Κουράσατε, κύριοι…

Γράφει ο Μιχάλης Τσαπίδης

Tο «πράσινο» κονσόρτσιουμ, που συν τω χρόνω αποδείχτηκε πως επρόκειτο για μια επιχειρηματική λυκοφιλία, αποφάσισε να ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης λίγο πριν από την έναρξη των πλέι οφ. Δεν έχει σημασία ποιος έριξε την πρώτη πιστολιά, αλλά πώς ακολούθησε ανταλλαγή πυρών. Παραμονές των πλέι οφ οι μέτοχοι έδειξαν ότι οδηγούνται σε ανακωχή για τους ευνόητους (αγωνιστικούς) λόγους, αλλά προσωρινά. Ο Βγενόπουλος «πείραξε» εκ νέου την ένταση κι αυτή έφτασε πάλι στα κόκκινα.

Ο άνθρωπος που πέτυχε την Παναθηναϊκή συσπείρωση και τώρα φαίνεται πως επιδιώκει τη διάσπαση είναι σαφές ότι θέλει να γίνει αφεντικό. Οχι ακριβώς πρώτος μεταξύ ίσων (έτσι είχε ερμηνευτεί η στάση του αρχικά), αλλά ο ένας και μοναδικός. Τα περί αποχώρησής του από το διοικητικό σχήμα μοιάζουν με προπέτασμα καπνού: όταν θέλεις να φύγεις από κάπου, δεν σε κρατάει κανένας. Εδώ από το σπίτι σου φεύγεις και δεν σε κρατούν τα παιδιά σου, από τον Παναθηναϊκό δεν μπορείς να φύγεις;

Τι κρατάει, λοιπόν, τον Βγενόπουλο και απλώς περιορίζεται στις συχνές προειδοποιητικές βολές περί αποχώρησης, αλλά δεν κάνει το κρίσιμο βήμα να ανοίξει την πόρτα και να βγει; Και γιατί δημαγωγεί δηλώνοντας συνέχεια ακριβώς ό,τι θέλουν να ακούσουν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού (μεγάλες μεταγραφές κ.λπ.); Διότι προφανώς έχει απώτερο σκοπό τη διοικητική κυριαρχία του και προσπαθεί να κερδίσει τον κόσμο. Θεμιτός. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Βγενόπουλο επειδή θέλει να γίνει ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού. Τα κίνητρά του είναι Ο.Κ. Η τακτική του δεν είναι. Οπως πέρυσι ίδρυσε την «ΠΕΚ» και είπε ευθέως στο κοινό του Παναθηναϊκού τι ακριβώς θέλει, έτσι και τώρα καιρός είναι να πει τι θέλει. Αυτή είναι τίμια στάση. Είναι το fair play που του αρέσει να πρεσβεύει. Κι αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν τη λογική της αγοράς «τριών Πιζάρο», να το πουν και αυτοί αντί να σιωπούν ή να λένε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Διά ταύτα: η διάσπαση του πολυμετοχικού και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης έχουν γίνει κουραστικές, κύριοι. Βρείτε τα, χαλάστε τα, κάντε ό,τι θέλετε, αλλά κάντε το γρήγορα. Το σίριαλ έχει φτάσει στο σημείο να γίνει σαπουνόπερα. Σαν τις παραγωγές που προβάλλονται τα μεσημέρια στην ελληνική τηλεόραση. Μπάλα θέλουμε να δούμε, όχι «Τόλμη και γοητεία»...