Την ημέρα που ο Aγγελος εκτόπισε τον Αρσέν...

Λοιπόν, ετοιμαστείτε για μια μικρή αναδρομή με ταυτόχρονη… εκδρομή στον κόσμο της φαντασίας (γεγονότα – τρέλα 50%-50%). Ξεκινάμε. Τελευταία ημέρα Σεπτεμβρίου του 1997 στο «Χάιμπουρι»: το γκολ του Ζήση Βρύζα στην εκπνοή του αγώνα βγάζει νοκ άουτ την Αρσεναλ του Βενγκέρ και δίνει την πρόκριση στον ΠΑΟΚ του Αγγελου Αναστασιάδη. Τον επόμενο χρόνο ο νέος προπονητής της λονδρέζικης ομάδας διατυπώνει ένα αίτημα και η διοίκηση το αντιμετωπίζει με αμηχανία.

Ο θρησκευόμενος κόουτς των «κανονιέρηδων» ζητεί να γίνει η πρώτη συνάντησή του με τους παίκτες στον Αγιο Δημήτριο, ελληνική εκκλησία του Βόρειου Λονδίνου. Στέλεχος της διοίκησης σχολιάζει: «Περίεργος αυτός ο Ελληνας που προσλάβαμε – το κόλλημα του Αρσέν με τη σωστή διατροφή ήταν πιο νορμάλ. Τέλος πάντων, αν επιμένει, να του αντιπροτείνουμε να μαζέψει τους παίκτες σε κάποιο αβαείο».

Ο νέος κόουτς Αγγελος Αναστασιάδης συγκινεί τους πάντες δηλώνοντας: «Χθες προσευχήθηκα για να βρει γρήγορα δουλειά ο Βενγκέρ και ζήτησα συγγνώμη από τον Θεό για το κακό που 'κανα άθελά μου στον Γάλλο». Ο Ελτον Τζον δηλώνει συγκλονισμένος με την ανθρωπιά του Αναστασιάδη και γράφει το κομμάτι «Light a Candle, Angelos», που κάνει πωλήσεις εφάμιλλες εκείνων του τραγουδιού για την Νταϊάνα.

Είναι 2000 και η Χέλσινγκμποργκ ενσαρκώνει την πρώτη μεγάλη ποδοσφαιρική έκπληξη του 21ου αιώνα, «απαγορεύοντας» στην Ιντερ να εισέλθει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λινγκ. Τον επόμενο χρόνο ο προπονητής της Χέλσινγκμποργκ, Νάνε Μπέργκστραντ, πιάνει δουλειά στους «νερατζούρι». Είναι 2006 και ο Ερυθρός Αστέρας του Ντούσαν Μπάγεβιτς αποκλείεται «με το καλημέρα» από το ΟΥΕΦΑ, επειδή ηττάται και στις δύο αναμετρήσεις από τη Σλόβαν Λίμπερετς.

Ο προπονητής της Σλόβαν, Βίτεσλαβ Λάβιτσκα, εξαργυρώνει την επιτυχία: τον προσλαμβάνει ο Ερυθρός Αστέρας. Είναι 2009 και συναντάμε τον Τάκη Λεμονή προπονητή σε μια ομάδα με πράσινα. Οχι, βρε παιδιά, όχι στην Ομόνοια. Στη Βέρντερ Βρέμης εργάζεται. Οι Γερμανοί δεν ξέχασαν τον περσινό αποκλεισμό τους, ούτε τα έξι γκολ που τους φόρτωσε –σε δύο παιχνίδια– ο Ολυμπιακός του Λεμονή. Αποχαιρέτησαν τον Σάαφ και ανέκραξαν «Τάκης uber alles, όχι ήττες άλλες».

Ο γράφων ευχαριστεί τον συνάδελφό του Παύλο Δεπόλλα που αλίευσε τα ονόματα των προπονητών της Χέλσινγκμποργκ 2000 και της Σλόβαν Λίμπερετς 2006. Θα ευχαριστήσει και οποιονδήποτε δώσει μια πειστική απάντηση στο εξής ερώτημα: εάν οι εννέα στους δέκα γελάμε στην ιδέα ότι θα μπορούσαν να έχουν ενεργήσει έτσι η Αρσεναλ, η Ιντερ, ο Ερυθρός Αστέρας και η Βέρντερ, εάν θεωρούμε παιδαριώδες ως κριτήριο πρόσληψης προπονητή το δόγμα «πες μου ποιος σου 'κανε τη ζημιά πέρυσι και θα σου δείξω ποιον να πάρεις φέτος», πώς θα ανακαλύψουμε το παραμικρό ψήγμα λογικής στο «φλερτ» της ΠΑΕ Ολυμπιακός με τον Τιμούρ Κετσπάγια;

«Και ποιος σου 'πε ότι αυτός είναι ο μπούσουλας του Ολυμπιακού στην περίπτωση Κετσπάγια;», θα ρωτήσει κάποιος. Θα λάβει την απάντηση: ωραία, ας πει κάποιος καθαρά ποιος είναι. Αν κάτι μπορούμε να σκεφτούμε, αυτό δεν μοιάζει τόσο με νηφάλιο κριτήριο, όσο με αγχώδες εγερτήριο: «Επειγόντως, ένας προπονητής που να ξέρει κάτι από Ολυμπιακό και ελληνικό ποδόσφαιρο, να ξέρει και τα "know how" των θερινών γύρων του Τσάμπιονς Λιγκ, επειδή είναι λίγος ο χρόνος και τεράστια η ανάγκη να βρεθούμε φέτος στους ομίλους. Ποιος ξένος προπονητής προλαβαίνει να μάθει τόσο γρήγορα όσα ήδη ξέρει για εμάς ο Κετσπάγια;».

Στέκει; Στη λογική του «κόκκινου συναγερμού», ίσως. Με το ζόρι. Μια στιγμή όμως. «Αυτό που θα κοιτάξουμε είναι ο νέος προπονητής να υπογράψει για δυο-τρία χρόνια. Να βλέπει τον Ολυμπιακό ως προοπτική». Το είπε ο Σ. Κόκκαλης στη συνεδρίαση του Δ.Σ., κλείνοντας το κεφάλαιο Βαλβέρδε και διευκρινίζοντας πώς ακριβώς θα ανοίξει το επόμενο.

Μοιάζει αυτό με τη διαδικασία κατεπείγοντος, τη μόνη που θα μπορούσε να αιτιολογήσει –όχι να δικαιολογήσει– την επιλογή Τιμούρ; Επίσης, αρκεί ένας προπονητής να βλέπει τον Ολυμπιακό ως προοπτική; Δεν πρέπει να υπάρχουν κατ' αρχήν προοπτικές ώστε να δώσει ο ίδιος κάποια προοπτική στην ομάδα; Φαίνεται κάτι στον ορίζοντα που να πείθει ότι ο Κετσπάγια θα μπορούσε να «κτίσει» τον Ολυμπιακό, αντέχοντας δυο-τρία χρόνια; Αν ναι, πού ακριβώς εντοπίστηκε αυτό το «κάτι»;

Ο Κετσπάγια μπορεί να αποδειχθεί το μεγαλύτερο σύγχρονο ταλέντο προπονητικής στον κόσμο, αλλά επειδή οι ΠΑΕ δεν λειτουργούν βασιζόμενες σε μαντικές ικανότητες, το ερώτημα παραμένει: τι ωθεί στο συμπέρασμα πως ο άνθρωπος είναι έτοιμος για ένα τόσο μεγάλο άλμα και ότι ο Ολυμπιακός αντέχει τόσο μεγάλο ρίσκο; Ομολογώ ότι δεν ξέρω. Αντιθέτως, όλα δείχνουν ότι η λογική βάση στην οποία επιχειρείται (;) να στηριχτεί τέτοιο ρίσκο, είναι απελπιστικά ασταθής και αδύναμη. Περισσότερα αύριο.