Ο Αρης και το Μαρούσι γνώριζαν, προφανώς, ότι είχαν μπροστά τους τη μεγάλη ευκαιρία για να θεμελιώσουν επική ανατροπή. Η... λαϊκή σοφία και η πείρα προηγούμενων ετών καταδεικνύουν ότι μια ομάδα που έρχεται κατευθείαν από φάιναλ φορ είναι ευάλωτη στο πρώτο της παιχνίδι, ειδικά αν ζει ακόμα μεθύσι θριάμβου.
Κάπως έτσι απώλεσε ο Παναθηναϊκός τα σκήπτρα μία και μοναδική φορά τα τελευταία 11 χρόνια: τρία εικοσιτετράωρα μετά το θαύμα της Μπολόνια, φιλοξένησε το μετρίως μέτριο αλλά πανέτοιμο για την πρόκληση και αποφασιστικό Ολυμπιακό, ο οποίος άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και έφυγε από το ΟΑΚΑ με «διπλό». Χρειαζόταν άλλη μία νίκη και την πέτυχε μπροστά στο κοινό του. Πρωτάθλημα, πάντως, δεν κέρδισε, αφού ηττήθηκε στους τελικούς από την ΑΕΚ του Ντράγκαν Σάκοτα.
Αρης και Μαρούσι είχαν στα χέρια τους την ευκαιρία που έψαχναν. Ο πρώτος εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ αγριεμένος, με μάτι που γυάλιζε, και άγγιξε τη νίκη. Το Μαρούσι, αλήθεια, τι δικαιολογία έχει για την εικόνα που παρουσίασε στο Φάληρο;
Περίμενα ντέρμπι στο προχθεσινό παιχνίδι του Φαλήρου, ανάλογο με τα περσινά. Διαψεύστηκα οικτρά. Η κακή απόδοση των φιλοξενούμενων είναι φυσικά μόνο η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη αναδεικνύει τον υψηλότατο βαθμό ετοιμότητας του Ολυμπιακού, ο οποίος άφησε μεμιάς πίσω του την απογοήτευση του Βερολίνου και μπήκε στο γήπεδο με το πόδι στο γκάζι. Πόσες φορές φέτος δέχθηκε το Μαρούσι 30 πόντους σε ένα δεκάλεπτο; Πόσες φορές ηττήθηκε με διαφορά που να δικαιολογεί τη λέξη «συντριβή»;
Ο Ολυμπιακός απέδειξε από τις πρώτες στιγμές του αγώνα την ανωτερότητά του, όχι μόνο με το ποιοτικό και ωραίο μπάσκετ που έπαιξε, αλλά και με την προσαρμοστικότητα που έδειξε όταν βασανίστηκε από απρόοπτα αινίγματα (τραυματισμός Τσίλντρες). Το σύνθημά του ήταν «πάμε παρακάτω» και ειπώθηκε ηχηρά, ώστε να ακουστεί καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα βορειότερα.
Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, υπέφερε από «χανγκόβερ», προϊόν καμπανίτη ευρωπαϊκής προελεύσεως. Είχε απέναντί του έναν αντίπαλο εξαιρετικά εύστοχο, ο οποίος πήρε θάρρος από τα τρίποντα των πρώτων λεπτών (7/8) και πάλεψε μέχρι το τέλος. Διασώθηκε επειδή βρήκε παίκτες ανεπηρέαστους από τα γλέντια που προηγήθηκαν: Τσαρτσαρή, Νίκολας, Διαμαντίδη, Πέκοβιτς.
Ο Αρης, πάντως, ποντάρει πολύ περισσότερο στο προσωπικό ταλέντο των παικτών του παρά στις αρχές του οργανωμένου μπάσκετ. Ακόμα και στις καλές του βραδιές δίνει την εντύπωση ότι αξίζει έναν προπονητή καλύτερο του Αντρέα Ματσόν. Δεν ξέρω αν θα ξαναβρεί ευκαιρία σαν τη σαββατιάτικη εν Αθήναις.
Αν μέσα στο διήμερο που ακολουθεί το σκορ στα δύο ζευγάρια γίνει 2-0, ετοιμαστείτε για πρόωρο ξεκίνημα των τελικών μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός παραείναι σκληρά καρύδια για τα δόντια των τωρινών αντιπάλων τους, αλλά στις μεταξύ των αναμετρήσεις θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι. Το ίδιο και στον «τελικό» της 3ης θέσης ανάμεσα στον Αρη και στο Μαρούσι...