Βελτίωση δραματική

Οσο κι αν ο πολιτισμός είναι εχθρός της αθλητικής δημοσιογραφίας και όποιος έχει αντίρρηση ας μου πει πώς θα γέμιζαν 64 σελίδες στη Νορβηγία με ποδόσφαιρο, θα ομολογήσω κάτι που με ανησυχεί. Εκπολιτιζόμαστε. Ας σκεφτεί κάποιος ότι η Ριζούπολη και ο Ευθυμιάδης μοιάζουν απίστευτα μακρινά έστω κι αν δεν μας χωρίζει ούτε μία επταετία. Ας θυμηθεί ότι την ίδια εποχή ο Κόκκαλης ταξίδευε από χωρίου εις χωρίον βγάζοντας πύρινους λόγους για να μαζέψει μέλη, ο Μητρόπουλος πλακωνόταν με τον Θανάση Κανελλόπουλο και ο Θωμάς ήταν πρώτη μούρη στο ποδόσφαιρο, με τον Μάκαρο να συστήνει τον «Ντούγιαν Μπάσκεβιτς» στον κόσμο της ΑΕΚ, τους οριτζινάλες να πολιορκούν την Κάντζα και τον Μπέο να μάχεται μέχρι τελικής πτώσης με τον Παπαλάκη, για να καταλάβει πόσο μακρινά μοιάζουν όλα αυτά και πόσο έχουμε προχωρήσει στο επίπεδο της μεγάλης κατηγορίας.

Παραγοντικά βέβαια, αφού με την τροποποίηση του αθλητικού νόμου από τον Γιάννη Ιωαννίδη και την ελάφρυνση των ποινών ο χουλιγκανισμός πάει να αναζωπυρωθεί. Τέλος πάντων, παραγοντικά είμαστε καλύτερα ακόμα και στη Β’ Εθνική, στην οποία όσοι περίμεναν σφαγή Ψωμιάδη - Μπέου στο πρώτο ματς του Ολυμπιακού Βόλου με την Καβάλα έμειναν στο περίμενε. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά σε καμία περίπτωση στον βαθμό που συνέβαινε παλιότερα και κυρίως περιορίζονται στη Γ’ Εθνική και κάτω. Οσο για τις μονομαχίες τύπου Κούγια - Μακρή, κανένα δεν βλάπτουν. Και στο φινάλε ακόμα και στην Αμερική οι colorfull personalities -και δεν αναφέρομαι στο κομοδινί μαλλί- όπως ο Κώστας Μακρής είναι το αλατοπίπερο του επαγγελματικού αθλητισμού. Δείγμα των πολιτισμένων καιρών είναι και ο τρόπος που εξελίσσεται η μάχη Σκόρδα εναντίον επιγόνων στον Αρη.

Οπου οι γνώσεις μου δεν είναι τόσο βαθιές ώστε να συμμερίζομαι αυτό που άκουσα, ότι η φασαρία γίνεται για το ποιος θα χειριστεί την ανέγερση του νέου γηπέδου που υποσχέθηκε ο Γιάννης Ιωαννίδης και την αξιοποίηση του Χαριλάου, αλλά για ό,τι κι αν διαφωνούν για την ώρα δεν έχουν χάσει το επίπεδό τους. Η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Σκόρδα για σκορδοκρατορική συμπεριφορά, ο Σκόρδας την αντιπολίτευση για εμπόδια που δημιουργεί στην πορεία του Αρη και μέχρις εκεί.

Για μια ομάδα που πριν από λίγα χρόνια ο ένας αντιπρόεδρός της έπαιρνε κωλοφεράτζα για 90 λεπτά τον πρώτο επόπτη σε ματς με τον Παναθηναϊκό στο Χαριλάου και ο άλλος αντιπρόεδρός της είχε βάλει μια περιποιημένη τρικλοποδιά σε παίκτη του Ηρακλή στο ματς που είχε διακοπεί, η βελτίωση δεν είναι σημαντική, αλλά δραματική. Αν ο Αρης πάει σε εκλογές της «Λέσχης» του κι αν ο Σκόρδας κερδίσει, η αντιπολίτευση δεχτεί το αποτέλεσμα κι αν χάσει ο Garlic δώσει το χέρι και αποχωρήσει, θα μιλάμε για κοσμογονία. Ποιος ξέρει τι θα δούμε ακόμα... Μπορεί να δούμε ακόμα και τον Κανελλάκη να σταματάει να διασχίζει το γήπεδο στα ημίχρονα και να πηγαίνει, όπως όλοι οι πρόεδροι, γύρω γύρω στα αποδυτήρια. Αλλά ας μη βάζουμε τις φιλοδοξίες μας τόσο ψηλά.


Με τα χρόνια αυτό που έμαθα στις ερωτικές σχέσεις είναι ότι το ψέμα και ο τσαμπουκάς έχουν κοντά ποδάρια. Ο Θεός ο ίδιος να είσαι, αν έχεις πλακωθεί στα ψέματα, κάποια στιγμή θα το κάνεις το λάθος και μετά ακόμα και αυτά που ήταν αλήθειες η δικιά σου θα τα βάλει στα ψέματα. Στον τσαμπουκά κάποιος μπορεί να περάσει το δικό του, αλλά ο άλλος θα του το κρατάει. Και όταν νιώσει ότι έχει το πάνω χέρι θα το ξεπληρώσει με τόκο. Συμπέρασμα; Οπως στο χοντρό μεθύσι το μόνο αντίδοτο είναι η πρωινή μπίρα και στα στραβώματα είναι ο χωρισμός. Οταν η κατάσταση στο ζευγάρι στραβώνει, γιασασίν του πρώτου μάγκα ή μαγκίτισσας που θα πει το «Ασε, καλύτερα να το διαλάμε», με τον χωρισμό να είναι κάτι σαν τις απονευρώσεις.

Στην καλύτερη περίπτωση θα νιώσεις το τσίμπημα της ένεσης, στη χειρότερη κι αν ο οδοντίατρος είναι αλμπάνης θα ταλαιπωρηθείς, αλλά πάντα ισχύει το αξίωμα «Στον χρόνο με το δόντι να πονάει θα πονέσεις πολύ περισσότερο από ό,τι αν πήγαινες στον οδοντίατρο». Τέλος πάντων, οι σχέσεις που στραβώνουν πρέπει να τελειώνουν και οι δύο του ζευγαριού να ξεκινάνε μια νέα ζωή για να βρούνε τη Βαλένθια και τον Τιμούρ τους. Το έγραψα πριν από καιρό όταν οι διαπραγματεύσεις Κόκκαλη - Βαλβέρδε χρόνιζαν και το επαναλαμβάνω και τώρα. Ακόμα κι αν η συνεργασία ανανεωθεί οι όροι δεν θα είναι κοινοί. Θα είναι του ενός ή του άλλου. Και όποιου τού περάσει δεν θα χαρεί για πολύ. Ο άλλος θα περιμένει τη στιγμή για να πάρει την εκδίκηση στη σχέση.

Τώρα τι το θέλει το συμβούλιο ο Σωκράτης για να αποφασίσει αν θα μείνει ή θα φύγει ο Βαλβέρδε, σταματάει το μυαλό του ανθρώπου. Εδώ φεύγει ο πρόεδρος για τη Βοστώνη και στον Ολυμπιακό σκουπίζονται με εφημερίδες επειδή κανένας δεν παίρνει επάνω του την ευθύνη να παραγγείλει χαρτί και για να αποφασίσει ποιον προπονητή θα έχει στην ομάδα ο Κόκκαλης θα ζητήσει τη γνώμη του Θεοδωρακάκη και του Θεοδωρίδη;

Και κυρίως θα τους βάλει να ψηφίσουν και θα υπακούσει στη θέληση της πλειοψηφίας; Τον πρόεδρο σε αυτά τον εκτιμώ απεριόριστα. Οπως εκτιμώ και τον Στάλιν. Τους μάζευε όλους, τους άκουγε, έβαζε και τον Χρουτσόφ να χορέψει και μετά έκανε ό,τι ο ίδιος νόμιζε. Ακόμα και να είχε κάποιον που θα ήθελε να ακούσει, ο Κόκκαλης θα τον έπαιρνε στο τηλέφωνο για να μάθει τη γνώμη του. Οπότε, για την ώρα, η σύγκληση του μεγάλου «ερυθρόλευκου» κονγκλάβιου παραμένει μυστήριο.

Η γνώμη μου πάντως είναι ότι από χαρακτήρα ο Τιμούρ Κετσπάγια φτιάχτηκε για να συνεργαστεί με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Πρώτον, ευτυχισμένος θα είναι που αναβαθμίζεται από το κυπριακό στο ελληνικό πρωτάθλημα, αντίθετα με τον Βαλβέρδε που ερχόμενος από το ισπανικό δεν μπορεί να είναι και ενθουσιασμένος. Δεύτερον, κακομαθημένος δεν είναι, με το μπάτζετ της Ανόρθωσης να είναι πολύ μικρότερο από του Ολυμπιακού.

Τρίτον, με το ρόστερ που είχε μια χαρά την πήγε την Ανόρθωση, που χρειάστηκε το τελευταίο ματς του ομίλου για να αποκλειστεί από τον Παναθηναϊκό, τον οποίο είχε νικήσει στον πρώτο αγώνα. Τέταρτον, ξέρει την ελληνική πραγματικότητα. Και πέμπτον και κυριότερο είναι πιστός στον εργοδότη του. Στην Ανόρθωση στάθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή στον πρόεδρό του όταν είχε κατηγορηθεί για υπεξαίρεση. Αλλά δεν είναι ΑΕΚτσής;

Τώρα, πρόεδρε, μη γινόμαστε και παρθένες. Ο Μπάγεβιτς δήλωνε ΑΕΚτσής ακόμα κι όταν βρισκόταν στον Ολυμπιακό. Ο Σαλπιγγίδης δηλώνει ΠΑΟΚτσής και μπορεί να είναι και ο πιο φιλότιμος παίκτης του Παναθηναϊκού. Και ο Χάρης Παππάς που δήλωνε ΑΕΚτσής είδαμε πόσο καλά του φερθήκανε... Στο φινάλε στην Κύπρο έκανε την καριέρα του ο Κετσπάγια, που το «Κύπριος» είναι το πιο επιτυχημένο ευρωπαϊκό επάγγελμα μετά το «Ρουμάνος». Τη δουλειά και το νταραβέρι μια χαρά τα καταλαβαίνουνε στην Κύπρο.

Οπως από δουλειές μια χαρά καταλαβαίνει κι ο Ανδρέας Βγενόπουλος γι' αυτό και στη δήλωσή του ήταν τόσο καθαρός. Πρώτον, στο θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού που λέει ότι με το γήπεδο ο Κακλαμάνης βρήκε την ευκαιρία να στηρίξει επιχειρηματικά συμφέροντα και δεύτερον με το «Derby» που λέει ότι αν υπάρχουν κάποιοι από τους οποίους θα πρέπει να ζητήσουν εξηγήσεις οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που χρηματοδοτούσαν την εφημερίδα τόσα χρόνια για να περνάνε γραμμή.

Το κύριο όμως στοιχείο είναι η επίθεση κατά των μετόχων που αφού περνάνε τη γραμμή τους στα έντυπά τους μετά πηγαίνουν στις συνεδριάσεις για να μιλάνε για ομόνοια και ενότητα. Οπου εκεί όποιος δώσει άδικο στον «Βγενό» θα πέσει αεροπλάνο της Ολυμπιακής στο κεφάλι του να τον πλακώσει. Αυτό το «ο Παναθηναϊκός είναι ενιαίος και αδιαίρετος» είναι τόσο πατενταρισμένο σλόγκαν που αν το πει κάποιος χωρίς την άδεια των Γιαννακοπουλαίων, ο Παύλος και ο Θανάσης έχουν δικαίωμα να του κάνουν αγωγή και να του ζητάνε τις γραβάτες του.


Θα φύγει ο Βγενόπουλος; Κατά τη γνώμη μου, ίσα που προλαβαίνει να δει τον Βαλβέρδε να φεύγει. Γιατί δέστε το κι αλλιώς. Τον συμφέρει να μείνει; Δεν νομίζω. Ιδιαίτερα αν αυτή τη στιγμή φύγει θα μπορεί να λέει ότι αυτός έκανε τους Βαρδινογιάννηδες να βάλουν στον Παναθηναϊκό και άλλους μετόχους, αλλά από τη στιγμή που η σοβαρότητα ήταν τόσο σπάνια όσο η τρύπα στα δεκάρικα δεν είχε λόγο να μένει και να φθείρεται.