Το «κάτι» που θυμίζει τους τελικούς του 2001 και 2006

Ας «το ρίξουμε» για λίγο στους αριθμούς: την τελευταία εικοσαετία ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας δέκα φορές -έντεκα γίνονται απόψε. Στους 6 από τους 10 αυτούς τους τελικούς (ο ένας ήταν διπλός) οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν ομάδα επί της οποίας νωρίτερα, στο πρωτάθλημα, είχαν επικρατήσει «εις διπλούν», εντός και εκτός έδρας. Οπως και φέτος, δηλαδή. Με την αποψινή αναμέτρηση η αναλογία γίνεται 7 στα 11: αρκούντως εντυπωσιακή. Προκύπτει, μήπως, κάποιο στατιστικό συμπέρασμα, καμία τάση; Ναι. Το συμπέρασμα ότι... δεν υπάρχει τάση.

Για την ακρίβεια, οι δύο αντίρροπες τάσεις, τα δύο αντίθετα θεωρητικά σχήματα, αναδεικνύονται ισόπαλα στο πεδίο των στατιστικών παρατηρήσεων. Ποια είναι αυτά τα σχήματα; Το πρώτο: «Αν έχεις δύο νίκες επί του αντιπάλου σου κατά τη διάρκεια της σεζόν διαθέτεις σημαντικό ψυχολογικό αβαντάζ. Αέρα υπεροχής». Το δεύτερο: «Αν ο αντίπαλος είναι καλή ομάδα, δύσκολα θα ηττηθεί τρίτη συνεχή φορά». Μέχρι στιγμής, σε ό,τι αφορά -είπαμε- την τελευταία εικοσαετία, τρεις φορές δικαιώθηκε το ένα αξίωμα και ισάριθμες το άλλο.

Το πρώτο «πριμοδοτήθηκε» από τις «ερυθρόλευκες» επιτυχίες στους τελικούς του 1992 (επί του ΠΑΟΚ, διπλός τελικός) και του 2006 (επί της ΑΕΚ). Μπορεί να συνυπολογιστεί το 2005 με την υποσημείωση ότι ο αδύναμος -τότε- Αρης που μόλις είχε υποβιβαστεί δεν συνιστά ιδεώδες δείγμα για διαμόρφωση συμπερασμάτων. Στους τελικούς των ετών 1993, 2001, 2002 κέρδισε πόντους το άλλο αξίωμα: ο Ολυμπιακός έχασε και το τρόπαιο κατέκτησαν ομάδες που νωρίτερα, στο πρωτάθλημα, είχαν υποστεί δύο ήττες από τους «ερυθρόλευκους». Ο Παναθηναϊκός το 1993, ο ΠΑΟΚ το 2001 και η ΑΕΚ το επόμενο έτος.
Είπαμε, θεωρητικά σχήματα, ούτως ή άλλως. Οτιδήποτε προκύπτει από ψυχρούς, «ξερούς» αριθμούς καταντά νεφελώδες, εάν δεν το φιλτράρουν διαπιστώσεις, εικόνες, κρίσεις. Παράγοντες όπως η τρέχουσα κατάσταση των ομάδων του τελικού, το πόσο ισχυρά είναι τα κίνητρά τους, κ.λπ. Ακόμα και το πόσο εύκολα ή δύσκολα νίκησε στους δυο προηγηθέντες αγώνες η μία ομάδα διαδραματίζει τον ρόλο του.

Ο εξαιρετικά ενδιαφέρων -όσο και αστάθμητος- παράγοντας συνοψίζεται σε ένα ερώτημα: μπορεί να ανακτήσει απόψε καλό αγωνιστικό ρυθμό ο Ολυμπιακός που, έχοντας εξασφαλίσει τον τίτλο του πρωταθλητή νωρίς, κινείται «στο ρελαντί» εδώ και πολύ καιρό; Οποιαδήποτε απάντηση δοθεί προτού αρχίσει ο τελικός θα ηχεί ως απλή εικασία. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ανάλογες συνθήκες χαρακτήρισαν και τους τελικούς του 2001 και 2006. Το 2001, με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, οι «ερυθρόλευκοι» πλήρωσαν ακριβά τον εθισμό τους -επί ένα ή και ενάμιση μήνα- στην αγωνιστική ραστώνη. Το 2006 υπερίσχυσαν της ΑΕΚ με το εντυπωσιακό 3-0, αλλά μη σπεύσετε να συμπεράνετε ότι η προηγηθείσα αγωνιστική χαλάρωση τους άφησε ανεπηρέαστους. Σε ολόκληρο το πρώτο μέρος του τελικού εκείνου ο Ολυμπιακός αναζητούσε τον βηματισμό του. Τον βρήκε στην επανάληψη.

Θα δούμε απόψε αν -και κατά πόσο- οι πρωταθλητές μπορούν να «ανεβάσουν στροφές» έπειτα από πολύ καιρό. Κατά τα άλλα, για λόγους μάλλον ευνόητους το κίνητρο είναι ισχυρότερο στην πλευρά της -διψασμένης για τίτλους- ΑΕΚ. Μπορούμε να διαγνώσουμε και ισχυρό προσωπικό κίνητρο Μπάγεβιτς, συν τοις άλλοις διότι στον περσινό τελικό Κυπέλλου (Ολυμπιακός – Αρης) ο Ντούσαν χρεώθηκε άκρως εσφαλμένη αντιμετώπιση των «ερυθρολεύκων». Βεβαίως, υπό μία έννοια θα μπορούσε να μιλήσει κανείς και για... ξαφνικό, ειδικό «ερυθρόλευκο» κίνητρο ως προς τον Βαλβέρδε. Η φήμη ότι η έκβαση του τελικού ίσως κρίνει το αν θα παραταθεί ή όχι η συνεργασία του με τον Ολυμπιακό μπορεί να εκληφθεί και ως απόπειρα να ταρακουνηθούν οι παίκτες που έχουν εκφραστεί υπέρ της παραμονής του. «Τον θέλετε; Θα τον έχετε, αρκεί να φέρετε και το Κύπελλο».

Ως τρικ πριν από έναν τελικό, νοείται. Διότι κατά τ’ άλλα χωλαίνει απελπιστικά η «λογική» σύμφωνα με την οποία κρίνεται (αν όντως κρίνεται) από έναν αγώνα προπονητής που έδωσε δείγματα γραφής σε ολόκληρη σεζόν. Εν πάση περιπτώσει, ας ετοιμαστούμε να δούμε τον τελικό, αφήνοντας για άλλη ημέρα τη διερεύνηση του κατά πόσο η τακτική του Σωκράτη Κόκκαλη για τους προπονητές θα μπορούσε να εισαγάγει και την παγκόσμια πρωτοτυπία «νταμπλ ή απόλυση»...