταν το ματς έφτασε στη διαδικασία των πέναλτι, αρκετοί άρχισαν να πιστεύουν ότι η Λάτσιο, που στα πέναλτι δεν είχε φτάσει να διεκδικεί τίποτα ποτέ, θα βρει τον δικό της Γκρόμπελαρ, μια και ο Καστελάτσι, τερματοφύλακας της «Σαμπ», έμοιαζε στην κανονική διάρκεια του αγώνα ανίκητος.

Ομως, η Λάτσιο δεν φοράει τις φανέλες της Ρόμα και τα πέναλτι δεν την τρόμαξαν. Ενας πιτσιρικάς από την Ουρουγουάη, που ονομάζεται Μουσλέρα και που στο ντεμπούτο του πέρυσι είχε δεχτεί πέντε γκολ από τη Μίλαν των σταρ, προέκυψε από το πουθενά ως διά μαγείας σπεσιαλίστας και βουτώντας με το χέρι ψηλά σαν τερματοφύλακας της δεκαετίας του '50 έπιασε δύο πέναλτι, μεταξύ των οποίων και ένα του Κασάνο που τον ρόλο του μοιραίου τον έχει στο αίμα του. Και μετά η μπάλα στήθηκε στα έντεκα μέτρα κι εμφανίστηκε ο Νταμπό, Γάλλος αλλά Αφρικανός, κόκκινο πανί κάποτε για τη ρατσιστική εξέδρα, αλλά γίγαντας.

Η Λάτσιο, η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη που τιμωρήθηκε από την ΟΥΕΦΑ για ρατσιστική συμπεριφορά μερίδας οπαδών της, έγινε κυπελλούχος Ιταλίας γιατί ένας μαύρος παίκτης της δεν δείλιασε τη στιγμή που τον χρειάστηκαν και ανάγκασε τους ίδιους που δυσφορούσαν να τον βλέπουν με τη φανέλα της να τον επευφημούν. Η εκδίκηση του ποδοσφαίρου επί του ρατσισμού σε όλο της το μεγαλείο!

Σας το 'χω ξαναπεί: δυνατή ή αδύνατη, πλούσια ή φτωχή, τρελή κι αδέσποτη, αγαπημένη ή μισητή, η Λάτσιο δεν σ' αφήνει να πλήξεις ποτέ…

Σε καλή μεριά

Δεδομένο θεωρείται (κι όχι μόνο στη Σαλονίκη, αλλά και στη Συγγρού π.χ.) ότι ο Βασίλης Γκαγκάτσης θα είναι η πρώτη μεγάλη μεταγραφή του ΠΑΟΚ. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΟ θα αναλάβει καθήκοντα γενικού διευθυντή, με αμοιβή που κάποιοι καλά πληροφορημένοι αναφέρουν ότι θα αγγίζει τις 15.000 ευρώ τον μήνα –πράγμα που δεν πιστεύω, μια και η αγάπη του για τον ΠΑΟΚ μού μοιάζει ανεκτίμητη.

Οι ίδιοι αναφέρουν ότι ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα δικαιολογήσει την πρόσληψη λέγοντας ότι η ομάδα «πρέπει να προστατευθεί» και ότι ο Γκαγκάτσης ήταν ενήμερος για όλες τις κινήσεις του από την αρχή και συχνά τον συμβούλευε. Είναι κάτι σαν ο άνθρωπος πίσω από το θαύμα…

Αντε να δούμε τον «Ζαγόρ» σύντομα στην Ευελπίδων να καταθέτει και για το ήθος του.