Κεσκεσέ Βαλβέρδε;

Eβλεπα το πρωτοσέλιδο της χθεσινής «SportDay» «What about Ernesto; And what about polymetohikos;», το οποίο ήταν εμπνευσμένο απ' τη γνωστή διαφήμιση, και σκεφτόμουν ότι το σλόγκαν μιας άλλης, «A this; Last year», θα μπορούσε να δώσει την καλύτερη απάντηση στα δύο ερωτήματα. Η χθεσινή ημέρα, πάντως, ήταν αφιερωμένη στον Ανδρέα Βγενόπουλο. Χόρτασε η ψυχή μου Βγενό, αλλά και «περιβάλλον Βγενό», λατρεμένε.

Για το χατίρι του Αντρέ το ρήμα «φεύγω» χρησιμοποιήθηκε από ένα σωρό κόσμο σε ένα σωρό χρόνους: «φεύγει», «έφυγε», «θα φύγει», αν και από το στόμα του ιδίου δεν ακούσαμε τίποτα σχετικό. Λεπτομέρειες. Νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων το «περιβάλλον» θα έχει καλύτερη πληροφόρηση από τον άμεσα εμπλεκόμενο στην υπόθεση. Εξ ου και το διαχρονικό «Προστατέψτε το περιβάλλον». Ξέρεις πόσος κόσμος θα μείνει χωρίς δουλειά αν πάψει κάποτε να υφίσταται;

Στο «Goal» την ενημέρωση για τις μελλοντικές προθέσεις του Αντρέ ανέλαβαν οι «άμεσοι συνεργάτες του», στους οποίους ο Βγενό εκμυστηρεύτηκε όσα οι ίδιοι εκμυστηρεύτηκαν στη συνέχεια στον Μανωλιουδάκη και τον Γουλή: «Εγώ θέλω να βοηθήσω τον Παναθηναϊκό, να τον γιγαντώσουμε όλοι μαζί και να λειτουργούμε κάτω από μια στοιχειώδη λογική. Να υπάρχουν άνθρωποι που θα έχουν την ευθύνη, να στηρίζουμε τον προπονητή και τον διευθυντή ποδοσφαίρου, να έχει τις αρμοδιότητες που πρέπει ο πρόεδρος και εμείς ως μέτοχοι να βάζουμε κάθε φορά το χέρι στην τσέπη για να παίρνουμε παικταράδες. Εάν αυτά δεν συμβούν, εγώ θα φύγω. Τι να καθίσω να κάνω;».

Και στην «Εξέδρα» το ρεπορτάζ για τις σκέψεις φυγής του Αντρέ στηρίχθηκε στο «περιβάλλον Βγενό», εδώ, όμως, δεν συναντάμε τους «άμεσους συνεργάτες» του, αλλά τους σκέτους «συνεργάτες» χωρίς γαλόνια. Γι' αυτό ακριβώς και δεν είναι το ίδιο λαλίστατοι όσο οι «άμεσοι» στο «Goal». Εχω ζαλιστεί. Μήπως να με πάρεις και μένα, Ανδρέα, για μια συνεργασία νέα, μπας και βγάλω μια άκρη; Χάθηκα.

Στην «Πράσινη» τα καμάρια μου παρουσίασαν την ανακοίνωσή του, όμως δεν μπήκαν καν στον κόπο να τη σχολιάσουν. Τον παλιό καλό καιρό τα «καυτά» σημεία της θα τα έπαιζαν για τουλάχιστον μία εβδομάδα στο πρωτοσέλιδο με τίτλους του στυλ «αποκαλύφθηκε επιτέλους ο ρόλος του Τζίγκερ», «απόλυτη επιβεβαίωση όσων γράφαμε τόσους μήνες» κ.λπ. Τώρα, όμως, μπαίνει καλοκαίρι και είναι λογικό η διάθεση να αλλάζει. Ως γνωστόν, ο ύπνος θρέφει τα μωρά και ο ήλιος τους ξαφνικούς έρωτες.

Στο άλλο μεγάλο θέμα των ημερών, την υπόθεση παραμονής ή όχι του Βαλβέρδε στον πάγκο του Ολυμπιακού, το τοπίο έχει αρχίσει πλέον να ξεκαθαρίζει. Δεν χρειάζεται να έχεις το IQ του εθνικού σπορκάστερ ή μαντικές ικανότητες για να καταλάβεις ότι αποχαιρετάμε τον Ερνι που χάνουμε, αγαπητέ. Αρκεί να παρακολουθείς τι θέση παίρνουν τα σωστά πρόσωπα την κρίσιμη ώρα. Αν διακρίνεις μια προσπάθεια εκ μέρους τους να παρουσιαστεί ο εκάστοτε προπονητής του Ολυμπιακού λίγο καλύτερος από τον Γιώργο Βαζάκα, σημαίνει ότι ο πρόεδρος οσονούπω θα προσθέσει στον κύκλο των χαμένων προπονητών ένα ακόμα θύμα.

Οπως και να 'χει, ο Βαλβέρδε πρέπει να αισθάνεται τυχερός. Τα πράγματα, όπως αποκαλύπτει ο Μανώλης Γαβαθιώτης στο «Φως», θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα για εκείνον: «Νομίζω ότι αν ο Ολυμπιακός έφευγε ηττημένος από τον τελικό, δεν θα υπήρχαν ούτε καν συναντήσεις με τον Χρυσικόπουλο. Τον Κούλη τον Δουρέκα θα έβαζε (σ.σ.: ο Κόκκαλης) να του τηλεφωνήσει του Βαλβέρδε και να του πει ότι διακόπτεται η συνεργασία τους».

Κλείσε τα μάτια, φίλε αναγνώστη, και φαντάσου τον ζουμερό Κούλη να αναλαμβάνει ως άλλος αγγελιαφόρος Ερμής να μεταφέρει τα ευχάριστα μαντάτα στον Ερνέστο. Αν ήξερε ο Ισπανός ότι θα είχε την ευκαιρία να τον δει με το φτερωτό σανδάλι, ίσως και να επέλεγε να ηττηθεί η ομάδα του από την ΑΕΚ στον τελικό. Χάνεται τέτοιο θέαμα;

Συνεχίζει ο Μάνος: «Μοιραία, όπως βλέπετε, η συζήτηση μας οδηγεί στο μάλλον απρεπές τελικό ερώτημα: Ποιος Βαλβέρδε; Και μη μου απαντήσετε τίποτα περί νταμπλ και ειδικά περί Κυπέλλου. Διότι μπορούμε να σκεφτούμε αλλιώς και να υποστηρίξουμε ότι το Κύπελλο, τελικά, κρίθηκε από τις προσωπικές ενέργειες ενός και μόνον ατόμου. Του Αντώνη Νικοπολίδη».

Αν ο Γαβαθιώτης, πέραν του «κεσκεσέ Βαλβέρδε;», έκανε και ένα σχόλιο τύπου «έλα, μωρέ, τώρα με τον πουθενά τον Ισπανό», θα συμπέραινα ότι έχει το αλάθητο του Αλέ μου και θα τον πίστευα. Προς το παρόν και για να προεκτείνω τον συλλογισμό του, θα θυμίσω με τη βοήθεια του ρεπορτάζ του «Πρωταθλητή» και τα υπόλοιπα στραβά του Ισπανού. Τώρα που βρήκαμε παπά, ευκαιρία είναι:

«Δεν έχει περάσει απαρατήρητο ότι η ομάδα δεν τα κατάφερε στην Ευρώπη κόντρα σε Ανόρθωση και Σεντ Ετιέν, ομάδες σαφώς υποδεέστερες, σε θεωρητικό επίπεδο τουλάχιστον, ότι έψησε το ψάρι στα χείλη του προέδρου και των συνεργατών του εδώ και περίπου τρεις μήνες με τη συνεχή αναβλητικότητά του, ενώ η ομάδα, παρ' ότι πέτυχε τους στόχους της, δεν έκανε περισσότερα από 7-8 καλά παιχνίδια φέτος». Λυπάμαι, Ερνι, όμως το αμάρτημά σου είναι μεγάλο. Την ενδεκάτη εντολή «ου ψήσεις το ψάρι στα χείλη του προέδρου» δεν τη σεβάστηκες πολύ, γι' αυτό πονάς ακόμα. Ρώτα και τη Μούσχουρη να σου πει. Ολο και κάτι παραπάνω από τον Βέρτη θα ξέρει.

Διάβασα ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Καραμανλή με την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού συνέβη ένα χαριτωμένο περιστατικό. Ο πρωθυπουργός τη στιγμή της αναμνηστικής φωτογραφίας κάθισε ανάμεσα στον Παύλο και τον Θανάση «για να μη φαίνομαι ο πιο κοντός», όπως είπε. Στοιχηματίζω ότι αν υποδεχόταν την ομάδα του Ολυμπιακού, θα στεκόταν δίπλα στον Σχορτσανίτη «για να μη φαίνομαι ο πιο χοντρός», όπως θα 'λεγε. Δεν θα ήταν κακή ιδέα.