Η ελαφρολαϊκή δημοκρατία του Γιάννη Κόντη

Αν θα μου έβαζε κάποιος το ρεβόλβερ στον κρόταφο, με απειλούσε με ακαριαίο θάνατο και ήμουν αναγκασμένος να επιλέξω το πρόσωπο της εβδομάδας, θα είχα την τιμή να σταθώ στην αυτού εξοχότητα, τον υπερμέγιστο και ανυπέρβλητο Γιάννη Κόντη.

Οχι τίποτε άλλο, αλλά εκτιμώ ότι η αποψινή αναμέτρηση ΠΑΟΚ - ΠΑΟ ναι μεν είναι η πιο κρίσιμη στα πλέι οφ, ωστόσο δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα παιχνίδι το οποίο αργά ή γρήγορα θα ξεχαστεί. Ο Γιάννης Κόντης δεν πρόκειται ποτέ να αφήσει να συμβεί κάτι τέτοιο όσο ζει και αναπνέει το ίδιο με όλους μας ποδοσφαιρικό οξυγόνο. Για να είμαστε πιο ακριβείς, όταν μιλάμε για τον πρώην συνεργάτη του Λάμπρου Σκόρδα, τον κατά τους τελευταίους μήνες πρωταγωνιστή εσωτερικής αντιπολίτευσης στην ΠΑΕ Αρης (όπως τον χαρακτήρισε ο Σκόρδας) και νυν αντίπαλο του σχεδόν «πρώην», ε, τότε δεν θα πρέπει να απασχολεί το οξυγόνο που αντιστοιχεί στους κοινούς θνητούς, αλλά κάποιο ευγενές αέριο που δίνει ζωή σε προηγμένης τεχνολογίας ανθρώπινα όντα.

Για κάποιους άγνωστους λόγους τυγχάνει της εκτίμησής μου, αν αυτό ενδιαφέρει έστω και έναν από εσάς.

Προσεγγίζοντας διεξοδικά και ερευνώντας ενδελεχώς τις λεπτομέρειες του «κίτρινου» (ένεκα Αρη) βίου του, κέρδισε μια θέση στις καρδιές όλων μας, οι οποίες άνοιξαν σαν γαρύφαλλα για να δεχθούν μια ξεχωριστή προσωπικότητα στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο τομεάρχης του λατινικού ποδοσφαίρου στη Θεσσαλονίκη (αν όχι γενικότερα στην Ελλάδα) άξιζε και την πραγματοποίησε την αρχηγική του εμφάνιση το μεσημέρι της Παρασκευής.

Παρουσιάστηκε για να μιλήσει για ποδοσφαιριστή που δεν κατάφερε να αποκτήσει πέρυσι ο Ολυμπιακός. Ταρακουνήθηκαν συθέμελα οι ηθικές αξίες ενός αγνού πρωταθλήματος. Κάπου εδώ ο Θρύλος πληρώνει την άδικη νίκη επί του Αρη στο Καραϊσκάκη. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ο Κόντης είναι ο μοναδικός που μπορεί να εκδικηθεί τα δύο γκολ-μαϊμού που διαμόρφωσαν το αποτέλεσμα υπέρ του Ολυμπιακού. Και τώρα, λοιπόν, έρχεται η στιγμή που ένας Σμολάρεκ από τη Σανταντέρ θα μεταπηδήσει στον Αρη και στον Ολυμπιακό ήδη θα έχουν αναστατωθεί. Θα προσπαθούν να ανακαλύψουν τι πήγε στραβά και τον έχασαν πέρυσι το καλοκαίρι.

Το μεσημέρι της Παρασκευής ο άνθρωπος ο οποίος, όπως άλλωστε επισήμανε ο ίδιος, ως άλλος Ατλας κρατά το ποδοσφαιρικό τμήμα στις πλάτες του ήταν σαν να έλεγε στους επτά υποψήφιους του ψηφοδελτίου Θανάση Αθανασιάδη «αφήστε, εγώ κάνω κουμάντο, εγώ φτιάχνω ομάδα και εσείς απλώς υπογράφετε». Από τη δημοκρατία του ενός στη δημοκρατία του εκλεκτού Γιάννη Κόντη.

Καλή κι αυτή η δημοκρατία. Οχι ακριβώς λαϊκή, αλλά… ελαφρολαϊκή. Γιατί έχει και τον Κόντη που δεν εκλέγεται, έχει και τους «επτά» που ελπίζουν να εκλεγούν μέσα από τις πολυσυμμετοχικές διαδικασίες. Δεν είναι κακό. Για την ακρίβεια, δεν είναι τόσο κακό και άσχημο όπως το παρουσιάζει ο Λάμπρος. Βέβαια, σε πολλά έχει δίκιο. Ωστόσο, από την άλλη, άμα δεν σε θέλουνε κάπου, δεν μένεις με το ζόρι. Σηκώνεσαι και φεύγεις. Δεν με θέλετε μία, δεν σας θέλω δέκα. Αντε γεια.

Εκτός κι αν η εικόνα που εισπράττουμε μέχρι σήμερα είναι πολύ διαφορετική κι ο Σκόρδας έχει στηρίγματα.

Πού να ξέρουμε τι θα παρουσιάσει από Δευτέρα; Υπό κανονικές συνθήκες κάτι θα απαντήσει σε όσα υποσχέθηκε ο Κόντης με Σμολάρεκ και κάτι… ψιλά (Μενδρινός). Για Σμολάρεκ δεν γνωρίζω, αλλά, δεν μπορεί, ολόκληρος Σκόρδας και θα αφήσει τον Κόντη να σκοράρει με Σμολάρεκ και δεν θα αντεπιτεθεί;

ΥΓ.: Για όσους αγνοούν τον Γιάννη Κόντη και σαν… τυφλοί ανάγνωσαν τα παραπάνω, τους λυπάμαι κατά πρώτο λόγο και, κατά δεύτερο, πρόκειται για τον εκτελεστικό διευθυντή της ΠΑΕ Αρης επί προεδρίας Σκόρδα, ο οποίος τάσσεται πλέον στο πλευρό της αντιπολίτευσης. Πρόκειται για τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για όλες σχεδόν τις επιλογές σε ποδοσφαιριστές και προπονητές στα χρόνια της λαϊκής δημοκρατίας του Αρη. Ηταν, λοιπόν, σχεδόν και τώρα γίνεται οριστικά ο «εκλεκτός» του Αρη.