Τον τελευταίο μήνα, αγαπητέ αναγνώστη, βλέπω τον Γιώργο Παπανδρέου και δεν πιστεύω στα μάτια μου. Ο καλός μου φαίνεται ότι συνειδητοποίησε πως πλάκα στην πλάκα θα αναλάβει τα ηνία της χώρας όπου να 'ναι και άρχισε ύστερα από μια μακρά περίοδο πολιτικής αγρανάπαυσης να δραστηριοποιείται. Τον άκουσα, μάλιστα, να λέει σε μια πρόσφατη ομιλία του ότι μόλις γίνει πρωθυπουργός θα αλλάξει εκτός απ' την Ελλάδα και την Ευρώπη και τρόμαξα. Με τη φόρα που έχει πάρει ο Γιώργος, σε λίγο ο βασικός αντίπαλός του δεν θα είναι ο Καραμανλής, αλλά ο Ομπάμα…
Εχει βρει ρυθμό ο πρόεδρος και δεν είναι δύσκολο να κάνει πρώτα το όνειρο του Κώστα για επανίδρυση του κράτους πραγματικότητα, στη συνέχεια να βάλει σε στράτα Θεού την Ευρώπη και μετά να πεταχτεί μέχρι την Αμερική για να μάθει λίγη μπαλίτσα στον πλανητάρχη. Ηταν να μη ζεσταθεί ο γλυκός μου. Τώρα ποιος τον σταματάει. Αν δεν είχε το μουστάκι, θα ορκιζόμουν ότι το nickname του είναι «Κλαρκ Κεντ» και ότι ο Σούπερμαν είναι σοσιαλιστής.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή το βράδυ, όπως διαβάζω στην «Εξέδρα», είχε στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» μια απρόσμενη συνάντηση: «Ο Γιώργος Καραγκούνης μιλούσε στο κινητό του τηλέφωνο και απορροφημένος μπήκε στο τελευταίο πούλμαν για να μεταβεί στο αεροπλάνο της επιστροφής. Μαζί του ήταν λιγοστοί παίκτες του Παναθηναϊκού, μέλη του ιατρικού επιτελείου και φροντιστές. Ξαφνικά μπροστά στα έκπληκτα μάτια των “πρασίνων”, μπήκε στο πούλμαν ο Γιώργος Παπανδρέου».
Φυσικό είναι στις πονηρές ετούτες μέρες που ζούμε να πήγε η ψυχή των παικτών του Παναθηναϊκού, και ιδιαίτερα του Καραγκούνη, στην Κούλουρη μόλις είδαν τον Γιώργο μπροστά τους. Δεν τους φτάνουν τα βάσανα με τον Παναθηναϊκό, να βάλουν στο κεφάλι τους και τον μπελά της πολιτικής από πάνω; Ο πρόεδρος, βλέπεις, ψάχνει επικεφαλής για το ευρωψηφοδέλτιο και δεν το 'χει σε πολύ να επιλέξει τον «τυπάρα» για τη θέση. Αν ένα «σουτ-τηλεφώνημα» ήταν αρκετό για να στείλει τον «Μανόλο» στην Ευρωβουλή, φαντάσου το «σουτ-email» του Καραγκούνη στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ…
Η αμηχανία της στιγμής έδωσε τη θέση της, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στα χαμόγελα και τις εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις: «Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποδέχτηκε με χαμόγελο τους ανθρώπους που αντίκρισε και στη συνέχεια κατευθύνθηκε στον πιο γνώριμό του, τον αρχηγό του Παναθηναϊκού. Είχε ενημερωθεί για το αποτέλεσμα του αγώνα με τον ΠΑΟΚ κι έτσι είπε στον "Κάρα": "Συγχαρητήρια για τη νίκη". Ο Καραγκούνης με το γνωστό του χιούμορ απάντησε: "Ευχαριστώ, πρόεδρε. Τώρα όλα εδώ μέσα είναι πράσινα!"».
Αυτή η τόσο τρυφερή σκηνή μόνο με έναν τρόπο θα μπορούσε να ολοκληρωθεί. Κλείνω τα μάτια κι αφήνω τη φαντασία μου να καλπάσει: ο Παπανδρέου με ένα κασκόλ του Παναθηναϊκού στον λαιμό, όπως βλέπεις και στο σκίτσο, καλεί τους παίκτες της ομάδας κοντά του και όλοι μαζί κάνουν το καθιερωμένο ζντο. Στη συνέχεια τραγουδούν αγκαλιασμένοι: «Ο πολυμετοχικός είναι εδώ, ενωμένος δυνατός», «Σήκω, Τζίγκερ, για να δεις τον πολυμετοχικό της αλλαγής». Λίγο ακόμα θέλω και δεν θα αντέξω, θα τον ψηφίσω στο τέλος…
Αλλάζω θέμα, κεχαριτωμένε, και περνώ στον Ολυμπιακό για να σου ανακοινώσω συγκινημένος ότι και οι τελευταίες αμφιβολίες μου κάμφθηκαν. Ο Κετσπάγια έρχεται στην ομάδα. Το ρεπορτάζ του Θέμη Σινάνογλου στο «Φως» είναι αποκαλυπτικό: «Ο Τιμούρ Κετσπάγια μάς έχει δώσει φέτος δύο συνεντεύξεις. Και στις δύο έδειξε πόσο πολύ θέλει να έρθει στον Ολυμπιακό. Δεν ξέρουμε τι ρόλο μπορεί να έπαιξε στη σκέψη του Σωκράτη Κόκκαλη...».
Τον σημαντικότερο, απαντώ εγώ που γνωρίζω τα χούγια του Σωκράτη απέξω κι ανακατωτά. Ούτε βιογραφικό δεν θα χρειάστηκε να δείξει ο Τιμούρ. Μόλις είπε στον πρόεδρο ότι έχει προλάβει να δώσει κιόλας δύο συνεντεύξεις στον Θέμη μου, ο Κόκκαλης θα διέκοψε την κουβέντα εκεί και θα του έδωσε το στυλό να υπογράψει το συμβόλαιό του. Προπονητής που ακολουθεί τα βήματα του μεγάλου Νίκου Αλέφαντου δεν μπορεί παρά να αγγίζει την τελειότητα.
Ο αγαπημένος μου Σινάνογλου, πάντως, ερεύνησε κάθε λεπτομέρεια της υπόθεσης Κετσπάγια, γι' αυτό και ζήτησε απ' τον αντιπρόεδρο της «ΠΕΦΟ Λάρνακας», Μιχάλη Ορφανίδη, τη γνώμη του για τον Γεωργιανό: «Ακουσε: ο Κετσπάγια είναι καυλ…ος με το ποδόσφαιρο και τον Ολυμπιακό τον θεωρεί μεγάλη ευκαιρία στην καριέρα του. Ο Κόκκαλης θυμάται τη διαφορά του Ζιοβάνι με τον Ζάχοβιτς όταν τους είχε φέρει. Ο ένας γούσταρε πολύ τον Ολυμπιακό και πρόσφερε, ο άλλος δεν γούσταρε και ήταν πρόβλημα. Ο Κετσπάγια είναι εργασιομανής, ζει είκοσι τέσσερις ώρες τη μέρα για το ποδόσφαιρο».
Η αναφορά τού αντιπροέδρου στον Ζιοβάνι και τον Ζάχοβιτς μου βάζει ιδέες. Λες να φέρνει τον Κετσπάγια ο Σωκράτης, για να παίζει μπάλα στα ρεπό τού Γκαλέτι κι όχι για να καθίσει στον πάγκο του Ολυμπιακού; Mon Dieu, έχει γούστο να φάγαμε τα λυσσακά μας τσάμπα και βερεσέ τόσες μέρες, επειδή δεν καταλάβαμε το σατανικό σχέδιο του προέδρου. Θα μου πεις, βέβαια, η πρώτη φορά είναι ή η τελευταία;. Αφού η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο Σωκράτης και οι 29 κατασκευαστές πλυντηρίων ξέρουν. Οι υπόλοιποι, απλώς, υποθέτουν…
Η μόδα της εποχής που θέλει τους προέδρους των ομάδων να απειλούν ότι θα αποχωρήσουν απ' τις ομάδες τους έχει αρχίσει να με εκνευρίζει απίστευτα. Την αρχή έκανε ο Κόκκαλης, πιστέ μου αναγνώστη, λέγοντας ότι σε περίπτωση που τον αποδοκιμάσουν οι φίλοι του Ολυμπιακού στη φιέστα, θα σηκωθεί και θα φύγει. Ακολούθησε ο Ζαγοράκης, ο οποίος τσαντίστηκε εκτός των άλλων και απ' τις αποδοκιμασίες των ΠΑΟΚτσήδων μετά το τέλος του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Τελικά ο μοναδικός πρόεδρος που όσο περισσότερο τον έβριζαν οι φίλαθλοι τόσο πιο πεισματικά παρέμενε στη θέση του, ήταν ο Βασίλης μου. Ετσι πρέπει να είναι ο αληθινός ηγέτης. Χοντρόπετσος.